Naukowcy sprawdzają wiek mikroplastiku w morzach i oceanach. Ma nie więcej niż 5 lat! Nowe badania mają pomóc w walce z zanieczyszczenami

Zespół japońskich naukowców zastosował swoją metodę do szacowania wieku mikroplastiku znajdującego się w pobliżu brzegu i na otwartym morzu na północy Oceanu Spokojnego. Okazało się, że wiek mikroplastiku w rejonach przybrzeżnych wynosi od 0 do 5 lat, podczas gdy mikroplastik z rejonów morskich miał od 1 do 3 lat.

Plastik jest najbardziej powszechnym rodzajem zanieczyszczenia w środowisku wodnym – od jezior po oceany – ostrzegają naukowcy. W naturalnym środowisku plastikowe odpady rozpadają się bowiem na fragmenty. Kiedy osiągną one wielkość poniżej 5 mm, nazywane są mikroplastikiem.

– Zanieczyszczenie mikroplastikiem jest uznawane za globalny problem. W poprzednich badaniach stwierdziliśmy, że w powierzchniowej warstwie oceanu dryfuje około 24 bilionów cząstek mikroplastiku – alarmuje prof. Atsuhiko Isobe, autor pracy opublikowanej w piśmie „Marine Pollution Bulletin”. – Jednak wciąż wiemy niewiele o jego wpływie na środowisko i organizmy żywe. Ważne pytanie, na które próbujemy odpowiedzieć, dotyczy tego, jak długo mikroplastik dryfuje w oceanie – dodaje.

Najpierw konieczne było opracowanie sposobu pomiarów wieku tworzyw. – Najbardziej powszechnym materiałem jest polietylen. Wiemy, że w kontakcie ze środowiskiem polietylen utlenia się i ulega degradacji – wyjaśnia Rie Okubo, badaczka z uczestniczącej w projekcie firmy Asahi Kasei.

Ekspertka dodaje, że „stopień tej degradacji można mierzyć zmianą masy cząsteczkowej materiału oraz tzw. indeksem karbonylowym”. – Po prostu, gdy polietylen ulega degradacji, indeks karbonylowy wzrasta, a masa cząsteczkowa maleje – tłumaczy.

Jak przy tym stwierdzili badacze, na degradację plastiku najsilniej wpływa poziom promieniowania UV przy powierzchni oraz temperatura wody.

– Po zebraniu danych, zaczęliśmy je stosować do naszych próbek mikroplastiku. Wszystkie próbki pochodziły z górnych warstw oceanu, do metra poniżej powierzchni wody – opowiada Okubo. – Zebraliśmy mikroplastik z różnych obszarów. Próbki pochodziły z okolic wybrzeża Japonii, odległych od brzegu od 10 do 80 km. Inne zostały zebrane na otwartym morzu, w środkowej części północnego Oceanu Spokojnego i Morza Filipińskiego.

Naukowcy podejrzewają, że wiek mikroplastiku z pobrzeża mieści się w zakresie od 0 do 5 lat, ponieważ jest on często zmywany na brzeg, gdzie może przetrwać dłużej. – Mikroplastik z obszarów otwartych z kolei potrzebuje więcej czasu, aby dotrzeć do tych części oceanu. Dlatego nie znaleźliśmy tam mikroplastiku starszego niż 3 lata. Mikroplastik z obszarów otwartych, prawdopodobnie jest również usuwany z górnych warstw oceanu, osiadając głębiej w wodzie – wyjaśnia Okubo.

Badacze mają nadzieję, że nowa metoda dostarczy im lepszych informacji na temat powstawania i rozprzestrzeniania się mikroplastiku w środowisku. Może pomóc m.in. w opracowaniu bardziej precyzyjnych symulacji śledzenia mikroplastiku w oceanie.

– Nasze badania i nasza wiedza na temat mikroplastiku są wciąż nowe, a dzięki tym danym zdobyliśmy nieco większe zrozumienie podstaw nauki na temat tych zanieczyszczeń. Następnym krokiem będzie zbadanie, jak mechaniczne bodźce, takie jak fale oceaniczne i prądy mogą degradować plastik. Pozwoli nam to zbierać jeszcze bardziej dokładne dane – mówi prof. Isobe.