Nie żyje Gustaw Lutkiewicz, znany aktor. Miał 93 lata

Lutkiewicz urodził się 29 czerwca 1924 r. w Kownie. Aktorem został w 1949 r. po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W latach 1949-60 występował w łódzkim Teatrze Nowym. Od 1961 r. był aktorem popularnych scen warszawskich, m. in. Teatru Dramatycznego (1961-63), Teatru Powszechnego (1963-68), Teatru Narodowego (1969-74) i ponownie Teatru Powszechnego (1974-2010).

Ale największą popularność Gustaw Lutkiewicz zdobył występując w telewizji. Pojawił w takich produkcjach jak: „W labiryncie” (jako Henryk Ostoja-Ostojałowski, sąsiad Racewiczów), „Zmiennicy” (jako Samelko, dyrektor Instytutu Literackiego „Opoka”), C.K. Dezerterzy (jako lekarz), „Alternatywy 4” (jako prezes spółdzielni mieszkaniowej), „Pan Wołodyjowski” (jako wachmistrz Luśnia), czy „Stawka większa niż życie„ (jako sturmbannfuhrer Lohse). Ostatnią rolą telewizyjną aktora była postać Zygmunta Karabasza, sklepikarza w serialu „Złotopolscy”.

CZYTAJ TAKŻE: „Klątwa” w Teatrze Powszechnym. Polska to łatwy cel dla „objazdowego skandalisty” [RECENZJA]

Aktor obdarzony charakterystycznym, ciepłym głosem, często występował także w słuchowiskach radiowych. Za tę formę twórczości w 1994 r. otrzymał „Złoty Mikrofon” za brawurową kreację postaci Polikarpa Lepieszki w powieści radiowej „W Jezioranach”. Był także cenionym odtwórcą ballad Bułata Okudżawy, śpiewał m. in. słynna „Modlitwę” w latach 60.

Z zawodu aktorskiego Lutkiewicz wycofał się w 2010 r. z uwagi na postępującą utratę wzroku. Tak mówił wtedy w wywiadzie dla „Super Expressu”: „Przeszedłem dwie operacje, bardzo słabo widzę. Życie skurczyło się do bytowania. Już nie wchłaniamy życia jak dawniej. Zacząłem 86. rok życia... To nie są żarty, to już jest starość prawdziwa”.

Żoną Gustawa Lutkiewicza była aktorka Wiesława Mazurkiewicz. W filmie „Zakole” z 1988 r. wspólnie zagrali parę małżeńską.