Jak udało nam się dowiedzieć nieoficjalnie, Zbigniew Nawrocki wracał z podróży zagranicznej po Litwie, Łotwie i Estonii. Zmarł nagle, prawdopodobnie na zawał serca. Miał 58 lat.
Współpracownicy Zbigniewa Nawrockiego z przemyskiej uczelni mówią, że nie chorował i nie skarżył się na żadne dolegliwości. Ostatnio sporo podróżował. Miał zaplanowany kolejny wyjazd do Włoch. - Na środę miał zaplanowaną obronę prac licencjackich - informuje dr Ewelina Kasperska, rzeczniczka PWSW.
Zbigniew Nawrocki studiował historię w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie (1981-1987). Pracę magisterską na temat szkolnictwa wojskowego w Królestwie Polskim (1815-1830) napisał pod kierunkiem prof. dr. hab. Władysława Ćwika. Doktorat na temat działalności organów Bezpieczeństwa Publicznego w województwie rzeszowskim w latach 1944-1949 napisał pod kierunkiem naukowym prof. dr. hab. Jana Drausa. Obronił go w 1998 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim.
We wrześniu 2000 r. został powołany na stanowisko dyrektora Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie. W latach 2006-2010 był dyrektorem Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów IPN w Warszawie. Był bliskim współpracownikiem Janusza Kurtyki, historyka, prezesa Instytutu Pamięci Narodowej, który zginął 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie smoleńskiej. Był również dyrektorem Centralnego Ośrodka Szkoleniowego Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. W listopadzie 2015 r., po wygranych przez PiS wyborach parlamentarnych, na giełdzie nazwisk kandydatów do fotela wojewody podkarpackiego wymieniano m.in. Zbigniewa Nawrockiego. Ostatecznie wojewodą została Ewa Leniart, jego żona.
Zbigniew Nawrocki był był wykładowcą PWSW w Przemyślu od października 2001 r. Autor bądź współautor ponad 40 publikacji naukowych, w tym 4 książek: Zamiast wolności. UB na Rzeszowszczyźnie 1944-1949, Rzeszów 1998; Przeciw Solidarności 1980-1989. Rzeszowska opozycja w tajnych archiwach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Rzeszów 2000; Rozpracowanie i likwidacja Rzeszowskiego Wydziału WiN w dokumentach UB (1945-1949); Rok pierwszy: powstanie i działalność aparatu bezpieczeństwa publicznego na Rzeszowszczyźnie (sierpień 1944-lipiec 1945). Sekretarz redakcji pisma naukowego „Studia Rzeszowskie” (tomy: 1-10). Laureat Nagrody im. J. Łojka (Warszawa 2000). Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
