Rafał Musioł: Sami swoi z Piasta Gliwice KOMENTARZ

U mnie słowo droższe pieniędzy - mawiał Kazimierz Pawlak w „Samych swoich”. Działacze Piasta Gliwice najwyraźniej wzięli sobie tę maksymę do serca i stawiając słowa wyżej niż pieniądze popisali się wątpliwą erudycją, wplątując w efekcie klub w historię o której już pisaliśmy, a która właśnie dobiegła końca. Mowa oczywiście o spłaconym w minionym tygodniu kilkusettysięcznym zadłużeniu wobec Waldemara Fornalika.

Gliwiczanie licencję odzyskali, ale ze sławetnym oświadczeniem zostali jak Himilsbach z angielskim i dodatkowymi konsekwencjami. PZPN dał im prawo gry w Ekstraklasie, ale nałożył też karę w wysokości 10.000 złotych i nie pozwolił na ewentualną grę w europejskich pucharach. Ten ostatni element powinien szczególnie mocno zirytować Aleksandara Vukovicia i jego piłkarzy, którzy przez rundę wiosenną mkną jak torpeda i ich marzenia nie powinny być w żaden sposób ograniczane.

Nie mam wątpliwości, że autorzy tej awantury, czyli ci, którzy zablokowali wypłatę Fornalikowi, a później spostponowali go w komunikacie, powinni znaleźć się na dywaniku w ratuszu, czyli u właściciela klubu. I w głębi duszy cieszyć się, że czwarte miejsce w tabeli rzeczywiście okazało się poza zasięgiem zespołu, bo w przypadku takiego scenariusza jedynym rozwiązaniem byłoby dosłowne przewietrzenie gabinetów na Okrzei i dyscyplinarne zwolnienie całego zarządu.

Cała ta aferka powinna przede wszystkim stanowić jednak nauczkę na przyszłość i to nie tylko dla gliwiczan. Przytoczone na wstępie powiedzenie ma przecież także sens całkiem poważny, chociaż trącący banałem. A mianowicie taki, że umów należy dotrzymywać, bo w przeciwnym wypadku traci się nie tylko jeszcze więcej pieniędzy, ale także dobre imię.