USA: W Teksas może uderzyć huragan o niespotykanej sile. Na jego drodze może się znaleźć kilkumilionowe Houston

Po raz pierwszy od Wielkiego Kryzysu, czyli niemal od stu lat możliwe jest, że dwa cyklony tropikalne dotrą na ląd Stanów Zjednoczonych w tym samym czasie.

Czy mogą się zderzyć? Co może się stać, jeśli Laura i Marco spotkają się w Zatoce Meksykańskiej?

Na razie Laura i Marco są burzami tropikalnymi, jednak zdaniem naukowców, w Zatoce Meksykańskiej mogą się zderzyć i utworzyć jeden potężny huragan.

Na jego drodze może się znaleźć Houston, jedno z największych miast USA. Stąd obawy o potencjalne skutki takiego żywiołu.

Jack Sillin, meteorolog z portalu Weather.us uspokaja: kiedy burze tropikalne zbliżają się do siebie, interakcja jest szkodliwa dla obu z nich. - Jeśli jedna burza jest znacznie silniejsza od drugiej, słabszy system zwykle znacznie się osłabi lub rozproszy się – ocenia Sillin.

Jeśli Laura i Marco znajdą się wystarczająco blisko siebie - co może się zdarzyć – spodziewać się można tak zwanego Efektu Fujiwhara (od nazwiska japońskiego naukowca Dr Sakuhei Fujiwhara).

Występuje on, gdy dwa cyklony tropikalne zbliżają się do siebie i zaczynają krążyć wokół wspólnego centrum. A tak się może zdarzyć w tym tygodniu, gdy po raz pierwszy dwa huragany jednocześnie mogą uderzyć w Zatokę Meksykańską.

W przeszłości dwa razy, w latach 1933 i 1959 dwie burze tropikalne wystąpiły w tym samym czasie w rejonie Zatoki Meksykańskiej Nie były one jednak huraganami. Tym razem może dojść do spotkania dwóch tropikalnych cyklonów, co da wspomniany Efekt Fujiwhara. Najczęściej występuje on w przypadku cyklonów tropikalnych, takich jak tajfuny czy huragany, ale zdarza się również w innych przypadkach. Efekt Fujiwhara miał też miejsce w 1974 roku, kiedy huragany Ione i Kirsten wirowały wokół siebie na wschodnim Pacyfiku.

Gdy dwa huragany wirujące w tym samym kierunku mijają się dostatecznie blisko siebie, rozpoczynają intensywny taniec wokół ich wspólnego centrum - poinformował National Weather Service.

Burze związane z efektem Fujiwhary wirują wokół siebie, jakby miały zamknięte ramiona i tańczyły do ​​kwadratu. Zamiast obracać się wokół siebie, poruszają się w rzeczywistości wokół centralnego punktu między nimi, jakby obie były przywiązane do tego samego słupka i obracały się wokół niego oddzielnie od siebie.

Wyobraźmy sobie dwóch łyżwiarzy, którzy jeżdżą szybko ku sobie, prawie na torze kolizyjnym, chwytają się za ręce i obracają się energicznie w jednym dużym kole ze złączonymi rękami pośrodku.

Taki właśnie efekt nosi imię dr Sakuhei Fujiwhary, szefa Centralnego Biura Meteorologicznego w Tokio po pierwszej wojnie światowej. W 1921 roku napisał artykuł opisujący ruchy „wirów” w wodzie.

Jednak Zatoka Meksykańska ma ograniczenia, gdy dwie burze walczą o dominację. Eksperci mówią, że wodny krater utworzony przez tektonikę płyt jest za mały dla legendarnego efektu Fujiwhary.

Zamiast tego jedna burza zazwyczaj dominuje nad drugą w tak ograniczonej przestrzeni, odpychając ją lub rozrywając.

Meteorolog AccuWeather Dan Kottlowski wierzy, że Marco będzie większą burzą, a jej wir w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara popchnie Laurę na wybrzeże szybciej niż można przewidzieć.

Tyle meteorologowie, reszta zależy od samej przyrody, która może, choć nie musi, ukształtować w rejonie Zatoki Meksykańskiej huragan o niespotykanej mocy.