Wieliczka. W Muzeum Żup Krakowskich przybyły cenne i urodziwe francuskie solniczki. Szukano ich przez dwa lata

Wielickiemu Muzeum zależało ogromnie na solniczce z Limoges, ze względu na cenioną technikę emalii malarskiej w jakiej została wykonana, oraz miejsce powstania – francuskie Limoges to najważniejszy ośrodek europejskiej sztuki emalierskiej.

Para solniczek, którą zakupiło Muzeum Żup Krakowskich znajdowała się do niedawna w kolekcji prywatnej w Niemczech; naczynia były eksponowane w Berlinie i w Essen. Z kolei przed 2015 rokiem solniczki te stanowiły część zbioru George'a Bemberga (1915-2011), znanego kolekcjonera urodzonego w Argentynie i wychowanego w Paryżu, którego świetna kolekcja jest nadal pokazywana we francuskiej Tuluzie.

- Technikę emalii malarskiej wynaleziono we francuskim Limoges ok. połowy XV wieku. Wyroby tego ośrodka docierały też do Polski – w okresie staropolskim emalię malarską określano mianem „robota francuska”. W XVI wieku najwyższy poziom osiągnęły emalie limuzyjskie o formach renesansowych i manierystycznych. Właśnie takie dwie solniczki wzbogaciły kolekcję muzealną. Są wykonane z miedzi, mają taki sam sześcioboczny kształt, ale różnią się dekoracją. W górnej i dolnej części znajdują się niewielkie wgłębienia na sól. Na sześciu ściankach większego naczynia przedstawiono prace mitycznego Herkulesa (sceny walki herosa z Kakusem, z centaurem Nessosem unoszącym Dejanirę, z lwem nemejskim, z psem Cerberem, z hydrą lernejską i zapasy Herkulesa z Anteuszem). Górna i dolna powierzchnia dzieła zostały ozdobione portretami profilowymi i popiersiami, interpretowanymi jako wizerunki cesarzy rzymskich – podaje Klementyna Ochniak-Dudek z Muzeum Żup Krakowskich.

Ikonografia na solniczkach, które trafiły do wielickiej kolekcji określa te naczynia jako - przedmiot książęcy.

- Wynika to z faktu, że Herkules uważany był za uosobienie ideału cnót monarchicznych i był postrzegany w renesansie przez wielu książąt jako wzór do naśladowania. Tego rodzaju dzieła sztuki zostały pierwotnie stworzone dla dworskiego stołu pełniąc rolę użytkową i będąc oznaką bogactwa. Jednak w ciągu XVII wieku zaczęto je postrzegać jako przedmioty kolekcjonerskie z powodu misternie malowanej emalii i ten wysoki status utrzymują do dzisiaj w światowych kolekcjach. Renesansowe okazy znajdują się w Luwrze w Paryżu, Ermitażu w Petersburgu, Muzeum Rzemiosła Artystycznego (Kunstgewerbemuseum) w Berlinie oraz Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie – wyjaśnia Klementyna Ochniak-Dudek.

Wielicka kolekcja solniczek, zaliczana do najcenniejszych na świecie, liczy ponad 1000 obiektów oraz naczyń przyprawowych prawie ze wszystkich kontynentów. Naczynia wykonane są z cennych materiałów i w znanych warsztatach złotniczych oraz wytwórniach porcelany na świecie. Najstarsza solniczka z kolekcji - w kształcie kielicha, pochodzi z końca XV wieku. Dzięki zakupowi naczyń z Limoges we Francji muzealny zbiór solniczek stał się jeszcze bardziej różnorodny.

Najpiękniejsze i najcenniejsze okazy są prezentowane na wystawie „Solniczki – małe arcydzieła sztuki” w Zamku Żupnym w Wieliczce. Ekspozycję można zwiedzać od wtorku do niedzieli w godz. 9-20.

Najpiękniejsze punkty widokowe na świecie