Trudno sobie wyobrazić bez Niego kultowe filmy Stanisława Barei czy spektakle kabaretowe.
Jan Kobuszewski urodził się w domu przy ul. Nadwiślańskiej 3 na warszawskim Nowym Bródnie. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza, uczęszczał do Państwowej Szkoły Dramatycznej Teatru Lalek.
Dwukrotnie zdawał do PWST w Warszawie, którą ukończył w 1956.
Aktor warszawskich teatrów Młodej Warszawy (1956–1957), Klasycznego (1957–1958), Polskiego (1958–1964), Wielkiego (1964–1969), Polskiego (1969–1975) oraz Teatru Nowego w Łodzi (1975–1976) i Teatru Kwadrat w Warszawie (1976–2013).
CZYTAJCIE TEŻ:
Niezwykła opowieść Jana Kobuszewskiego na Jasnej Górze
Związany z ZAKR oraz kabaretami Dudek i Olgi Lipińskiej. Wystąpił w ok. 2 tysiącach programów telewizyjnych. Współgospodarz (razem z Janem Kociniakiem) pierwszego cyklicznego, satyrycznego programu telewizyjnego Wielokropek (od 1963). Także odtwórca roli tytułowej w pierwszym polskim serialu telewizyjnym Barbara i Jan. Narrator popularnego cyklicznego, humorystycznego programu telewizyjnego Bajka dla dorosłych. Dziadek Jacek Maria Poszepszyński ze słuchowiska radiowego Rodzina Poszepszyńskich. W latach 1997–2002 na antenie telewizji Polsat współprowadził, razem z Jerzym Petersburskim jr., program rozrywkowy Macie, co chcecie.
W 1956 zawarł związek małżeński z Hanną Zembrzuską, mają jedną córkę. Jest wujem aktora Wiktora Zborowskiego. O jego młodości można przeczytać w książce Humor w genach, napisanej przez jego siostrę Hannę Zborowską z Kobuszewskich.
W 2008 r. ukazał się wywiad-rzeka, przeprowadzony przez Roberta Mirosława Łukaszuka, zatytułowany Jan Kobuszewski. Patrzę w przyszłość (i przeszłość) z uśmiechem i radością.
(Za Wikipedią)
Jan Kobuszewski zagrał w setkach filmów i tysiącach spektakli.
Debiutował w filmie w 1956 r. w Warszawskiej syrenie, grał tam baśniowego rybaka.
Wybory 2025. Zwycięstwo Nawrockiego, wysoka frekwencja
Potem wystąpił w wielu kultowych już filmach, m.in. Ewa chce spać, w Kaloszach szczęścia, Szczęściarzu Antonim, Wojnie domowej, Klubie kawalerów, Poszukiwany, poszukiwana; Nie ma róży bez ognia, Brunecie wieczorową porą, Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy; Lata dwudzieste... lata trzydzieste, Złoto dezerterów, Przygody dobrego wojaka Szwejka, serialu Barbara i Jan, Czterdziestolatku, Alternatywach 4 czy w Graczykach.
Ma na swoim koncie także wybitne kreacje na scenach teatralnych.
W latach 1956-57 występował w Teatrze Młodej Warszawy, potem kolejno w Teatrze Klasycznym, Teatrze Polskim, Teatrze Narodowym, w Teatrze Nowym w Łodzi i w Teatrze Kwadrat w Warszawie.
