Żyją, bo jedli ciała przyjaciół, którzy zginęli. Mija 50 lat od katastrofy samolotowej w Andach

Ci, którzy przeżyli koszmarną katastrofę lotniczą w Andach w 1972 roku, spotkali się znów, aby opowiedzieć historię o tym, jak zostali zmuszeni do kanibalizmu, aby przeżyć.

16 ocalałych z urugwajskiego lotu 571, który wiózł drużynę graczy rugby i ich kibiców do Chile, zebrało się, aby upamiętnić 50. rocznicę ich gehenny – zapamiętanej jako Cud w Andach.

Ich historię uwieczniono w książce „Alive: The Story of the Andes Survivors” Piersa Paula Reada, która została zaadaptowana na potrzeby filmu w 1993.

Carlos Paez mówi, że obowiązkiem ocalałych jest dzielenie się ze światem historią 72 dni, które spędzili w górach, zmuszani do jedzenia zwłok swoich przyjaciół. - Jestem skazany na opowiadanie tej historii - powiedział.

45 osób weszło na pokład samolotu 13 października 1972. Pilot zboczył z kursu w gęstej mgle i rozbił się w ośnieżonych Andach. 12 pasażerów zginęło od razu, a 17 innych zmarło z powodu obrażeń i uduszenia przez lawinę. Po 10 dniach ci, którzy przeżyli, dowiedzieli się z radia na pokładzie, że poszukiwania zostały odwołane.

Paez przypomniał, że 16 ocalałych stanęło wówczas przed makabrycznym wyborem, gdy Roberto Canessa, student medycyny, zaproponował, by jedli ciała zmarłych, aby przeżyć. - Pomysł spożywania ludzkiego mięsa był odrażający – mówił Paez. - Ale przyzwyczailiśmy się do tego - dodał

- W pewnym sensie nasi przyjaciele byli jednymi z pierwszych dawców narządów na świecie — pomogli nam utrzymać się przy życiu - stwierdził. Paez dodał, że dla ocalałych nie było wtedy innej opcji. Podjęta przez nich decyzja była ponura, bo ciała należały do ​​ich kolegów z drużyny i przyjaciół.

– Musiałem później udać się do ich rodzin, by się wytłumaczyć - mówił Canessa, który używał szkła do krojenia ciał. Obiecaliśmy sobie nawzajem, że jeśli jedno z nas umrze, pozostali będą musieli zjeść jego ciało – dodał.

Po prawie dwóch miesiącach Canessa i Fernando Parrado wyruszyli szukać pomocy. Kiedy natknęli się na rzekę, zauważyli po drugiej stronie Sergio Catalána, chilijskiego pasterza, który ściągnął pomoc. Byli uratowani.

mm