Coraz więcej gazów cieplarnianych w atmosferze. Metan poważnym zagrożeniem

Tekst powstał w oparciu o informacje zawarte na portalach naukaoklimacie.pl i crazynauka.pl

Według Światowej Organizacji Meteorologicznej (World Meteorological Organization, WMO) globalne stężenia gazów cieplarnianych, grających główną rolę w zachodzących zmianach klimatu, czyli CO2, CH4 i N2O, biją kolejne rekordy. Wyniki prowadzonych w licznych stacjach probierczych na całym świecie pomiarów wskazują, że poziom gazów cieplarnianych stale rośnie. Z kolei w przypadku wielu tak zwanych freonów (gazów niszczących ozon i w ten sposób zwiększających efekt cieplarniany) obserwujemy spadek koncentracji – to oczekiwany skutek wdrażania przepisów ograniczających ich wykorzystanie. Niestety, nie dotyczy to jeszcze wszystkich gazów technicznych mogących oddziaływać na klimat.

Ze wszystkich gazów cieplarnianych przyczyniających się do obecnej zmiany klimatu największe znaczenie ma dwutlenek węgla, odpowiadający za 2/3 wymuszenia radiacyjnego. Średnie globalne stężenie CO2 w atmosferze przekroczyło 400 ppm (cząsteczek na milion cząsteczek powietrza) w 2015 roku. W 2019 roku wzrosło do 410,5 ppm. To o 48 proc. więcej niż 278 ppm w epoce przedprzemysłowej.

Drugi pod względem udziału w wymuszaniu radiacyjnym jest metan. Powstaje on naturalnie w wyniku beztlenowego rozkładu materii organicznej, głównie na słodkowodnych mokradłach i w jeziorach. Również inne procesy biologiczne – zachodzące w glebach, żołądkach przeżuwaczy czy w termitierach – prowadzą do wytwarzania tego gazu.

Jak szacuje Międzynarodowa Agencja Energetyczna (International Energy Agency – IEA) w raporcie „Methane Tracker 2020”, roczna globalna emisja metanu wynosi około 570 milionów ton i obejmuje emisje ze źródeł naturalnych (stanowiące około 40 proc.) oraz te wynikające z ludzkiej działalności (niemal 60 proc.).

Największym źródłem antropogenicznych emisji metanu jest rolnictwo, przede wszystkim hodowla zwierząt i związane z nią niepoprawne składowanie odpadów, a także uprawy, głównie pola ryżowe. Na drugim miejscu plasuje się sektor energetyczny obejmujący emisje z węgla, ropy naftowej, gazu ziemnego i biopaliw. Ogromne ilości metanu są uwalniane podczas poszukiwania i transportu paliw kopalnych. Kolejną przyczyną wzrostu stężenia tego gazu w atmosferze jest spalanie biomasy, w tym pożary lasów, spalanie węgla drzewnego i drewna opałowego.

Nie należy oczekiwać, że kilka czy nawet kilkanaście miesięcy kilkuprocentowego zmniejszenia emisji dwutlenku węgla do atmosfery rozwiążą problem kryzysu klimatycznego. Do tego niezbędna jest trwała redukcja spalania paliw kopalnych, prowadząca do niemal całkowitego zaprzestania ich użytkowania oraz inne zmiany sposobu działania ludzkości, m.in. zaprzestanie wylesiania oraz ograniczenie emisji z produkcji mięsa i cementu.

Źródło: naukaoklimacie.pl, crazynauka.pl

mac