Przemoc wobec dzieci jest jak choroba, która przechodzi z pokolenia na pokolenie. Często rodzic, który bije, wie, że źle robi. Próbuje to przerwać, ale gdy dziecko jest nieposłuszne, staje się agresywny. A wtedy próbuje przekonać samego siebie, że nie ma nic złego w klapsie. Albo wstydzi się tego, że uderzył, obiecuje, że więcej tego nie zrobi. Mimo to gdy emocje biorą górę - znów uderza. Nie musi jednak tak być.
Dobre samopoczucie
Jeśli bijesz dziecko dlatego, że jak mówisz: wyprowadza cię z równowagi, to oducz się karania go w gniewie. Gdy czujesz, że zaczynasz wychodzić z siebie i za chwilę wybuchniesz, wycofaj się, odsapnij, przekaż pałeczkę drugiemu rodzicowi. Odwróć się i wyjdź z mieszkania. Pomóc ci może próba spojrzenia na sytuację z perspektywy dziecka. Przypomnienie sobie, że samemu w dzieciństwie robiło się podobne rzeczy. Można też spróbować potraktować sytuację z humorem, pośmiać się z rozbitej szklanki, pożartować z przekornym dzieckiem. Pomyśleć, że za dwa miesiące i tak nikt nie będzie pamiętać, o co była dzisiejsza kłótnia. Problemy i konflikty nie muszą być rozwiązane natychmiast. I niekoniecznie zawsze musisz postawić na swoim. Lepiej złapać z dzieckiem kontakt, zadbać o to, abyście się lubili. Ludzie, którzy dobrze się czują, mają też więcej cierpliwości i pomysłów na to, jak rozwiązywać problemy. Być może więc warto, byś zadbał o swoje samopoczucie, o siebie.
Lekarstwo na bezsilność
Bicie dziecka może być wyrazem bezsilności. Dzieciak robi coś złego, a tobie nie przychodzą do głowy żadne inne reakcje niż bicie. Najpierw próbujesz wpływać na niego po dobroci - np. dziesięć razy mówisz: "Nie skacz po kanapie". Dziecko jednak nie słucha. A więc coraz bardziej się irytujesz i zaczynasz czuć się bezradny, co wywołuje gniew. Agresja wobec dziecka jest wtedy sposobem na rozładowanie napięcia. Jeśli tak, pomóc ci może wiedza o tym, jak inaczej niż biciem zmusić dziecko, by cię słuchało. Co mógłbyś zrobić, zamiast powtarzać w kółko ostrzeżenia, a w końcu bić? Dowiedz się więc, jakie są inne sposoby karania i nagradzania dzieci. Poszukaj psychologicznych książek, poszukaj grupy wsparcia dla rodziców trudnych dzieci, dowiedz się, co inni robią w krytycznych chwilach. Pogadaj z kimś zaufanym. Nauka nowych sposobów wychowawczych to często kwestia treningu. Polecam książkę Faber i Mazlish "Jak mówić, aby dzieci nas słuchały".
Myślałem, że bicie jest dobre
Gdy człowiek był wychowywany przez rodziców stosujących przemoc, nauczy się, że agresja jest skuteczną metodą osiągania celów. W przyszłości będzie stosować takie same metody wychowawcze, twierdząc: "Mnie bito i wyrosłem na porządnego człowieka, moim dzieciom też to nie zaszkodzi". Jeśli przemoc wobec dziecka związana jest z naśladowaniem, jest stosunkowo łatwa do zmodyfikowania. Gdy rodzic usłyszy, że ktoś obdarzony autorytetem mówi, jakie są lepsze metody wychowawcze niż bicie, potrafi zmienić swoje zachowania. Jeśli bijesz dziecko, bo nie widzisz w tym nic złego, wydaje ci się, że nic złego się dziecku nie stanie, jak dostanie w skórę, to brakuje ci wiedzy. Poszukaj więc innych metod. Posłuchaj, co mówią na ten temat psychologowie. Nie udawaj, że wiesz najlepiej, zastanów się, dlaczego chcesz bić dziecko. Nad skutkami przemocy wobec dzieci od dawna zastanawiało się wielu ludzi i doszli do pewnych wniosków. Zobacz, co odkryli (np. Alice Miller "Gdy runą mury milczenia". Media Rodzina). Najgłębsze przyczyny przemocy leżą w urazach z dzieciństwa. Jeśli było się samemu bitym, nosi się w sobie traumę, blizny na psychice. A to wpływa na nasze dorosłe życie zwykle na dwa sposoby: "Ojciec mnie bił, więc pozwalam, aby szef mnie poniewierał, a dzieci wchodziły mi na głowę" (wtedy powtarzana jest rola ofiary) albo "Ojciec mnie bił, więc już nigdy nie będę ofiarą. Biada tym, którzy wejdą mi w drogę" (wtedy wchodzi się w rolę prześladowcy). Te procesy są zwykle poza kontrolą. Jeśli borykasz się ze swoją agresją, poszukaj profesjonalnego wsparcia, psychoterapii. Przyda się tobie i twojemu dziecku.
Nierealistyczne oczekiwania
Bicie dziecka może być związane z nierealistycznymi oczekiwaniami. Dowiedz się, jak rozwijają się dzieci, czego można oczekiwać od czterolatka, a czego od czternastolatka. Dziecko uczy się jeść, tak jak pisać czy czytać. To, że czegoś od razu nie umie, nie znaczy, że jest krnąbrne czy złośliwe. Zmieniaj swoje strategie rodzicielskie, dostosuj je do wieku. Przyda ci się wiedza o rozwoju dziecka.
