Lasy Opalu - w bajkowym lesie kryje się nietolerancja, brutalność i dziki fanatyzm

Lubicie epopeję fantasy? To z pewnością sięgnięcie po dzieło Arlestona "Lasy Opalu" Opal to świat w większości pokryty lasami, w którym dominująca rolę pełni Pięć Królestw, zjednoczonych pod rządami Kapłanów Światła – duchownych kierujących się prawami przyniesionymi przez Tytanów, wielkich strażników Światła.

Kapłani (skąd my to znamy?) stali się chciwi i rządni władzy, do której dochodzą dzięki mocy Magicznych Kamieni. Przeraża ich przepowiednia, mówiąca o tym, że rządy okrutnych kapłanów może przerwać potomek dawnego wieszcza-heretyka, posiadający tajemniczą bransoletę Heretyka Coharsa.

Prosty syn mistrza szkłodzieja, Darko, musi spełnić Proroctwo i sprowadzić Tytanów, aby uwolnić Pięć Królestw... Z pomocą barda Urfolda, pięknego żonglera Sleilo i potwornego Ghörga Darko zostaje wciągnięty w przygodę, w której ważą się losy Opalu. 

Fani dobrego fantasy nie powinni czuć się zawiedzeni po lekturze "Lasów Opalu", ale ten komiks raczej nie zapisze się w pamięci czytelników. Dlaczego? Bo takich albumów wydano w ostatnich lata dużo.

Ale do rzeczy. Fanów dobrej fantastyki często interesuje przede wszystkim uniwersum, w którym rozgrywa się akcja. Arleston stworzył świat pełen zieleni i dostojnych, pięknych roślin, ale w którym w cieniu liści kryje się nietolerancja, fanatyzm religijny i bezmyślna przemoc.

Zderzenie pięknych, baśniowych rysunków, które stworzy Philippe Pellet („30 visages de Lanfeust”) z brutalizmem opowieści jest uderzające. I bardzo dobrze, bo dzięki temu całą historię czyta się nieźle, a niektóre rysunki są świetne.

Przyznam jednak, że samo uniwersum Arlestona nie przypadło mi do gustu. Za dużo w nim uproszczeń, potwory są nieco zbyt wymyślne. Na szczęście główni bohaterowie to postaci z krwi i kości i można ich polubić, chociaż dla mnie to nie Darko jest tutaj głównym bohaterem.

Podsumowując, "Lasy Opalu" to niezła saga fantasy, ale na rynku jest wiele podobnych albumów. To dobrze dla Czytelników, którzy będą mieli większy wybór.

Recenzja powstała dzięki uprzejmości wydawnictwa Egmont.