Stanisław Majkowski z Bytowa nawet 66. urodziny świętuje biegając. Z przyjaciółmi pokonał 66 okrążeń stadionu!

66 okrążeń – to był cel biegaczy, którzy wspólnie ze Stanisławem Majkowskim z Bytowa świętowali jego 66. urodziny. W sumie do pokonania było 26 kilometrów i 400 metrów. Stanisław Majkowski potrzebował na to 3 godzin i 41 minut. Razem z nim na metę dotarli Tomasz Mikołajczyk, Zbigniew Domaszk i Edward Kobierowski. Sam jubilat linie przekroczył ze Stanisławem Leonikiem, który obchodził 69 urodziny oraz Zbigniewem Domaszkiem. I co nietypowe, to Stanisław Majkowski rozdawał prezenty w postaci pakietów startowych. Wśród nich nie mogło zabraknąć… kaktusów, bo biegacz jest ich zapalonym hodowcą.

Jesienią 2019 roku Stanisław Majkowski otrzymał brązową odznakę „Za Zasługi dla Sportu” nadawaną przez ministra sportu i turystyki. Nikt chyba nie ma wątpliwości, że ten szczupły biegacz jest wizytówką powiatu bytowskiego. Podejmowane przez niego inicjatywy zawsze odnoszą się do popularyzacji biegania oraz promowania zdrowego trybu życia. I co chyba najważniejsze - obejmują coraz większą grupę odbiorców oraz na stałe wpisują się w kalendarz imprez sportowo-rekreacyjnych gminy Bytów. Był organizatorem wielu wydarzeń charytatywnych i sportowych o zasięgu regionalnym jak i ogólnopolskim m.in.:

• Półmaraton Gochów w Bytowie,
• Bieg i Rajd Nordic Waking na Mount Everest – Piękno Natury w Bytowie,
• Pielgrzymkę Maratońską Bytów-Sianowo,
• Bieg i Marsz Nordic Walking o Puchar Komendanta Powiatowego Policji w Bytowie,
• Tropem Wilczym - Bieg i Marsz Nordic Walking Pamięci Żołnierzy Wyklętych w Bytowie,
• Bieg Św. Katarzyny Patronki Bytowa,
• Festyn Biegowy Biegaj z Gochem.

Nawiązał również współpracę z Klubem SC POLONIA w Hannoverze, dzięki której biegacze z Bytowa co roku biorą udział w Półmaratonie Wennigsen. Stanisław Majkowski w 2019 roku obchodził też 40-lecie biegania i pracy społecznej na rzecz sportu. Tyle samo lat miał z kolei w 2020 roku Półmaraton Gochów. A skoro jesteśmy już przy maratonach, to Stanisław Majkowski w 1979 roku był pierwszym maratończykiem z Bytowa. Wystartował dokładnie 30 września.

Od 2009 roku Stanisław Majkowski pełnił funkcję prezesa Klubu Biegacza ,,Goch” w Bytowie, którego był również współzałożycielem. To na tyle wstępu. Dość obszernego. W końcu jednak Majkowski to człowiek instytucja. W dodatku biegająca.

Wszystko zaczęło się w latach 70. ubiegłego stulecia. Wówczas młodzieniec o blond włosach postanowił wystartować po raz pierwszy w imprezie biegowej. Trzeba zaznaczyć, że w żadnej nie mógł brać udziału amator. Wszystkie były zarezerwowane dla zawodowców. W 1979 roku jednak coś drgnęło. Dwie imprezy w Polsce zostały otwarte dla każdego uczestnika. To Bieg Lechitów w Gnieźnie i Półmaraton w Warszawie.

- To były inne czasy. W sklepach nie było butów, dresów… Każdy radził sobie jak potrafił. Pamiętam, że po swój pierwszy dres musiałem jechać do Kościerzyny. Po pierwsze buty też. Pamiętam, że biegałem w tym, co miałem. Były takie buty „wałbrzychy”. Trzeba było z gąbki do kąpieli wyciąć podkładkę, żeby można było w tym biegać. Koledzy ze Słupska biegali w sandałach, bo nie mogli odpowiedniego numeru „wałbrzychów” kupić. Na 42 kilometry braliśmy kostki cukru do kieszeni. Nie było przecież odżywek, batoników. Tak się kiedyś biegało

– wspomina Stanisław Majkowski, który 30 września 1979 w Warszawie pobiegł swój pierwszy maraton.

- Stadion 10-lecia był zamknięty. Tylko biegacze mogli tam być. Całość transmitowała telewizja. Czuło się, że to jest wydarzenie. To był pierwszy Maraton Pokoju w Warszawie, w którym mogli startować amatorzy – wspomina Majkowski i dodaje, że pamięta też swój czas.

- Startowało 1800 zawodników. Jako pierwszy na mecie przekroczyłem trzy godziny. Miałem dokładnie czas trzy godziny i siedem sekund

– mówi pan Stanisław i przypomina, że nie tylko zdobycie odpowiedniej odzieży dla biegacza graniczyło z cudem. - Żeby dotrzeć na stadion w Warszawie, musiałem pociągami jechać często prawie dobę. Ileż to razy spałem na dworcu. A ile razy musiałem na poniedziałek brać wolne w pracy – zaznacza.

Czytaj także: Kazimierz Lewenko z Debrzna mógł być pierwszym Polakiem w kosmosie. Wyjątkowa historia niedoszłego kosmonauty

Warto też zaznaczyć, że Stanisław Majkowski jest jedynym zawodnikiem biorącym udział w Półmaratonie Gochów od samego początku istnienia tej imprezy.

- Pamiętam rok 1981. W telewizji co niedzielę był program o biegaczach. Zawsze na niego czekałem. Jednak 13 grudnia nie został wyemitowany. Byłem bardzo zawiedziony. Dopiero po jakimś czasie dotarła do mnie informacja, że wprowadzony został stan wojenny – wspomina Majkowski, na którego bieganie wpływu nie miały ani przemiany polityczne, ani nawet to, że często był postrzegany, jak… kosmita.

- W tamtych czasach biegający tak sobie człowiek nie był częstym widokiem. Wiele razy ludzie przerywali prace w polu, żeby na mnie popatrzeć. Inni dopytywali ile mi płacą za to bieganie. Nie zrażałem się. Biegałem dalej

– mówi Majkowski, który swoje 40-lecie biegania uczcił wyjątkowo… bieganiem. Od września 2018 roku dokładnie przez rok wziął udział w 40 imprezach biegowych.

- W taki sposób uczciłem swój jubileusz. Praktycznie co tydzień brałem udział w biegach. Pamiętam, że kiedy minąłem metę biegu w Tczewie, od razu musieliśmy jechać do Sztumu na nocny bieg – wyjaśnia pan Stanisław, który nigdy nie myślał o tym, żeby zostać zawodowym biegaczem.

- W tym 1979 roku miałem już 23 lata, więc na zawodowstwo było już trochę za późno. Biegałem i nadal biegam bo sprawia mi to frajdę. Robię to dla siebie. Uważam, że moim największym sukcesem jest to, że w ogóle biegam. To trzeba po prostu pokochać. To sport indywidualny. Nic tu nie zależ od grupy, od kogoś. Wszystko ode mnie. Mam też kontakt z przyrodą, jestem na świeżym powietrzu. Człowiek odpoczywa od stresu. Zawsze mi się wydawało, że bieganie jest proste. Jakaż to filozofia? Biega się do przodu – wylicza zalety biegania Majkowski i jednocześnie przyznaje, że cieszy go moda na bieganie.

- Jeszcze kiedyś wszyscy biegacze z Bytowa znali się. Dziś muszę powiedzieć, że niewiele jest biegających osób, które kojarzę. Czasem jest mi trochę wstyd, bo ktoś mówi mi „dzień dobry”, a ja nie wiem skąd tę biegającą osobę znam

– mówi pan Stanisław, któremu marzy się w Bytowie muzeum sportu albo może chociaż izba pamięci o sportowcach. - Każdy z nas, nie tylko biegaczy, a sportowców, ma stare zdjęcia, puchary, medale... Szkoda, żeby to leżało w szufladach i kurzyło się - mówi.

Majowski zarzeka się także, że po rezygnacji ze stanowiska prezesa Klubu Biegacza „Goch” w Bytowie, nie nudzi się w domu. - Zawsze jest coś do zrobienia. Z biegania na pewno nie zrezygnuję. Może zacznę więcej ciast piec? - zastanawia się głośno.

Nie wszyscy wiedzą lub pamiętają, że Majkowski w domu czuje się jak ryba w wodzie. To właśnie on w 1981 roku był pierwszym w Polce mężczyzną, który zdecydował się pójść na urlop macierzyński. Rozpisywały się o nim ogólnopolskie media.

- To nie była dla mnie żadna ujma. Policzyliśmy sobie z żoną, że ona ma lepszą pensję więc lepiej, żebym to ja został z dzieckiem w domu. Potem pojawiło się drugie i na macierzyńskim spędziłem cztery lata

– wspomina Majkowski.

Zaznacza także, że niestety nikt w rodzinie nie zaraził się bakcylem do biegania. - Liczę na swoją trzyletnią wnuczkę. Kiedy mnie tylko zobaczy, biega po całym domu – mówi pan Stanisław.

Dziś nie jest w stanie zliczyć osoby, które zaraził swoją miłością do biegania. Pamięta jedynie wyjątkowe zdarzenia związane oczywiście z bieganiem.

- Na dworze było już szaro. Biegałem sobie kółka wokół stadionu. W pewnej chwili zauważyłem leżącego faceta. Podbiegłem do niego, odwróciłem na plecy, a on był cały w drgawkach i toczył pianę z ust. To były czasy bez telefonów komórkowych. Wokół ani jednego człowieka. Pobiegłem do Fortechu na dyżurkę, żeby pogotowie wezwali. Potem od jego rodziny dowiedziałem się, że miał padaczkę i chyba uratowałem mu życie

– wspomina biegacz z Bytowa.

- A Jurka Saldata to pani na pewno zna. Kiedyś przyłączył się do mnie. Po jakimś czasie wspólnego biegania zabrałem go na trasę, bo ile można razy biegać w kółko stadionu. Już na trasie Jurek podbiega do mnie i dopytuje o najbliższą drogę asfaltową, bo chce złapać okazję i wrócić do domu. Pytam go, dlaczego. A on mi wypalił, że ja to nawet bym konia zamęczył – śmieje się Majkowski i namawia wszystkich, żeby nie szukali wymówek, a ruszali na trasy.

- Na początku nie należy iść po wyniki. Po co się zamęczać? Bieganie ma być przyjemnością. Jeśli się zmęczysz, przejdź w marsz. Na początku nie są Ci potrzebne żadne specjalne buty, dresy, czapka, zegarek z bajerami. Wystarczą zwykłe trampki. Na naturalnej nawierzchni nie nabawisz się kontuzji – wylicza Majkowski, którego codziennie można spotkać, jak biega po Bytowie.

- Biegać mi się zawsze będzie chciało. Nie chciało mi się już tylko być prezesem klubu. Naprawdę wierzyłem, że ktoś to pociągnie – zaznacza Majkowski i wylicza ile czasu zajmowało mu przygotowanie tylko jednej imprezy biegowej.

- Najpierw trzeba mieć pomysł. Potem ustalić termin i postarać się o wpisanie go do kalendarza biegowego. Kolejne są pisma i wnioski o zgody i pozwolenia. Podobne trzeba wysłać do sponsorów. Kolejna rzecz to trasa, wolontariusze, dyplomy, puchary, projekty medali, pakiety startowe, nagrody… Przyznam, że często po nocach nie spałem, a moje mieszkanie zamieniało się w magazyn. I jeszcze człowiek się martwił, żeby była frekwencja i pogoda nam sprzyjała

– wylicza Majkowski, który zaznacza również że zawsze może służyć radą i pomocą dla organizatorów biegów.

- Teraz to chyba już każda gmina w Polsce chce mieć swoją imprezę biegową. I ma. Nikt jednak nie przygotuje jej na takim poziomie, jak biegacz. W końcu to on wie najbardziej czego uczestnicy potrzebują – mówi Majkowski.