Badania prowadzone przez pracowników Muzeum Historycznego w Sanoku zakończyły się w ubiegłym tygodniu i dostarczyły nowych informacji na temat życia mieszkańców i historii miasta.
Obszarem badań był niewielki wykop o wymiarze 2x3 metry.
– Podczas ściągania górnych warstw ziemi natrafiliśmy na sporo współczesnych i nowożytnych przedmiotów: ceramikę, gwoździe, kafle, pojedyncze kości ludzkie
– wylicza archeolog Piotr Kotowicz.
– Niewątpliwie najciekawszym znaleziskiem jest moneta austryjacka, kreuzer Marii Teresy z 1762 roku oraz biały talar Ferdynanda I pochodzący z 1562 roku. Jest to bardzo rzadka moneta, bo jednostronna. Podejrzewamy, że stanowiła ona wyposażenie jednego z grobów - dodaje.
W wykopie kolejno ukazywały się zróżnicowane chronologicznie elementy pochodzące z różnych okresów historycznych.
Na początku archeolodzy zobaczyli potężny, średniowieczny mur zbudowany z piaskowca, barwy niebieskiej i żółtej, mocno nasiąknięty wodą. W części środkowej wykopu natrafili na liczne kości ludzkie, w tym klasyczne pochówki szkieletowe, które świadczą o tym, że obok kościoła znajdował się dawniej cmentarz.
– Natrafiliśmy też na bardzo cienką warstwę pochodzącą z okresu wczesnego średniowiecza – mówi Kotowicz. – Był to najstarszy ślad świadczący o zasiedleniu sanockiego wzgórza, który udało nam się do tej pory odkryć. Na końcu znajdował się już tylko żółty calec, czyli ziemia, w którą nigdy nie ingerował człowiek.
Kości zdradzają historię
Pierwszy szkielet, na który natknęli się archeolodzy, należał do psa.
– Zwierzę pochował ktoś w XIX wieku – twierdzi Piotr Kotowicz. – Być może pies należał do któregoś z zakonników. Znaleźliśmy też doniczkę, w której była schowana czaszka. Prawdopodobnie umieścił ją tam pracownik, który porządkował teren, niestety nikogo o tym nie informując.
W czasie badań archeolodzy natrafili również na ślady drewna trumiennego, w którym znajdowało się dużo miedzianych nitów. Łącznie, na tak małym wykopie, badacze odkryli dziewięć grobów. Zmarli nie mieścili się już na przykościelnym cmentarzu, dlatego chowano ich jednego na drugim, niejednokrotnie uszkadzając przy tym wcześniejsze pochówki.
– W ziemi zobaczyliśmy zmarłego położonego twarzą w dół – dodaje Kotowicz. – W ten sposób chowano niebezpiecznych ludzi, bo wierzono, że taka pozycja uniemożliwi im wyjście z grobu.
Archeolodzy wysuwają też tezę, że zmarły mógł zostać pogrzebany żywcem i odwrócił się lub jego ciało wypadło grabarzowi i tak pozostało do dzisiaj.
Wszystkie wydobyte z ziemi szkielety zostaną poddane badaniom antropogenicznym w celu określenia m.in. płci zmarłych i przebytych przez nich chorób.
Sarkofagi, w których znajdowały się ciała, świadczą o tym, że przy kościele ojców Franciszkanów grzebano zamożniejsze i znaczące osoby. Ciekawym odkryciem jest nogawka spodni, wykonana z wełnianego materiału, na dole spięta haftkami.
– Kończąc badania udało nam się jeszcze znaleźć piękny, dobrze zachowany naszyjnik – mówi Kotowicz. – Znajdował się on na szyi młodej kobiety. Łańcuszek zawiera różnej wielkości i kształtu kryształy górskie oraz gagat, czyli kamień półszlachetny, będący pochodną węgla.
W Europie gagat wydobywano na przełomie XVII i XVIII wieku, m.in. w Niemczech. Był wykorzystywany przede wszystkim do produkcji biżuterii żałobnej.
Piotr Kotowicz ma nadzieję, że wiosną przyszłego roku, uda się wznowić prace archeologiczne.
ZOBACZ TEŻ:
Sensacyjne odkrycie historyczne. W Niwiskach koło Kolbuszowe...
WIDEO: W Rzeszowie przy Wieniawskiego archeolodzy wykopali kości i ceramikę. Istniała tu osada
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
