Ostatnie chwile Ewy Tylman. Ujawniamy kolejne informacje [AKT OSKARŻENIA]

We wtorek w poznańskim Sądzie Okręgowym ruszy najgłośniejszy proces ostatnich lat. Na ławie oskarżonych, za pancerną szybą, usiądzie 25-letni Adam Z. Według śledczych to on odpowiada za zabójstwo Ewy Tylman.

Jak już pisaliśmy, materiał dowodowy opiera się głównie na zeznaniach policjantów, niepełnych zapisach monitoringu oraz częściowo na wyjaśnieniach Adama Z. W akcie oskarżenia są też wyjaśnione nieznane dotąd szczegóły m.in. okoliczności odnalezienia dowodu osobistego 26-latki, wyniki eksperymentów procesowych, a także inne czynności, jak np. badanie wariografem, które dziś publikujemy.

Co usłyszeli policjanci?

Prokuratura oskarżyła Adama Z. o to, że po kłótni z Ewą zepchnął ją ze skarpy, a następnie nieprzytomną wrzucił do rzeki w wyniku czego zmarła. Dowodem potwierdzającym tę wersję wydarzeń są zeznania policjantów Wydziału Kryminalnego Komendy Wojewódzkiej Policji w Poznaniu, którym oskarżony ponoć przyznał się do zabójstwa.

O tym, co działo się wcześniej świadczą nagrania z monitoringu. Prowadząca sprawę prok. Magdalena Jarecka na ich podstawie odtworzyła przebieg spotkania firmowego, w którym feralnej nocy z 22 na 23 listopada 2015 roku wzięli udział Adam i Ewa oraz chwile poprzedzające śmierć kobiety.

Źródło: TVN24/x-news

Z ustaleń śledczych wynika, że opuścili oni imprezę jako ostatni. Wcześniej spędzali czas głównie w swoim towarzystwie. Jak pisze prok. Jarecka „śmiali się, wygłupiali, byli mocno pijani”. Na zapisach z monitoringu widać m.in. jak o godz 2.15 Adam pomaga Ewie założyć płaszcz, chwilę później pojawiają się na ul. Wrocławskiej, gdzie przewracają się na chodnik. Tam przygląda się im świadek, który zezna później, że na pytanie, czy „wszystko ok?”, Ewa się śmiała. Nie podobało mu się jednak zachowanie Adama, który miał się z nią „droczyć”. Prok. Jarecka pisze, że po wyjściu z klubu we wnęce do kamienicy „Adam zaczął obejmować Ewę i ściskał ją swoimi rękoma”.
Według śledczych kluczowe są jednak ostatnie minuty nagrań. Na ujęciu z kamery zainstalowanej na hotelu Ibis, która obejmuje ulice: Kazimierza Wielkiego, Mostową oraz skwer Łukasiewicza, ma być widać, jak o godz. 3.21 doszło do sprzeczki, w wyniku której Ewa zaczęła uciekać. Z opisu nagrań wynika również, że cztery minuty później kobieta wbiegła w głąb skweru Łukasiewicza.

O tym, co działo się później mają świadczyć już tylko zeznania policjantów. Jeden z nich rzekomo usłyszał od Adama, że 26-latka nie chciała z nim wracać i w pewnym momencie zaczęła uciekać. Zatrzymała się przy metalowej balustradzie na skarpie przy Warcie. Z. miał przyznać, że podbiegł do niej, ale nie nie jest w stanie jednoznacznie powiedzieć, czy chciał ją chwycić, czy ją popchnął. Pamiętał, że koziołkując, spadła ze skarpy.

Kiedy zbiegł, Ewa nieruchomo leżała na boku. Miał ją wtedy wziąć za ręce i przeciągnąć na brzeg rzeki. Tam najpierw wepchnął do wody górną część jej ciała, a następnie dolną. Tę wersję potwierdziła policjantka, którą zawołano do pokoju, kiedy Z. miał przyznawać się do winy.

- Kiedy weszłam uderzał się w głowę w okolicy skroni - zeznała. Z. miał powiedzieć, że w czasie eksperymentu, skłamał, że Ewa sama wpadła do rzeki i błędnie wskazał stronę mostu, gdzie zginęła. Według zeznań policjantki Z. powiedział też, że kiedy 26-latka spadła ze skarpy, leżała na boku twarzą zwróconą ku niebu.

3 grudnia 2015 roku, czyli dzień po rzekomym przyznaniu się do winy, Z. „wspomniał”, że funkcjonariusze stosowali wobec niego przemoc psychiczną. Jakiś czas później oskarżył ich także o użycie siły. W tej sprawie odrębne śledztwo prowadzi Prokuratura Rejonowa we Wschowie.
Tajemnica śmierci

Proces o zabójstwo Ewy Tylman będzie miał charakter poszlakowy. Nie ma bowiem dowodu ani świadka, który jednoznacznie wskazałby, jak zginęła kobieta. Co więcej, również sekcja zwłok nie wykazała przyczyny śmierci.

Zwłoki kobiety odnaleziono 25 lipca 2016 r. w Warcie na terenie Czerwonaka. Jak czytamy w akcie oskarżenia - na lewym nadgarstku zwłok wisiała bransoletka z napisem „Powodzenia”, a w torebce były m.in. telefon oraz karta płatnicza należące do Ewy. Szczegółowe badania przeprowadzone w poznańskim Zakładzie Medycyny Sądowej nie wskazały bezpośredniej przyczyny zgonu. Biegli stwierdzili natomiast, że na ciele kobiety nie ujawniono żadnych obrażeń zewnętrznych, a tym bardziej złamań, których obecność mogłaby wzmocnić wersję o zrzuceniu kobiety ze skarpy. Dla śledczych nie oznacza to jednak, że takie zdarzenia mogło nie mieć miejsca.

Dzięki badaniom wykluczono wersję, że Ewa mogła zostać zrzucona z mostu św. Rocha. Upadek z wysokości 13 metrów bezpośrednio do rzeki z całą pewnością spowodowałby obrażenia. Biegli zbadali także odzież i torebkę 26-latki. Na nich również nie znaleźli uszkodzeń, które mogłyby powstać na skutek działań osób trzecich. Sprawdzono też telefon kobiety, który jednak był uszkodzony. Nie działały karta SIM, wyświetlacz i „dotyk”.

Dowód osobisty Ewy

Do tej pory wielką niewiadomą były także okoliczności odnalezienia dowodu osobistego 26-latki. Według śledczych tuż po zabójstwie to Adam Z. poszedł na ul. Królowej Jadwigi, gdzie na przystanku tramwajowym AWF zostawił dokument. O tym, że tej nocy był w okolicy przystanku świadczą nagrania ze stacji paliw Lotos, które zarejestrowały go o godz. 3.59.

Ok. godziny 5 dowód znalazła kobieta, która jechała do pracy. Miała wysiąść przy Multikinie, jednak przegapiła przystanek i wysiadła dopiero na przystanku AWF. Tam czekała na „osiemnastkę”, którą mogłaby cofnąć się na ul. Półwiejską. Tramwaj nie nadjeżdżał, więc spacerowała po przystanku. Wtedy zauważyła dowód osobisty, który leżał między torami a chodnikiem. 25 listopada wysłała go na adres Tylmanów. Dzień później przeczytała w „Głosie Wielkopolskim” o zaginięciu 26-latki i wtedy o znalezisku powiadomiła policję.
Jak się teraz dowiadujemy, 5 grudnia 2015 r. śledczy przeprowadzili z jej udziałem eksperyment procesowy. Kobieta opisała wówczas dokładne okoliczności znalezienia dowodu. Zeznała też, że 23 listopada nad ranem nie widziała podejrzanych osób, które mogłaby powiązać ze sprawą. Dokument ostatecznie okazał się dowodowo bezwartościowy. Jedyne odciski palców, które udało się na nim zabezpieczyć, należą do ojca Ewy, Andrzeja Tylmana, który wyciągnął go z koperty.

Eksperymenty procesowe

Podczas śledztwa prokuratura wykonała szereg czynności procesowych, które miały uwiarygodnić wersję o zabójstwie.

25 lutego 2016 r. odbył się eksperyment z udziałem trzech pozorantów, którzy odtwarzali wydarzenia z feralnej nocy. Wiekiem, wzrostem i budową ciała byli zbliżeni do Adama Z. Jak wynika z zapisów monitoringu, Z. miał zepchnąć Ewę ze skarpy i wrzucić jej ciało do rzeki w ciągu pięciu minut. Pozoranci byli od niego wolniejsi. Dwóm z nich odtworzenie czynności zajęło siedem i pół minuty. Najszybszy z nich zrobił to w 6 min i 56 s.

W poszukiwaniach wykorzystano dwa psy tropiące z Niemiec. Oba były wyszkolone do szukania osób żywych. Do tej pory wyniki tego eksperymentu nie były jasne, gdyż jeden z psów przeszedł przez most św. Rocha, a następnie zawrócił i zatrzymał się w połowie drogi. Drugi zszedł natomiast na tereny nadwarciańskie, gdzie według śledczych zginęła Ewa. W akcie oskarżenia prokurator Jarecka wyjaśnia, że oba psy złapały trop. Podkreśla też, że z całą pewnością zapachu kobiety nie było za mostem, a pierwszy pies zgubił go, kiedy zatrzymał się w połowie mostu, ponieważ nie wiedział, którędy zejść nad rzekę. Drugi natomiast podjął trop w 100 procentach.

9 sierpnia 2016 roku, czyli już po odnalezieniu zwłok Ewy Tylman, prokuratura postanowiła przeprowadzić badanie wariografem, któremu miał się poddać oskarżony. Z pytaniami, na jakie miał odpowiadać zapoznał się i zaakceptował najpierw jego obrońca. Biegły stwierdził, że w początkowej fazie badania Adam nie miał problemów z kojarzeniem faktów i odtwarzaniem wydarzeń. Pobudził się dopiero, gdy zakomunikowaniu mu główny obszar ekspertyzy dotyczący śladów pamięciowych obejmujących kontakty z Ewą. Wówczas, jak pisze w akcie oskarżenia M. Jarecka, Adam odmówił dalszego udziału w badaniu. Później Z. miał tłumaczyć, że nie był do tego gotowy.