Pielgrzym Pokoju: przeszedł 11500 km, zdarł 12 par butów, był w 19 krajach Europy. Jak znalazł się na Śląsku? [REPORTAŻ, ŻDJĘCIA]

Mieszkanie Haliny Bieleckiej, znanej społeczniczki, emerytowanej nauczycielki, jest jasne, przytulne. Salon tonie w książkach. W chodziku gaworzy wnuczek Ollie, syn Pauliny, która poznała naszego bohatera kilka lat temu, gdy pracowała w Londynie. Pomagała mu w jego pasji, już wtedy wędrował, pomagała odnaleźć się na Facebooku, by świat usłyszał o jego celu. Kilka dni wcześniej zauważyła, że jest w Oświęcimiu, więc zaprosiła do domu mamy, do Jastrzębia. - Gościłam już wielu zagranicznych przyjaciół, których “podsyłała” mi córka. Z całego świata. Dla mnie to też fajna przygoda, poznawanie ludzi - śmieje się pani Halina.

Tanausú Herrera nie wygląda na swoje 41 lat. Długie włosy, śniada cera nie ukrywa jego hiszpańskich korzeni - urodził się na Wyspach Kanaryjskich. Uśmiech od ucha do ucha, swobodnie nawiązuje rozmowę. Paulina zamienia się w tłumacza - w przeszłości pracowała w tym zawodzie - więc przychodzi jej to z łatwością. Tanausú niedawno wrócił ze spotkania z uczniami I LO, gdzie dzielił się swoją historią. Przez 19 lat pracował w Londynie, zajmował się fotografią modową. Był dobry w tym zawodzie. Praca w modelkami, sprzedaż produktów. W którymś momencie zrozumiał, że to nie jest prawdziwe życie, tylko jakaś fikcja. Wciskanie ludziom ciuchów, których nie potrzebują. Obserwował siebie, swoich przyjaciół, którzy też gonili za karierą, pieniędzmi, byli tak samo zagubieni.

- Kilku z nich popełniło samobójstwo. Straciłem też kilkoro członków rodziny, życie mnie doświadczyło, wtedy zrozumiałem, że muszę coś zmienić. Nadać mu sens - mówi Pielgrzym Pokoju (Peace Pilgrim). Poznał historię pewnej Amerykanki, która wędrowała przez 35 lat, mówiąc o pokoju. Zainspirował go dokument o niej. Dwa lata temu uznał, że musi ruszyć własną drogą.

- Rzuciłem pracę, sprzedałem wszystko, co miałem. I poszedłem przed siebie zmieniać świat - śmieje się 41-latek. Za nim 11500 kilometrów, które przeszedł pieszo. Był w 19 krajach Europy, marsz zaczął w Londynie. W tym czasie zdarł 12 par butów. Nie ma pieniędzy, nie nocuje w hotelach. Żyje z datków, którzy dają ludzie, którzy obserwują jego profil na Facebooku, gdzie dzieli się swoimi przemyśleniami. Opowiada o tym, co przeżył. W Polsce odwiedził kilka miejsc: Warszawę, Jasną Górę w Częstochowie, był w obozie Auschwitz w Oświęcimiu. To ostatnie miejsce - jak mówi - na zawsze zapadnie w jego pamięci. Tyle okrucieństwa. Tą historię zaniesie dalej w świat, by przestrzegać przed złem.

- Staram się odtwarzać dawne europejskie szlaki pielgrzymkowe, odwiedzam święte miejsca. Na nowo je łączę - pokazuje kolejne miejsca na mapie.

Mieszka tam, gdzie go przyjmą. Czasem w lesie - w namiocie. - W lesie, wśród natury, czuję się bezpieczniej niż w miastach - mówi. Bardzo często schronienie znajduje w klasztorach, domach pielgrzyma. Cały dobytek wozi w wózku, który ufundowała mu jedna z firm. Wiezie go przed sobą, na kijku zawiesił flagę w białym gołąbkiem na niebieskim tle - symbol pokoju. Po tym rozpoznają go ludzie. W Polsce przyjęto go życzliwie. Wiele ciepłych spotkań. Rozmów. To jego cel. Rozmowy. Dzielenie się. Historiami, które poznał, których doświadczył. - Chcę rozprzestrzeniać pokój, pokazać ludziom przeszłość Europy i jednoczyć ich w teraźniejszości, by tworzyć lepszą przyszłość - mówi o swoim celu. Naiwne? Nie biorą go za dziwaka? Czasem może i tak, ale często po rozmowie zmieniają zdanie, gdy udowadnia, że tak naprawdę życie wielu “zwykłych ludzi” jest puste, pozbawione sensu.
Nie ukrywa, że dla niego to także ważna, duchowa wyprawa. Z przesłaniem chrześcijańskim. Na do widzenia robimy wspólne zdjęcia w mieszkaniu. Widzę je potem na jego Facebooku. Dwa dni później był już w czeskiej Dolnej Lytyni. Nocował w namiocie. Przed nim Wiedeń, potem dalej, południe Europy. Kolejne dziesiątki tysięcy kilometrów do pokonania. 20, 40 km dziennie...