Tajemnica Surowikina rozwikłana. Po dwóch miesiącach Putin osądził ulubieńca Prigożyna

Generał Siergiej Surowikin nie jest już dowódcą Sił Powietrzno-Kosmicznych. Decyzja Putina wyszła na jaw w przeddzień zamachu na Prigożyna. Ani Ministerstwo Obrony, ani Kreml oficjalnie nie potwierdziły ani nie skomentowały tej informacji. Ale podały ją różne źródła, od RBK i Telegram-kanału „Rybar” (uważanego za bliski Sztabowi Generalnemu) po dziennikarzy Ksenię Sobczak i Aleksieja Wenediktowa.

Według Aleksieja Wenediktowa, dymisja Surowikina nie ma nic wspólnego ze śmiercią Prigożyna, w sensie dat. O dymisji generała mówiono co prawda dzień przed katastrofą w obwodzie twerskim, ale Putin podpisać ją miał już kilka dni wcześniej, po tym, jak zapoznał się z raportem specjalnej komisji, która przez dwa miesiące zajmowała się sprawą Surowikina (choć nie miała żadnych uprawnień śledczych, prokuratorskich czy kontrwywiadowczych). Dymisja Surowikina była wpisana do tajnego dekretu Putina podpisanego 18 sierpnia. Powód? Rzecz jasna sympatyzowanie z Prigożynem i krytyka Szojgu, choć zakulisowa. Zresztą szef Grupy Wagnera nigdy nie ukrywał, że bardzo ceni Surowikina i z entuzjazmem przyjął jego nominację na dowódcę kampanii ukraińskiej na jesieni 2022.

Wraz z Surowikinem stanowiska stracili jego zastępca generał-pułkownik Andriej Judin (co ciekawe, to on wydawał rozkazy dla śmigłowców i samolotu, które zostały następnie zestrzelone przez wagnerowców) oraz dowódca 4. Armii Sił Powietrznych i Obrony Powietrznej, gen. Nikołaj Gostew. Surowikin pozostaje w dyspozycji Ministerstwa Obrony. Zachował stanowisko przewodniczącego koordynacyjnego komitetu ds. obrony powietrznej przy Radzie Ministrów Obrony państwa WNP.

Ostatnie publiczne wystąpienie Surowikina miało miejsce 24 czerwca, drugiego i ostatniego dnia buntu wagnerowców, kiedy to pojawił się w czymś, co wyglądało na starannie wyreżyserowane wideo. Wyraźnie przemęczony, bez insygniów i trzymając broń automatyczną, wzywał Prigożyna do porzucenia pomysłu marszu na Moskwę. Od czasu buntu, który zakończył się negocjacjami i porozumieniem z Kremlem, niektóre rosyjskie serwisy informacyjne i źródła podawały, że Surowikin, który był często publicznie chwalony przez Prigożyna w okresie poprzedzającym bunt, był badany pod kątem możliwego współudziału w buncie i przetrzymywany w areszcie domowym.

Ostatnia rozmowa telefoniczna Surowikina z rodziną miała miejsce 26 czerwca. Potem zero kontaktu. Nie zadzwonił na urodziny żony, nie zadzwonił na 20. urodziny córki. 26 sierpnia nie zadzwonił na urodziny swojej matki. To w tej rodzinie nietypowe, bo kiedyś dzwonił nawet z operacji wojskowych w Syrii. Więc na razie nie ma z nim kontaktu. Ale fakt, że Putin nie zwolnił go z armii, oznacza, że prezydent stara się zachować równowagę w armii i nie pozwala na kompletny triumf obozu Szojgu i Gierasimowa.

Surowikin zyskał przydomek "Generał Armagedon" podczas rosyjskiej interwencji wojskowej w Syrii za bezwzględną taktykę bombardowań, którą tam zastosował. W październiku ubiegłego roku powierzono mu dowodzenie rosyjskimi operacjami wojskowymi na Ukrainie, ale w styczniu rola ta została przekazana generałowi Walerijowi Gierasimowowi, szefowi sztabu generalnego, a Surowikin został zastępcą Gierasimowa.

Generał Wiktor Afzałow, który wcześniej służył jako szef sztabu Surowikina, został mianowany p.o. dowódcy Wojsk Powietrzno-Kosmicznych. Po buncie Grupy Wagnera gen. Afzałow zaczął pojawiać się na spotkaniach Ministerstwa Obrony, zastępując Surowikina. Wiktor Afzałow otrzymał stopień generała pułkownika nie tak dawno, bo w 2022 roku. W tym czasie zajmował już stanowisko zastępcy głównodowodzącego Wojsk Powietrzno-Kosmicznych, podczas gdy Surowikin dowodził całym zgrupowaniem wojsk na Ukrainie. W 2017 roku Afzałow został mianowany dowódcą Sił Powietrznych i Wojsk Obrony Powietrznej Wschodniego Okręgu Wojskowego, a w sierpniu 2018 roku został szefem sztabu głównego Wojsk Powietrzno-Kosmicznych.

Przed buntem Prigożyna Afzałow właściwie nie pojawiał się w mediach. Tylko dwa razy został wspomniany w różnych publikacjach: gdy w 2020 roku złożył raport Siergiejowi Szojgu na temat powietrznej części Defilady Zwycięstwa w Moskwie, oraz w 2018 roku, gdy lokalne media w Chabarowsku informowały o jego odejściu ze stanowiska dowódcy Sił Powietrznych i Wojsk Obrony Powietrznej Wschodniego Okręgu Wojskowego i awansie do Moskwy.

Niewiele wiadomo o przeszłości Afzałowa. W 1989 roku ukończył Wyższą Szkołę Wojskową Radioelektroniki Obrony Powietrznej w Puszkinie. W 2000 roku ukończył Wojskowy Uniwersytet Obrony Powietrznej, a w 2010 roku Akademię Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Ciekawy jest w życiorysie nowego dowódcy rosyjskiego lotnictwa wątek ukraiński. Pewne fakty wskazują, że mógł się urodzić w jednej ze wsi w pobliżu Symferopola na Krymie. Także jego żona Anna urodziła się na Ukrainie. Starszy syn, również Wiktor, także służy w Siłach Powietrzno-Kosmicznych. Młodszy syn, Gieorgij, też wybrał karierę wojskową.

Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź Portal i.pl codziennie. Obserwuj i.pl!

rs