Czy Jezus miał dziecko z Marią Magdaleną? Mocno alternatywna historia Chrystusa

W Nowym Testamencie możemy przeczytać, że Żydzi przekupili strażników pilnujących grobu Jezusa, aby ci rozpowiadali, że w nocy zakradli się jego uczniowie, by wykraść ciało. W Ewangelii według św. Mateusza czytamy: "Dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: »Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdyśmy spali«. A gdyby to doszło do uszu namiestnika, my z nim pomówimy i wybawimy was z kłopotu. Ci więc wzięli pieniądze i uczynili, jak ich pouczono. I tak rozniosła się ta pogłoska między Żydami i trwa aż do dnia dzisiejszego" (Mt. 28, 12-15).

Teorii spiskowych związanych z Chrystusem jest wiele. Wszystkie brzmią intrygująco

Sporo zagadek i domysłów wiąże się z postacią Marii Magdaleny. W Nowym Testamencie wspominają ją wszyscy czterej ewangeliści. Święty Łukasz pisze o niej już na początku działalności duszpasterskiej Jezusa w Galilei. Miała być jedną z jego pierwszych towarzyszek. U pozostałych pojawia się dopiero w momencie ukrzyżowania Chrystusa. Wszyscy wspominają o niej jako tej, która jako pierwsza dotarła do jego grobu. Św. Jan tylko ją wymienia z imienia, chociaż najpewniej nie dotarła tam sama (mówi: "Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie go położono").

Pierwsi ojcowie Kościoła umniejszali rolę kobiet, a co za tym idzie - Marii Magdaleny. Sprowadzali ją w dużej mierze tylko do postaci nawróconej grzesznicy. Dopiero w 1969 roku papież Paweł VI oficjalnie oczyścił jej imię. Wątpliwości i domysłów pozostało jednak wiele. Najbardziej kontrowersyjną historią jest ta, że Jezus miał mieć dziecko z Marią Magdaleną. Tę teorię spiskową wykorzystał zresztą Dan Brown w swoim bestsellerze "Kod Leonarda da Vinci". Po ukrzyżowaniu kobieta miała uciec z dzieckiem do Francji, a ich potomek stać się protoplastą dynastii Merowingów. To Maria Magdalena miała być Świętym Graalem przechowującym krew Chrystusa - dziecko.

Inna wersja głosi, że Jezus nie umarł na krzyżu, a został w jakiś sposób uśpiony #- na przykład octem podawanym mu na hizopie. Miał trzy dni spać, a potem... uciec z Marią Magdaleną i razem podróżować po Europie. Niektórzy potwierdzenia wersji, że byli parą, szukają w Piśmie Świętym. Twórcy tej teorii spiskowej zauważają, że gdy Maria Magdalena spotyka zmartwychwstałego Chrystusa, przed grobem mówi do niego po hebrajsku "Rabbuni", "nauczycielu". Jest to zdrobnienie, które może zawierać też czułość. Jezus odpowiada jej "Nie zatrzymuj mnie", ale w innym tłumaczeniu łacińskie zdanie "Non me tangere" oznacza "Nie dotykaj mnie". Spiskowcy uważają, że skoro Chrystus tak powiedział, to znaczy, że ich dotychczasowe powitania były bliskie, zażyłe.

Jeszcze więcej zamieszania wprowadza apokryficzna (nieuznawana przez Kościół) "Ewangelia żony Jezusa". We wrześniu 2012 zaprezentowała ją prof. Karen Leigh King z Harvardu. To niewielki skrawek papirusu (4x8 cm) w języku koptyjskim, datowany na IV-IX wiek, który zawiera kilka urwanych zdań, w tym dość dwuznaczny fragment: "Jezus rzekł im: »Moja żona…«", a następnie "ona może stać się moim uczniem".

Wedle tradycji Kościoła Jezus nie mógł mieć nie tylko żony, ale też ani braci, ani sióstr, bo Maryja była dziewicą. Są tacy, którzy twierdzą jednak, że miał bardzo liczną rodzinę i mają mocne argumenty w... Biblii. "(...) Nauczał ich w synagodze, tak że byli zdumieni i pytali: »Skąd u Niego ta mądrość i cuda? Czyż nie jest On synem cieśli? Czy Jego Matce nie jest na imię Miriam, a Jego braciom Jakub, Józef, Szymon i Juda? Także Jego siostry czy nie żyją wszystkie u nas?«" - czytamy w Ewangelii św. Mateusza (13, 54-56). Natomiast po przemianie wody w wino podczas wesela w Kanie Galilejskiej św. Jan dopowiada jedno zdanie; "Następnie On, Jego Matka, bracia i uczniowie Jego udali się do Kafarnaum, gdzie pozostali kilka dni" (2, 12). Kościół katolicki wyjaśnia te fragmenty, mówiąc, że Jezus braćmi nazywał wszystkich swoich towarzyszy i uczniów. Grekokatolicy mówią najczęściej, że owi bracia byli synami św. Józefa z pierwszego małżeństwa.

"Następnie On, Jego Matka, bracia i uczniowie
Jego udali się do Kafarnaum, gdzie pozostali kilka dni"
(J., 2, 12)

W 1887 roku Rosjanin, niejaki Nikołaj Notowicz - oficer armii carskiej, a potem dziennikarz - przyjechał do Indii. Podróżując z Kaszmiru do położonego w Himalajach miasta Leh, usłyszał od pewnego lamy historię pochodzącego z Izraela świętego Issy. Ów święty miał przebywać w Indiach przez kilka lat w młodości i pobierać duchowe nauki, ale po pewnym czasie został wygnany za krytykowanie systemu kastowego. Wrócił do ojczyzny. Tam nauczał o równości życia, by zginąć na krzyżu. Skojarzenie było oczywiste - czy świętym Issą był Jezus?

Zaczął o tę historię dopytywać kolejnych lamów, ale wiedział, że najlepiej będzie dotrzeć do źródeł pisanych. W końcu jeden z nich powiedział mu, że w archiwum klasztoru w Himis przechowywana jest kopia życiorysu świętego. Notowicz twierdził, że do niej dotarł, ale nie mógł jej zabrać do ojczyzny.

W publikacjach, jakie wydał po powrocie do Rosji, twierdził, że dokument ten jest historią życia Jezusa, w której zawarta jest opowieść o latach pominiętych w Nowym Testamencie. Ewangeliści bowiem opisują dzieciństwo Chrystusa, a potem cuda i życie, kiedy zaczął działać publicznie. Święty Łukasz wspomina tylko, że wcześniej "Jezus czynił postępy w mądrości". Rosjanin twierdził, że ten czas Syn Boży spędził w Indiach, gdzie znany jest właśnie jako św. Issa. Uczył się tam języka, studiował święte księgi hinduizmu, a wśród niższych kast nauczał o równości i jednym Bogu. W politeistycznej krainie takie hasła miały nie spodobać się możnym, którzy postanowili zabić Issę. Udało mu się jednak uciec i wrócić przez Persję do ojczyzny, gdzie zginął męczeńską śmiercią. "Kiedy zaszło słońce, skończyły się cierpienia Issy. Stracił świadomość, jego dusza uwolniła się od ciała i na powrót złączyła z Bogiem" #- czytamy w "Żywocie św. Issy - najlepszego z synów człowieczych". Tak brzmiał tytuł pisma przechowywanego w klasztorze. Na końcu zaznaczone jest, że ciało Issy zniknęło z grobu, a jego naukę przejęło wiele ludów.

W Europie powątpiewano w historię opisaną w wydanej przez Notowicza książce "Nieznane życie Jezusa". Krytykowała go część chrześcijańskich duchownych, a niektórzy naukowcy kwestionowali, czy Rosjanin w ogóle dotarł do Kaszmiru i czy dokument, o którym opowiada, istnieje. Ostatecznie jego wersję potwierdziło dwóch innych podróżników, którzy dotarli w tamten region. Jeden z nich usłyszał też, że tamtejszych mnichów faktycznie odwiedził Rosjanin ze złamaną nogą (Notowicz w Indiach doznał takiej kontuzji).

Żaden ze śmiałków nie wiedział jeszcze wtedy, że w Śrinagarze - stolicy regionu #- znajduje się grobowiec, w którym ma spoczywać... ciało Jezusa. Tak twierdzili członkowie pewnej islamskiej sekty. Yuz Asafa - jak nazywano pochowaną tam postać - miał być starożytnym prorokiem z Zachodu, który sam siebie nazywał Synem Bożym. Umarł w sędziwym wieku i bynajmniej nie na krzyżu. Jego grób jest zresztą do dziś jedną z atrakcji turystycznych miasta. Do "Żywotu Issy" nigdy nie udało się dotrzeć.