Korespondencja z Zhangjiakou
Mróz i wiatr - poniedziałkowy konkurs zapamiętamy m.in. dzięki temperaturom przekraczającym -20 stopni i podmuchom, które szczególnie w pierwszej serii nierzadko wstrzymywały rywalizację. W tych warunkach Dawid Kubacki uzyskał najpierw 122, a następnie 126 metrów, czym potwierdził, że duży obiekt w Zhangjiakou do jego ulubionych nie należy.
- Mówiąc kolokwialnie: brakowało odległości. Moje odczucie było takie, że te skoki wcale nie były takie złe. Zwłaszcza w drugim czułem lepszą energię, czułem że próg coś oddał. Mimo to zabrakło co najmniej 10 metrów. Możliwe, że był jakiś błąd, którego sam nie czułem. Warunki były jakie były, ale dało się w nich latać. Mnie ta sztuka się jednak nie udała, choć naprawdę głęboko wierzyłem, że będę mógł tu fajnie poskakać i wyjść ze skoczni z uśmiechem. Niestety, tego uśmiechu nie będzie - powiedział Kubacki.
Polacy praktycznie od początku konkursu nie liczyli się w walce o podium. Promykiem nadziei był bardzo dobry pierwszy skok Kamila Stocha, ale i on nie wystarczył do odrobienia wszystkich strat.
- Nie widziałem całego konkursu, więc nie wiem, jak to się układało, ale jakby każdy dołożył po 5 metrów, to by medal był. To już jest jednak gdybanie w stylu "gdyby babcia miała wąsy, to by była dziadkiem". Walczyliśmy, ale ta walka była nieudana. Rzadko skacze się na takim mrozie. Nie jest to przyjemne, zwłaszcza gdy wieje, bo człowiek jest przygotowany do skoku, a tu nagle następuje jakaś przerwa i trzeba czekać. Już 2-3 minuty w samym kombinezonie na takim mrozie powodują, że się marznie. Dobrze, że dotyczy to głównie rąk, bo ręce nie skaczą i nie jest to żadna wymówka.
Kubacki i tak ma jednak powody do zadowolenia, gdyż jako jedyny z polskich skoczków wyjedzie z Pekinu z medalem - był trzeci w konkursie indywidualnym na normalnym obiekcie.
Magazyn Gol24: Kadra pod lupą, przed meczem z Mołdawią
