Dawid Podsiadło dokona apostazji. Piosenkarz podjął już decyzję. Jak to tłumaczy?

Kilka dni temu premierę miała nowa płyta Dawida Podsiadły "Lata Dwudzieste". Singlem promującym album był "Post". Piosenka wywołała kontrowersje ze względu na zaprezentowany w niej wizerunek Polaka-katolika. Głos w tej sprawie zabrał Tomasz Terlikowski. "Piosenka Dawida Podsiadły "Post" muzycznie mnie nie powala, a tekstowo złości. Warto na nią jednak spojrzeć jako na pewien obraz postrzegania katolików" - pisał na Facebooku publicysta.

Dawid Podsiadło wziął udział w podcaście "WojewódzkiKędzierski", w którym opowiedział o planowanym złożeniu aktu apostazji. Zdradził, że niebawem dokona oficjalnego opuszczenia grona wiernych Kościoła katolickiego, w tym celu rozpoczął już załatwianie pierwszych formalności.

- Udało mi się zdobyć akt chrztu i teraz jak będę w rodzinnych stronach i wygospodaruję czas na to, to poprosiłbym o tę apostazję. Nie chcę zaburzać statystyk i korzystać z przywilejów organizacji, z którą niewiele mnie łączy - tłumaczył Podsiadło.

Jak zaznaczył, przemyślał swoją decyzję bardzo dokładnie i nie kieruje się w tej kwestii modą czy chęcią wzbudzenia sensacji.

- Mam problem z instytucją, a nie z wiarą. Wszyscy widzimy kolejne mnożące się przypadki pedofilii, wtrącanie się w sprawy polityczne, światopoglądowe. Nie piętnuję wiary, tylko hipokryzję. "Post" był reakcją na głęboko umoralniające, właśnie w kontekście wartości i wiary, postawy prezentowane przez różne osoby, które na co dzień same mają spore braki w moralności - argumentował piosenkarz.

Jak czytamy w "Przewodniku Katolickim", "apostazja nie cofa czasu". W artykule na ten temat, autorstwa Moniki Białkowskiej, podkreślono, że sakramentów nie można wycofać, odwołać, ani odwócić ich skutków. Dotyczy to również chrztu. Wobec czego, apostazja dokonana zgodnie z prawem kanonicznym, nie cofa "łaski pochodzącej od Boga" i nie zrywa więzów takiej osoby ze "wspólnotą wierzących w niebie", a jedynie z ziemską instytucją.

"W prawie kanonicznym apostazja to dobrowolne, świadome i całkowite wyrzeczenie się oraz odstąpienie osoby ochrzczonej od wiary chrześcijańskiej, ale nie zamazanie znamienia chrztu. Stara zasada Kościoła mówi: semel catolicus, semper catolicus (raz katolik, na zawsze katolik) i nigdy nie przestała być aktualna. Odstępca zaciąga wprawdzie na siebie kościelną karę ekskomuniki, wyłączając się z życia wspólnoty kościelnej i odcinając od sakramentalnej łaski, ale nie może być traktowany jako ktoś, kto do Kościoła nigdy nie należał. W praktyce oznacza to, że w akcie chrztu wpisana zostaje adnotacja o dokonanym akcie apostazji – nie zostaje jednak zniszczony czy zmieniony sam akt chrztu" - pisze autorka artykułu.

Aby dokonać apostazji trzeba mieć ukończone 18 lat i pełną zdolność do czynności prawnych. Procedura wystąpienia z Kościoła składa się z kilku etapów.

Pierwszym etapem jest złożenie osobiście oświadczenia woli. Należy przygotować trzy egzemplarze oświadczenia - jeden zachowujemy dla siebie, drugi pozostawiamy w parafii, a trzeci wysyłany jest do kurii.

Oświadczenie składamy u proboszcza parafii właściwej dla naszego miejsca zamieszkania. Należy mieć ze sobą dowód osobisty i odpis aktu chrztu, jeżeli sakrament był przyjmowany w innej parafii.

Proboszcz sprawdza, czy oświadczenie spełnia wymogi formalne i przystępuje do kolejnego etapu - rozmowy. Jej celem jest poznanie przyczyny apostazji i upewnienie się, że decyzja została podjęta świadomie i dobrowolnie. Obowiązkiem księdza jest też próba przekonania osoby chcącej wystąpić z Kościoła do zmiany zdania. W obecności proboszcza podpisujemy oświadczenie.

Następnie informacja o odejściu z Kościoła odnotowywana jest w świadectwie chrztu apostaty. Dokument z taką adnotacją jest jedynym potwierdzeniem dokonania apostazji.

Po dokonaniu apostazji, tracimy prawo do: katolickiego pogrzebu, zostania świadkiem bierzmowania, zostania świadkiem małżeństwa, zostania rodzicem chrzestnym, czynnego udziału w obrzędach, przynależności do organizacji i stowarzyszeń katolickich.

Warto pamiętać, że apostazja nie cofa sakramentów i jest odwracalna.

lena