Jeszcze kilka lat temu do Wojewódzkiego Centrum Ortopedii i Rehabilitacji Narządu Ruchu im. Radlińskiego przy ulicy Drewnowskiej w Łodzi ustawiały się najdłuższe kolejki na operacje wstawienia endoprotezy stawu biodrowego i kolanowego w regionie. W tym szpital się specjalizował. Rocznie ortopedzi przeprowadzali ponad 700 takich operacji.
W szpitalu Radlińskiego były trzy oddziały ortopedyczne i rehabilitacyjne dla dorosłych oraz dla dzieci, mogące przyjąć jednocześnie 130 chorych. Działało tam też sześć poradni specjalistycznych. W ostatnim roku pracy szpitala chorymi zajmowało się ponad 30 specjalistów.
Ortopedia z Radlińskiego przyłączona do "WAM-u"
To tam przeniesiono ortopedię z Drewnowskiej, ponieważ ponad 100-letni budynek szpitala Radlińskiego przestał spełniać jakiekolwiek standardy, a jego remont pochłonąłby miliony złotych.
Gdy w marcu 2014 roku po 39 latach budowy otwarto w części budynek szpitala - giganta, czyli Centrum Kliniczno-Dydaktyczne przy ul. Pomorskiej, jeszcze w tym samym roku przeniesiono tam ortopedię z Radlińskiego. Tym samym szpital został włączony w struktury szpitala im. WAM.
Szpital, w którym robiono pończochy
Szpital przy Drewnowskiej to jeden z najstarszych szpitali w Łodzi i jeden z dwóch wybudowanych przez rodzinę Poznańskich (drugi to szpital przy ul. Sterlinga). Wybudowano go w latach 1911-1913 przez Towarzystwo Akcyjne I.K. Poznański dla robotników i ich rodzin. Otrzymał imię św. Józefa, patrona robotników. Niedługo po oddaniu do użytku tego szpitala wybuchła I wojna światowa.
Szpital został zajęty najpierw przez okupujących miasto Rosjan, a później Niemców. Leczono w nich żołnierzy ranny na froncie, między innymi podczas Operacji Łódzkiej. Ale już w marcu 1915 roku znów stał się szpitalem cywilnym i służył robotnikom fabryki Poznańskiego.
Dwa lata później, gdy w Łodzi wybuchła epidemia tyfusu, władze przeznaczyły szpital dla cierpiących na tę chorobę. Od listopada 1915 roku do maja 1916 roku szpital przy Drewnowskiej w Łodzi był ośrodkiem zamkniętym.
W czerwcu 1917 roku szpital przejął łódzki magistrat. Jednocześnie zmieniono jego specjalizację. Miał służyć głównie chorym na płuca. Ale na początku 1918 roku w szpitalu otwarto także oddział chirurgiczny. W czasie II wojny światowej szpital im. św. Józefa znalazł się na terenie Liztmannstadt Ghetto. Leczono w nim tylko jego więźniów. Ale po Wielkiej Szperze jego pacjentów zamordowano w obozie w Chełmnie nad Nerem. Później budynkach szpitalnych produkowano rękawiczki i pończochy.
Po wojnie szpital przejęły władze Łodzi. Jego pierwszym dyrektorem został dr Józef Komza, wybitny polski ortopeda. Gdy zmarł w 1951 roku jego następcą był dr Edmund Bartkowiak, ortopeda z Poznania. To z jego inicjatywy powołano Katedrę i Klinikę Ortopedii Akademii Medycznej w Łodzi. Patronem placówki został znany przed laty chirurg Zygmunt Radliński.
Dawny szpital Radlińskiego przy Drewnowskiej w Łodzi. Zobacz...
