Polki zakończyły udział w mistrzostwach świata. Zabrakło nie tylko skuteczności

Nasza drużyna na turniej organizowany w Danii, Szwecji i Norwegii jechała z nadzieją, że nie tylko uda się poprawić wynik sprzed dwóch lat (piętnasta lokata), ale przede wszystkim skutecznie powalczyć o miejsce w najlepszej ósemce i prawo gry w kwalifikacjach olimpijskich. Niemki i Dunki skutecznie jednak wybiły polskim szczypiornistkom marzenia z głów, a porażka w ostatnim meczu z Rumunią sprawiła, że w ostatecznym rozrachunku Biało-Czerwone uplasowały się o jedną pozycję niżej niż w 2021 roku.

- Czuję niedosyt z powodu braku awansu do ćwierćfinału. Nigdy bardziej nie wierzyłam w drużynę jak w tym turnieju. Drużyna też uwierzyła, że potrafi, że może, że jesteśmy drużyną, a nie grupą, która spotyka się co jakiś czas. Wiem jednak, że wyniki nie przekonują – mówiła po ostatnim meczu zawodniczka reprezentacji Polski Karolina Kochaniak-Sala.

Przyczyn niepowodzenia misji pod nazwą „wywalczenie prawa startu w kwalifikacjach olimpijskich” można zapewne znaleźć wiele, na czoło wysuwają się jednak przede wszystkim trzy. W pierwszej kolejności gra w ofensywie. O ile jeszcze z Iranem i Japonią nasz zespół był w stanie rzucić dużą liczbę bramek, to w kolejnych potyczkach przytrafiały się kilkuminutowe przestoje, w których nie był w stanie dopisać do konta ani jednego trafienia. Z słabo spisującą się w tegorocznym turnieju Serbią nie miało to ostatecznie znaczenia, bo i tak udało się wygrać, z najmocniejszymi rywalkami kończyło się już jednak tym, iż strata rosła do takich rozmiarów, że pozostało jedynie walczyć o jak najniższy wymiar kary.

Z zastrzeżeniami co do skuteczności łączy się kolejny element, który wymaga poprawy – a mianowicie fatalne początki poszczególnych meczów. Tylko z Iranem nasze szczypiornistki rozpoczęły od pewnego i wysokiego prowadzenia, mówimy jednak o rywalizacji z drużyną, której celem jest zajęcie… przedostatniego miejsca. Z pozostałymi Biało-Czerwone zaczynały niemal identycznie: 1-4 z Japonią, 0-4 z Serbią, 1-4 z Rumunią, 4-7 z Danią, 4-8 z Niemcami… Za każdym razem Polki musiały gonić wynik, a jak wiadomo pościg wymaga ryzyka (np. gra bez bramkarki), co nie zawsze skutkuje pozytywnym zakończeniem. Polkom udało się odwrócić losy meczu z Japonią i Serbią, były też bliskie powodzenia w miniony poniedziałek, najsilniejsze rywalki nie pozwoliły jednak na zbyt wiele.

- Przyznaję, że Dunki i Niemki były poza naszym zasięgiem. Inne spotkania wygrałyśmy, a z Rumunią było bardzo blisko. To pokazuje, że poczyniłyśmy postępy – mówiła po ostatniej kolejce fazy zasadniczej Monika Kobylińska, kapitan reprezentacji Polski.

Aby myśleć o zrobieniu kolejnego kroku do przodu podopieczne Senstada muszą też zminimalizować liczbę błędów popełnianych w trakcie spotkań. Kroki, zgubiona piłka, złe podania – to wszystko miało wpływ na końcowe rozstrzygnięcia. Najboleśniejsze pomyłki przytrafiały się w momencie, gdy nasz zespół mógł złapać kontakt, wyrównać lub objąć prowadzenie – tak było chociażby w meczu z Rumunią, gdy przy stanie 25-25 zamiast skonstruować składną ofensywną akcję Biało-Czerwone za darmo oddały piłkę rywalkom.

- Powoli zbliżamy się do najlepszych zespołów, ale mamy trochę rzeczy do poprawy. Musimy wykonać jeszcze więcej pracy, aby walczyć na światowym poziomie – skomentował turniej Senstad, selekcjoner polskiej kadry.

Miejmy nadzieję, że pozytywne efekty będziemy mogli zobaczyć już za rok podczas mistrzostw Europy, które w dniach 28 listopada – 15 grudnia odbędą się w Austrii, Szwajcarii i na Węgrzech.