Rafał Musioł: Reprezentacyjna brzytwa Roberta Lewandowskiego

Kontuzja Roberta Lewandowskiego przydarzyła mu się w najlepszym możliwym momencie. Dzięki niej RL9 może z dystansu spojrzeć na reprezentację Polski i... uśmiechać się pod nosem. Wszak uraz zbiegł się w czasie z najbardziej nasilonymi dyskusjami o jego miejscu, a nawet przydatności do drużyny narodowej. Ba, nurt, którego źródła wybiły tuż po ujawnieniu mundialowej afery premiowej, nieustannie przybierał na sile. Eksperci nagle zaczęli zwracać uwagę chociażby na jego pasywność w roli kapitana, a on sam zresztą mocno podkręcił temperaturę udzielając pamiętnego wywiadu, w którym precyzyjnie zbombardował szatnię, szefa PZPN i kilka innych strategicznych celów.

Właśnie ten wyskok sfinalizowała kontuzja - nomen omen - stawu skokowego. To w jej efekcie Lewandowski zniknął z boiska w newralgicznym dla reprezentacji momencie: zmiany selekcjonera i meczów ostatniej szansy w walce o bezpośredni awans do mistrzostw Europy. Pamiętne milczenie zwalniające Jerzego Brzęczka zamienił na całkowitą nieobecność, ale efekt rażenia był podobny. Michał Probierz, pytany wcześniej czy lider zespołu nie powinien już ustępować miejsca młodszym, mógł to sprawdzić na żywym organizmie i przy okazji wskazać nowego kapitana.

Wynik łamigłówki okazał się koszmarny. Kadra z mozołem przeczołgała się przez Wyspy Owcze i skompromitowała - po raz kolejny - w konfrontacji z Mołdawią.W dodatku mając tyle sytuacji strzeleckich, że „Lewy”, nawet bez formy, ustrzeliłby pewnie co najmniej dający zwycięstwo dublet. A to oznacza, że RL9 siedząc przed telewizorem ustrzelił coś znacznie dla siebie cenniejszego - przecięcie i zakończenie wspomnianych wcześniej spekulacji.

Dla kibica reprezentacji najbardziej dojmujące jest jednak zapewne coś innego: na naszych oczach pryska - i tak od wielu lat nie mająca racjonalnych przesłanek i wynikająca głównie z narodowej megalomanii i geniuszu Lewandowskiego - bańka przeszacowanej wartości kadry. Jej jedynym ratunkiem pozostają oczywiście abstrakcyjnie szeroko wciąż otwarte wrota do gry w mistrzostwach Europy, ale paradoksalnie to także one mogą definitywnie zgnieść ostatnie mrzonki. Bo jeśli Biało-Czerwono, już ze swoim liderem, nie przecisną się przez nie nawet otrzymaną w prezencie od UEFA ścieżką barażową, to cała ta zabawa będzie musiała zostać zweryfikowana pod każdym względem. Także finansowym: od premii dla zawodników po ceny biletów na mecze.

Krótko mówiąc: wygląda więc na to, że w piłkarskiej filozofii pojawia się pojęcie „Brzytwy Lewandowskiego”.