Rodzinne harce wilków utrwalone na filmie! Pracownik GPN zdradza: ostatnio mogło urodzić się nawet kilkanaście młodych

Gorczańskie drapieżniki zostały przyłapane w trakcie posiłku i zabawy. Niecodzienne wideo (można je obejrzeć TUTAJ) spodobało się internautom śledzącym profil GPN zyskując ponad 100 tzw. „reakcji”.

- To o tyle rzadkie ujęcie, że zwykle udaje się „złapać” wilki przechodzące z miejsca na miejsce. Teraz udało się wstrzelić i obserwować ich cechy rodzinne, relację między młodymi, a to zdarza się już rzadko – cieszy się w rozmowie z „Gazetą Krakowską” Paweł Czarnota, kierownik Pracowni Naukowo-Edukacyjnej Gorczańskiego Parku Narodowego.

Jak zauważa, grupy rodzinne przemieszczają się w zależności od tego gdzie jest pokarm i gdzie czują się bezpieczne.

- Latem ludzie zbierają borówki, na szlakach i poza nimi jest wielu turystów. Wilki zaszywają się wówczas w matecznikach. Zimą jest nieco inaczej, a samo nagranie można określić jako gratkę. Jako pracownik parku, któremu zależy na polskiej przyrodzie cieszę się z tego, że te drapieżniki mają swoje miejsce na naszym terenie. Bo gdzie jak nie tutaj? - dodaje Paweł Czarnota.

Pracownik GPN zdradził nam również, że w dwóch watahach występujących w parku mogło pojawić się nawet 18, 19 młodych.
- Ludzie mogą być przerażeni tą liczbą, ale wilki raczej nas unikają. Inaczej jest za to ze zwierzętami gospodarskimi, które są zwykle łatwym celem. Głównym pożywieniem dla wilka są jelenie. Tak to już funkcjonuje w przyrodzie. Wilk jest kluczowym gatunkiem, mającym wielki wpływ na odpowiednie funkcjonowanie całego ekosystemu – podsumowuje nasz rozmówca.

Jak informuje Gorczański Park Narodowy na jego terenie żyje 56 gatunków ssaków reprezentujących 6 rzędów: owadożerne Insectivora, nietoperze Chiroptera, zającokształtne Lagomorpha, gryzonie Rodentia, drapieżne Carnivora i parzystokopytne Artiodactyla. Szczególne zainteresowanie odwiedzających budzą oczywiście te największe zwierzęta.

Wśrod ssaków drapieżnych, na uwagę zasługują wilk Canis lapus i ryś Lynx lynx. Są to nieliczne w skali kraju gatunki związane z pierwotną puszczą. GPN, zwłaszcza obszar ochrony ścisłej, zapewnia im dobre warunki bytowania.

Niestety teren parku jest zbyt mały, by utrzymać populację wilka albo rysia. Cały obszar Gorców stanowi bowiem zaledwie część areału występowania obu gatunków w paśmie Karpat.

Jak wynika z całorocznych obserwacji oraz zimowych inwentaryzacji zwierzyny prowadzonej przez pracowników GPN wiele wskazuje na obecność jednej lub dwóch grup rodzinnych tychże drapieżników.

Ryś zamieszkuje niedostępne obszary ze starodrzewami i wychodniami skalnymi. Obszar Parku jest wykorzystywany zwykle przez kilka dorosłych osobników (3–5). Wymagania przestrzenne tych zwierząt są tak duże, że GPN stanowi zaledwie fragment ich areałów osobniczych.

W parku pojawia się również największy europejski drapieżnik. Mowa o niedźwiedziu Ursusu arctos. Pojawia się on niemal każdego roku, zwykle późnym latem i jesienią. Przygotowując się do zimy żywi się bukwią, borówkami czy malinami.