„Wieczór Trzech Coachów” w Teatrze Scena Współczesna. Śmiechem w szaleństwa świata
Teksty Kaczkowskiego, talent aktorski Majewskiego, Mateckiego i Mariotti, muzyka Mateusza Wachowiaka. Śmiać się będziecie podczas „Wieczoru Trzech Coachów” w...
„Dolce Vita” we Współczesnym – nareszcie portrecik współczesnych Polaków
Zaczyna się to prawie jak teatr absurdu. A przecież jest to równocześnie teatr popularny, przejrzysty, w którym każdy z nas może się przejrzeć. To nie zarzut,...
Bałucki w lubelskim Teatrze im. Osterwy: między moralizowaniem i zabawą
Wciąż się zastanawiam, czy Redbad Klynstra, jeśli chciał nas zaprosić do debaty serio na temat cech Polaków, powinien wystawiać akurat „Ciężkie czasy” Michała...
Szekspir, Lublin, Panopticum. Szkolne teatry grają... po angielsku
Co roku z różnych miejsc Polski zjeżdżają się do Lublina teatry szkolne, aby grać Szekspira po angielsku. Nie dość, że kilkunastolatkowie muszą się mierzyć ze...
„Berlin Berlin” we Współczesnym. Komunizm nieprawdziwy, ale spektakl zabawny
Komunistyczna NRD jest tu tylko komercyjnym pretekstem, co budzi moje wątpliwości. Ale miałbym więcej oporów wobec tej farsy, gdyby ją zagrano w stylistyce...
„Na zdrowie” – satyra na nie tych, co zawsze
Daję Marcinowi Hycnarowi dużego plusa za tematyczną odwagę. Przenosząc na scenę Spektaklove brytyjski film „The Party”, kpi sobie z progresywnych elit.
„Mizantrop” – kremowy ptyś, nie golonka. Mądra zabawa wg receptury Jana Englerta
Jak mówi Jan Englert, „Mizantrop” Molière’a to tekst inteligentny, więc warto go wystawić dla niego samego. Zabawa formą, zabawa w teatr, udaje się pod...
„Romantyczność” w Teatrze Polskim – o potędze czucia, o sile poezji
Białorusin Mikołaj Piginin czaruje nas w „Romantyczności” wyobraźnią Polaka i Litwina Adama Mickiewicza inspirowaną białoruskim folklorem. O czym to jest? O...
Komedia „żONa” – liberalne kaznodziejstwo czy jednak coś więcej?
W kilku momentach miałem wrażenie, że Adam Sajnuk dotyka znaków czasu. A jednak „żONa” Jade-RoseParker ślizga się po wierzchu problemów, a jako komedia jest...
„Nad Niemnem” w Teatrze im. Osterwy – niezwykły spektakl, pełen zaskoczeń
Dostajemy starą powieść Orzeszkowej opowiedzianą w konwencji baśni, chwilami prześmiewczej, chwilami poetycznej. Ale czy bajką jest tu mocny ładunek fascynacji...
Dekalog” w Teatrze Narodowym – moralitet bez łatwych odpowiedzi
„Dekalog” w Narodowym zaskakuje dyskursywnością, otwartością na pytania. To nietypowe dla czasów, gdy na scenach dominują ideologiczne deklaracje. Tu mamy ducha...
Olimp” w Collegium Nobilium – starogreckie okrucieństwo. Czy tylko dawne?
Czy „Odyseja” to tylko przypomniana nam groza świata dawnych wyobrażeń, gdzie czarownice, syreny i cyklopi wyrażali lęk przed nieznanym? Czy męka ludzi będących...
„Fanatycy prawdy” w Teatrze Ochoty. Polacy wierzą w spiski?
Pochwały za solidne wykonanie nie zmieniają jednak mojego sceptycyzmu wobec „Fanatyków Prawdy”. Dotknięto czegoś ważnego, ale nie wychodząc poza mocno...
„Amadeusz”, czyli ostateczne pożegnanie
Wraz z premierą „Amadeusza” w reżyserii Anny Wieczur dostaliśmy teatr zrobiony z rozmachem, z wyczuciem formy, teatr pełen radości, jaką daje rozkręcanie...
„Awantura w Chioggi” w Teatrze Polskim – komedia na uśmiech
Goldoni wciąż jest popularny. Daje nam burze w szklance wody. Ale mamy tam też opowieść o człowieku, który próbuje okiełznać ludzką naturę. To chyba postać...
„Zamek” Kafki w Dramatycznym – pożegnanie teatru literackiego
Ten tekst, komunikatywnie podawany przez aktorów Teatru Dramatycznego, jest jednak czymś więcej niż publicystyka, i czymś więcej niż sztuczka formalna. Piszę o...
„Maria Stuart” w Narodowym: triumf teatru aktorskiego
Można do woli debatować, czy podstawowa reżyserska sztuczka Grzegorza Wiśniewskiego, cudzysłów dotyczący historycznych realiów, jest szczęśliwa. Bo przecież...
„Bliżej chmur. Zaraz spadam”. Przypowiastka o kobiecie na dachu wieżowca
Ewa Bułhak i jej wspaniałe studentki dają nam w bezpretensjonalnym spektaklu muzycznym lekcję empatii.
„Rewizor” w Dramatycznym - nie całkiem mój, ale do zadumy
Wychodziłem jednak z teatru pod wrażeniem. Murawicki nie uległ pokusie łatwej doraźności. Jego inscenizacja była „o czymś” i „po coś”. Powracała do mnie myśl o...
„Wiśniowy sad” Czechowa w Teatrze Polskim – o nadchodzącej katastrofie
Dobry to spektakl, który wbrew moim obawom omija rafy publicystyki. Szczęśliwy, godny respektu to teatr, który nie zatraca wrażliwości na Czechowa, nie używając...
„Wachlarz” Goldoniego we Współczesnym. Marionetki i ludzie
Narzekać na stylistyczną niepełną jednorodność czy jednak dobrze się bawić na „Wachlarzu”? Wybrałem to drugie, a raczej TO wybrało za mnie.
Teatr w teatrze: świetne „Czego nie widać” w Lublinie
Akcja nabiera szybko zawrotnego tempa, i w zasadzie z niego nie schodzi. A zarazem pośród zgiełku i chaosu wszystko jest klarowne i w logice komedii omyłek,...
