W krainie czeskich wariatów. Udany spektakl w Teatrze Ochoty
Ta wersja odjechanej sztuki Petra Zelenki to właściwie kameralna opowieść rodzinna. Ale pozostaje wrażenie inteligentnego, precyzyjnego, świetnie operującego...
„Fanatycy prawdy” w Teatrze Ochoty. Polacy wierzą w spiski?
Pochwały za solidne wykonanie nie zmieniają jednak mojego sceptycyzmu wobec „Fanatyków Prawdy”. Dotknięto czegoś ważnego, ale nie wychodząc poza mocno...
Życie w firmie czy w matni? „Wady postawy” w Teatrze Ochoty
Życie funkcjonariuszy korporacji to jeden z chętnie podejmowanych tematów w teatrze i w filmie. Czy da się powiedzieć o nim coś nowego? W warszawskim Teatrze...
„Anioły w Warszawie” – kawałek historii i zaproszenie do empatycznej wspólnoty
„Anioły w Warszawie” w Teatrze Dramatycznym to kawałek porządnego teatru. O przewidywalnej tematyce (świat gejów w późnym PRL-u), a jednak pozyskujący mnie nie...
„Ferdydurke” po latach. Warto pójść do Och Teatru na inteligentny spektakl
„Ferdydurke” Gombrowicza to wciąż samograj. Nie trzeba do niego niczego dopisywać, nie trzeba „uwspółcześniać” – to wniosek ze świetnego spektaklu Mariusza...
„Piekło-Niebo” to mądra zabawa. Z udziałem aniołów, diabłów, a nawet Pana Boga
Sztuka „Piekło-Niebo” Marii Wojtyszko nie jest kpiną z religii, choć pierwsze wrażenie może to podpowiadać. To chwilami bardzo zabawne, świetnie przyrządzone...
Wokulski śpiewa o miłości. O czym jest muzyczna „Lalka” z Rzeszowa
„Lalka” Kościelniaka i Dziubka zmienia poważny powieściowy fresk Bolesława Prusa w efektowny musical. Opowieść jest prostsza, chwilami spłaszczona, ale...
Uwspółcześnienie pozorne, czyli „Śluby Panieńskie” w Teatrze Polskim
Czy „Śluby Panieńskie” Aleksandra Fredry mogłyby się dziać w latach 70. wieku XX? Próbuje nas o tym przekonać Dan Jemmett w warszawskim Teatrze Polskim. Mnie...
„Koniec czerwonego człowieka” - o Rosjanach i o ludziach ciekawie i mądrze
Niektórzy widzą w spektaklu Och Teatru tylko satyrę na Rosjan przeglądających się w trupie komunizmu. A dostaliśmy od Daniela Majlinga i Krystyny Jandy...
Dickens zdekonstruowany? „Opowieść wigilijna” inna niż zwykle
Czy możliwa jest „Opowieść wigilijna” bez zbawienia Ebenezera Scrooge’a? Teatr Polski proponuje taką wersję. Poza wszystkim dostajemy spektakl efektowny...
„Mewa” przeniesiona w czasie. Jako satyra na celebrytów?
„Mewa” Katarzyny Minkowskiej tylko inspirowana tekstem Antoniego Czechowa to spektakl dość efektowny. Pytanie tylko, czy studenci Akademii Teatralnej mają...
Premiera „Cud, że jeszcze żyjemy” otwiera nową epokę Teatru Współczesnego
Czy katastroficzna, mocno niejasna sztuka Thorntona Wildera to najlepszy pomysł na pierwszą premierę nowej dyrekcji Teatru Współczesnego? Na pewno „Cud, że...
Czułość i empatia. Reżyserzy teatralni kręcą filmy
Obejrzeliśmy w Akademii Teatralnej trzy przyzwoite produkcje filmowe. I czwartą, która wbiła mnie w fotel. „Babcia Wandzia” Karoliny Kowalczyk to wielka lekcja...
Najmodniejsza komedia w Warszawie. „Boeing, boeing” w Capitolu
Wojciech Adamczyk dopilnował, żebyśmy się na spektaklu „Boeing, boeing” śmiali dużo i bez przymusu...
„Historia Henryka IV”. Bardzo szekspirowski Szekspir w warszawskim Teatrze Polskim
„Historia Henryka IV” to teatr w stanie czystym: gorączkowy, namiętny, miejscami przewrotny, przykuwający uwagę samym opowiadaniem zaciekawiających zdarzeń. Ja...
Gość w dom, duch w dom – dobry spektakl w Teatrze Polonia
Horror na scenie teatralnej to okazja do szczególnej inscenizacyjnej i aktorskiej perfekcji. „2.22. Historia o duchach” w Teatrze Polonia to wykorzystana szansa...
Smok w roli głównej. Teatr Klasyki Polskiej zaprasza do bajek
Dawny twardziel z czasów PRL Ireneusz Iredyński zostawił nam bardzo poetyczne bajki. A empatyczna Lidia Sadowa olśniła nimi najmłodszych widzów.
Mozart i Salieri wrócili – w łódzkim Teatrze imienia Jaracza. To cud?
Wznowienie „Amadeusza” Petera Shaffera w reżyserii Anny Wieczur to triumf teatru literackiego, bogatego, ale i mądrego. Spektakl wypchnięty z Warszawy, dostał...
Między wygłupem i tragizmem ludzkiego losu
„Balladyna” Juliusza Słowackiego jest wielowymiarową tragikomedią. Reżyser Jan Hussakowski to wie, a jednak niepotrzebnie spróbował ją dodatkowo „uśmiesznić”....
„Klub niepokornych” w Garnizonie Sztuki: Tekst na trzy z plusem, aktorstwo na piątkę
Dla Piotra Ratajczaka plus za młodzieżowy temat i za empatię wobec bohaterów „Klubu niepokornych”. Jeśli zechce wrócić do tematu, wypada mu życzyć bardziej...
Strindberga strumień świadomości. Pełna iluzji „Gra snów” w Teatrze Narodowym
Jest w tej opowieści, czy może szkatułkowych opowieściach, coś mrocznie skandynawskiego. Ale co dokładnie? Pozostaje mi się nad tym głowić. Nie uważam jednak...
