Kłopoty ze stopami? To może być także objaw choroby Alzheimera

Schorzenie, a zwłaszcza czynniki i mechanizm jej rozwoju, wciąż są przedmiotem badań. Choć wiadomo, że powstają w wyniku procesów zapalnych związanych ze stresem oksydacyjnym, do tej pory nie udało się ustalić, co dokładnie inicjuje zmiany w mózgu. Przyczyniają się one do powstawania złogów zawierających specyficzne związki w postaci białka tau i amyloidu. Ich obecność powoduje zakłócenia przewodnictwa nerwowego, prowadzi do utraty połączeń między komórkami nerwowymi i całymi ich grupami.

Postępowanie zmian degeneracyjnych w mózgu trwa co najmniej 20 lat. Zachodzą one już na długo przed tym, jak wystąpią objawy choroby - za pomocą specjalistycznych badań można wykryć je nawet prawie dekadę wcześniej.

Efektem postępującej choroby są znaczne zmiany fizjologiczne w organizmie i pogłębianie się tzw. kruchości w różnych częściach ciała.

Zespołem kruchości, wątłości, słabości czy też wyczerpania rezerw nazywa się przy tym stan kliniczny, który zagraża nagłym i katastrofalnym w skutkach spadkiem stanu zdrowia u osób w złej kondycji fizycznej, m.in. pacjentów geriatrycznych czy onkologicznych.

Uważa się, że zmiany związane z rozwojem fizycznej kruchości w chorobie Alzheimera mają szczególnie szkodliwy wpływ na stan stóp.

Powstawanie na stopach utrzymujących się zmian może być więc objawem choroby Alzheimera, a także przyczynkiem do jej rozpoznania. W przypadku pojawienia się dolegliwości warto zwrócić na nie uwagę, a przy braku wyraźnej przyczyny skonsultować się z lekarzem. Im wcześniej wykryta choroba, tym lepsze są efekty hamowania jej rozwoju.

Istotnym objawem alzheimera dotyczącym stóp są zmiany neuropatyczne, czyli dotyczące nerwów obwodowych. Gdy dotyczą nerwów czuciowych, objawami mogą być:

• mrowienie,
• drętwienie,
• piekący ból
• zaburzenia czucia.

Skutkiem uszkodzenia nerwów ruchowych jest osłabienie, a następnie zanik mięśni, natomiast w przypadku włókien autonomicznych zmniejsza się tolerancja zimna i powstają zmiany troficzne. Są widoczne jako zmniejszenie się grubości skóry, powstawanie przebarwień, uszkodzeń, takich jak zmiany rozpadowe i owrzodzeń, które trudno się goją.

U osób z chorobą Alzheimera mogą częściej niż u innych powstawać uszkodzenia skóry stóp, takie jak pęcherze, odciski i modzele czy też pęknięcia. Do powszechnych problemów cierpiących na to schorzenie należą też wrastające paznokcie palucha, infekcje, takie jak grzybica i haluksy.

W miarę, gdy się starzejemy, w naszych ciałach ubywa tkanki łącznej oraz ochronnych tłuszczowych „poduszeczek” znajdujących się pod skórą, co widać nie tylko na twarzy, ale też na stopach. W efekcie stopy stają się bardziej płaskie i szerokie, a kości i ścięgna bardziej narażone na urazy podczas chodzenia.

Osoba z Alzheimerem często nie jest w stanie powiedzieć, że odczuwa dyskomfort podczas chodzenia, dlatego trzeba ją obserwować. Problemy ze stopami mogą przyczyniać się do stawiania drobniejszych kroków i zwiększać ryzyko upadków.

Jeżeli dana osoba ma trudności z poruszaniem się, robi to niechętnie lub wolniej niż zwykle, wydaje się niestabilna, a zwłaszcza szura nogami, powodem mogą być właśnie zmiany skórne związane z demencją. W takiej sytuacji absolutnie niezbędne jest noszenie odpowiedniego obuwia, szczególnie w przypadku pacjentów z cukrzycą.

Pozwala to zmniejszyć ryzyko powstania tzw. stopy cukrzycowej, gdy nawet drobne uszkodzenie może prowadzić do dotkliwego zakażenia. Niestety, pacjenci z alzheimerem często noszą nieodpowiednie buty, przez co cierpią. W jednym z niedużych badań takich osób w wieku 65-95 lat problemy ze stopami miało 89 proc. uczestników. Obuwie dobrane właściwie do stopy pod względem długości i szerokości nosiło tylko ok. 30 proc. osób, a u prawie 70 proc. ich rozmiary były nieprawidłowe.

W przypadku stóp skłonnych do zmian chorobowych konieczne jest też:

• dbanie o codzienną higienę stóp,
• noszenie bawełnianych skarpet,
• regularne obcinanie paznokci
• monitorowanie wszystkich uszkodzeń.

W razie przewlekłych lub nawracających problemów warto skonsultować się z lekarzem, by sprawdzić, czy podłożem ich rozwoju nie jest właśnie alzheimer.