Za pierwszy powojenny film fabularny uchodzą "Zakazane piosenki" w reżyserii Leonarda Buczkowskiego. Obraz powstał w 1947 roku. Jednak już rok wcześniej Stanisław Wohl stworzył film "Dwie godziny". Dzieło ze względu na drastyczne i dwuznaczne obyczajowo sceny, czekało na premierę aż do 9 grudnia 1957 roku.
"Dwie godziny" to historia o czasach współczesnych twórcom. Akcja toczy się przez tytułowe dwie godziny na małej stacyjce, na której spotykają się powracający z wojny ludzie. W obrazie można zobaczyć cały przekrój powojennego społeczeństwa.
Jedni wracają z wytyczonym celem, drudzy zagubieni, jeszcze inni wykorzystują powojenny rozgardiasz do ciemnych interesów.
Bohaterowie nie mogą zapomnieć dramatycznych wydarzeń II wojny światowej. Niektórzy wracają do domów, z których pozostały tylko ruiny, inni walczą z własnymi wyrzutami sumienia jeszcze inni próbują zapomnieć o okrucieństwach, które ich spotkały.
Oryginalna wersja filmu miała tytuł "Od 9–tej do 11-tej"
W obsadzie znaleźli się znani przedwojenni aktorzy – Aleksander Zelwerowicz, Józef Węgrzyn i debiutanci – Danuta Szafarska i Jerzy Duszyński
