Prezes IPN Jarosław Szarek rezygnuje z drugiej kadencji

FLESZ - Polacy boją się biedy

Jak ustaliliśmy nieoficjalnie Jarosław Szarek, którego kadencja kończy się w lipcu, nie zgłosił nawet swojej kandydatury w trwającym właśnie konkursie na Prezesa IPN. Uczestniczy w nim pięciu kandydatów, których nazwiska mamy poznać najpóźniej jutro

- podało radio RMF.

Jarosław Szarek to polski historyk i publicysta. 18 lipca 2016 Kolegium IPN rekomendowało jego kandydaturę na stanowisko prezesa Instytutu Pamięci Narodowej. 21 lipca 2016 Sejm wybrał go na prezesa IPN. Tego samego dnia Senat zgodził się na ten wybór. 22 lipca 2016 Jarosław Szarek złożył przed Sejmem ślubowanie, obejmując urząd prezesa IPN.

Jarosław Szarek od 1981 r. współpracował z lokalną „Solidarnością” w Czechowicach-Dziedzicach. W stanie wojennym zajmował się m.in. dystrybucją i drukiem wydawnictw drugiego obiegu. W drugiej połowie lat 80. był współpracownikiem niejawnego Bielskiego Komitetu Oporu Społecznego założonego przez Janusza Okrzesika i Artura Kasprzykowskiego, gdzie zajmował się drukiem i był inicjatorem wydawania periodyku „Solidarni”.

W 1991 r. ukończył studia historyczne na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii uzyskał na Wydziale Historii i Dziedzictwa Kulturowego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie w 2011 r. na podstawie pracy pt. "Działalność Służby Bezpieczeństwa wobec młodzieży akademickiej Krakowa w latach 1970–1980", przygotowanej pod kierunkiem Ryszarda Terleckiego (recenzentami byli Andrzej Nowak i ks. Jan Szczepaniak).

W latach 1992–1997 pracował w dzienniku „Czas Krakowski”, publikował także m.in. w „Gazecie Polskiej”, „Nowym Państwie”, „Gościu Niedzielnym”, „Dzienniku Polskim” i „Naszym Dzienniku”. Wszedł w skład redakcji tygodnika „Źródło” i dwumiesięcznika „Arcana”. Od 1998 r. do 1999 r. był redaktorem naczelnym „Kroniki XX wieku: Polska i świat”.

W 2000 r. został zatrudniony w oddziale krakowskim Instytutu Pamięci Narodowej, w ramach pracy w IPN był m.in. współautorem serii popularnonaukowej "Z archiwów bezpieki – nieznane karty PRL" (2006–2010) oraz serii książek dla dzieci "Kocham Polskę" (2007–2016). W latach 2009–2012 był członkiem rady programowej Radia Kraków. Odszedł z niej w geście protestu przeciwko nieprzyznaniu miejsca na multipleksie dla Telewizji Trwam.