Rafał Musioł: Czy polska reprezentacja da się jeszcze lubić?

Pisząc ten felieton nie znałem jeszcze wyniku meczu z Wyspami Owczymi, ale też nie miał on większego znaczenia dla niniejszego tekstu. Najważniejsze jest bowiem pytanie: czy reprezentacja Polski w ogóle da się jeszcze lubić?

To z pozoru obrazoburcze zdanie ma niestety dość mocne uzasadnienie. Wystarczy przecież spojrzeć na ciąg zdarzeń, jakie zapoczątkował nieszczęsny mundial w Katarze. Boiskowa porażka z Francją była jedynie przystawką do totalnej klęski wizerunkowej grupy najlepszych kopaczy piłki z kraju nad Wisłą. Ochroniarz-gangster, afera premiowa, ucieczka przed czekającymi na lotnisku kibicami, awantura o kasę między Grzegorzem Krychowiakiem a lekarzem Jackiem Jaroszewskim, korupcyjny ciemny typ na pokładzie samolotu do Mołdawii, alkoholowe historie związane z zachowaniem VIP-ów podczas tej samej podróży, plotka o odejściu selekcjonera Fernando Santosa, z którym nikt z federacji nie miał kontaktu, przedziwne słowa szkoleniowca o oczekiwaniu pod drzwiami na konferencję prasową... Lista wstydu jest imponująca, ale wszystko przykrył czapką Robert Lewandowski udzielając wywiadu dla eleven i meczyków.pl . Kapitan polskiej reprezentacji strzelił w nim całą serię goli samobójczych, dał się złapać na spalonym i sfaulował kolegów z szatni.

O słowach RL9 napisano już niemal wszystko, ale i tak nie sposób przejść nad nimi do porządku dziennego. Zastanawiać musi bowiem poziom frustracji piłkarza Barcelony, który przeprowadził nalot dywanowy. Oberwało się i politykom (niemoralna propozycja premii), i współkadrowiczom (brak charakteru), i Łukaszowi Skorupskiemu (kłamca), i prezesowi PZPN (brak klasy), i gościom związku (żenujący poziom) i nawet Grzegorzowi Lacie (jak można żyć historią?). Oczywiście, większość tych opinii potwierdza powszechne odczucia, więc o jakimś szoku poznawczym trudno mówić, ale olbrzymi niesmak musi budzić fakt, że nie ma tam nawet echa uderzenia się we własną kapitańską pierś, które powinno zresztą wybrzmieć tuż po katarskim mundialu, gdy - nie po raz pierwszy - oglądaliśmy ze strony Lewandowskiego festiwal obłudy.

No i powiedzcie po tym wszystkim, czy tę reprezentację da się jeszcze lubić i szczerze jej kibicować? Chyba najbardziej konkretnej odpowiedzi udzielił Kamil Grosicki, który przyznał, że meczu z Mołdawią w ogóle nie oglądał, bo... był na wakacjach. W domyśle: miał znacznie przyjemniejsze i ciekawsze zajęcia. No cóż, teraz już nawet kibice nie powinni mieć wątpliwości, że występy Biało-Czerwonych nawet samych kadrowiczów interesują tylko wtedy, gdy dostają za nie przelewy na konta.