Ukraina wymieniła prawie całe kierownictwo wojska. Co wiemy o nowych dowódcach?

Zaraz po nominacji gen. Ołeksandra Syrskiego na stanowisko dowódcy Sił Zbrojnych prezydent Wołodymyr Zełenski powiedział, że Syrski wskazał już kandydatów na swoich zastępców oraz na inne ważne stanowiska. Nie wymienił ich nazwisk, mówiąc jedynie, że wszyscy mają doświadczenie bojowe, są profesjonalistami i posiadają "jasną wiedzę na temat frontu i rzeczywistych potrzeb ukraińskich żołnierzy". Dopiero w kolejnych dniach zaczęto odkrywać kolejne personalne karty.

Prezydent Zełenski 9 lutego mianował generała dywizji Anatolija Barhyłewicza nowym szefem Sztabu Generalnego Ukrainy. Zastąpił on generała porucznika Serhija Szaptałę. Zełenski opisał Barhyłewicza jako "doświadczoną osobę, która rozumie zadania tej wojny i ukraińskie cele". Wieczorem 10 lutego prezydent ogłosił mianowanie nowych zastępców dowódcy Sił Zbrojnych Ukrainy i szefa Sztabu Generalnego.

Pułkownik Wadim Sucharewski (pseudonim "Borsuk"), lat 39, jako zastępca głównodowodzącego, będzie odpowiedzialny za systemy bezzałogowe i rozwój wykorzystania dronów. Stanie na czele nowo utworzonych Sił Systemów Bezzałogowych. Sucharewski pochodzi z zakarpackiego miasta Berehowo. W 2004 roku brał udział w misji pokojowej w Iraku. W 2009 r. ukończył Lwowski Instytut Wojsk Lądowych Politechniki Lwowskiej, a w 2016 r. Narodowy Uniwersytet Obrony Ukrainy im. Iwana Czerniachowskiego.

Był pierwszym oficerem ukraińskiej armii, który wydał rozkaz otwarcia ognia do rosyjskich oddziałów - stało się to w kwietniu 2014 roku pod Słowiańskiem, kiedy Sucharewski, wówczas w 80. Samodzielnej Brygadzie Desantowo-Szturmowej, otworzył ogień ze swojego transportera opancerzonego do bojowników Igora Girkina, którzy atakowali specnaz SBU Alfa. Później brał udział w obronie Słowiańska i w walkach w pobliżu lotniska w Ługańsku. W sierpniu 2014 roku został ranny w walkach pod Krasnoje.

W latach 2016-2021 był dowódcą 503. Batalionu Piechoty Morskiej, w latach 2021-2022 - szefem sztabu 35. Brygady Piechoty Morskiej. Od lutego 2022 r. Sucharewski dowodził 59. Samodzielną Brygadą Piechoty Zmotoryzowanej, która brała udział w obronie Mikołajowa i kontrofensywie w obwodzie chersońskim. W czerwcu 2022 roku otrzymał tytuł Bohatera Ukrainy.

Andrij Lebiedienko został drugim zastępcą Syrskiego. Zajmuje się innowacjami, komponentem technologicznym armii i systemami bojowymi. Jego nazwisko znajduje się na liście osób uhonorowanych Orderem Daniela Halickiego we wrześniu 2022 roku.

Wołodymyr Horbatiuk (41 lat), generał brygady, zostaje jednym z zastępców szefa Sztabu Generalnego. Będzie odpowiedzialny za pracę operacyjną, pracę sztabową, planowanie i zarządzanie. Pochodzi z obwodu winnickiego. Od kwietnia 2014 roku był rotacyjnym dowódcą ukraińskiego kontyngentu w Kosowie. W latach 2015-2017 dowodził 54. Samodzielną Brygadą Zmechanizowaną. Później był zastępcą i pełniącym obowiązki dowódcy wojsk dowództwa operacyjnego Zachód.

Generał brygady Ołeksij Szewczenko będzie odpowiedzialny za logistykę jako zastępca szefa Sztabu Generalnego. W kwietniu 2022 roku został mianowany szefem Akademii Wojskowej w Odessie. W sierpniu tego samego roku Szewczenko został awansowany do stopnia generała brygady. Wcześniej był zastępcą szefa Narodowej Akademii Wojsk Lądowych imienia hetmana Petro Sahajdacznego we Lwowie. Służył na stanowiskach dowódczych w jednostkach artylerii.

Mychajło Drapatyj (pseudonim "Rubin") to kolejny generał brygady, który zostanie zastępcą szefa Sztabu Generalnego. Będzie odpowiedzialny za szkolenie i przygotowanie ukraińskiej armii. Z Rosją walczy od 2014 roku. Wtedy był dowódcą batalionu zmechanizowanego. Następnie rozpoczął studia na Ukraińskim Uniwersytecie Obrony Narodowej im. Iwana Czerniachowskiego. Powrócił do Donbasu w ramach 30. Samodzielnej Brygady Zmechanizowanej, gdzie służył jako szef sztabu - pierwszy zastępca dowódcy brygady do końca lata 2016 roku. W latach 2016-2019 był dowódcą 58. Samodzielnej Brygady Piechoty Zmotoryzowanej. Od 2021 r. był zastępcą dowódcy Połączonych Sił. Od lipca 2022 r. był zastępcą dowódcy sił Dowództwa Operacyjnego Południe. Był jednym z dowódców operacji wyzwolenia Chersonia.

W niedzielę prezydent Wołodymyr Zełenski mianował nowych dowódców Wojsk Lądowych, Połączonych Sił, Wojsk Desantowo-Szturmowych i Wojsk Obrony Terytorialnej. Ihor Skibiuk został mianowany dowódcą Wojsk Desantowo-Szturmowych, zastępując Maksyma Mirgorodskiego. Skibiuk urodził się w 1976 roku. Służbę rozpoczął w 1998 r. w 80. Samodzielnej Brygadzie Powietrznodesantowych Oddziałów Szturmowych z siedzibą we Lwowie. Awansował od dowódcy plutonu do dowódcy brygady. Brał udział w operacji wojennej w Donbasie 2014. Potem dowodził ukraińskimi jednostkami podczas międzynarodowych ćwiczeń wojskowych Maple Arch-2016.

Po rozpoczęciu pełnoskalowej inwazji Rosji na Ukrainę dowodził oddziałami brygady, które wyzwoliły szereg miejscowości w obwodzie charkowskim, w szczególności Izium. Od 2023 r. zajmował stanowisko szefa sztabu, zastępcy dowódcy Wojsk Desantowo-Szturmowych. W 2022 r. otrzymał tytuł Bohatera Ukrainy.

Gen. Ołeksandr Pawliuk został mianowany nowym dowódcą Wojsk Lądowych, zajmując stanowisko opuszczone przez gen. Ołeksandra Syrskiego, który został nowym głównodowodzącym Sił Zbrojnych Ukrainy w miejsce gen. Walerija Załużnego. Pawliuk był dotąd 1. zastępcą ministra obrony.

Urodził się w 1970 roku w obwodzie żytomierskim. Ukończył Wyższą Gwardyjską Szkołę Dowodzenia Czołgami w Charkowie i Narodowy Uniwersytet Obrony Ukrainy im. Iwana Czerniachowskiego. Zaczynał służbę jeszcze w armii sowieckiej. Służył jako dowódca plutonu czołgów w 47. Gwardyjskiej Dywizji Pancernej w Niemczech do 1993 roku. W latach 1993-1997 był dowódcą kompanii czołgów 30. Samodzielnej Brygady Zmechanizowanej, w latach 1997-1999 zastępcą szefa sztabu pułku czołgów, w latach 1999-2003 dowódcą batalionu czołgów, a w latach 2005-2006 zastępcą dowódcy Brygady Nowogrodzko-Wołyńskiej. W latach 2006-2007 Pawliuk dowodził ukraińskim kontyngentem sił pokojowych w Kosowie, a przez kolejne trzy lata był szefem sztabu 30. Samodzielnej Brygady Zmechanizowanej. W latach 2010-2015 służył jako dowódca 24. Samodzielnej Brygady Zmechanizowanej stacjonującej w Jaworowie w obwodzie lwowskim.

Walczył z Rosjanami w Donbasie w latach 2014-2015. Jego brygada brała udział w walkach o wyzwolenie Słowiańska, Krasnego Łymanu, Kramatorska i Łysyczańska. W lutym 2015 roku pułkownik Pawliuk przekazał dowodzenie brygadą pułkownikowi Anatolijowi Szewczence i kontynuował studia na Czerniachowskim Uniwersytecie Obrony Narodowej. W sierpniu 2015 roku został awansowany do stopnia generała dywizji. Po ukończeniu studiów w marcu 2017 r. Pawliuk został dowódcą wojsk Dowództwa Operacyjnego Zachodnich Sił Lądowych Sił Zbrojnych Ukrainy, a rok później został awansowany do stopnia generała lejtnanta. Latem 2020 r. Pawliuk został mianowany szefem szkolenia Dowództwa Sił Lądowych Sił Zbrojnych Ukrainy.

Od 28 lipca 2021 r. do 15 marca 2022 r. był dowódcą operacji Połączonych Sił. Na tym stanowisku kierował obroną miejscowości na wschodniej Ukrainie. Od marca do maja 2022 r. Pawliuk kierował Kijowską Regionalną Administracją Wojskową, organizując obronę i zaopatrzenie Kijowa. Następnie został mianowany dowódcą zgrupowania sił i środków obrony Kijowa. 14 lutego 2023 r., w obliczu skandali związanych z zamówieniami publicznymi w Ministerstwie Obrony, Pawliuk został mianowany pierwszym zastępcą ministra obrony, którym w tym czasie był Ołeksij Reznikow. Po dymisji Reznikowa i mianowaniu ministra obrony Rustema Umerowa, w przeciwieństwie do innych wiceministrów, zachował swoje stanowisko.

53-letni Jurij Sodol został mianowany dowódcą Połączonych Sił Zbrojnych w miejsce Sierhija Najewa, który twierdzi, że dowiedział się o swojej dymisji z mediów. Sodol był wcześniej dowódcą Korpusu Piechoty Morskiej. Urodził się w Czugujewie w obwodzie charkowskim, a po ukończeniu szkoły studiował w Wyższej Szkole Dowodzenia Artylerii w Sumach, a następnie w Narodowej Akademii Obrony Ukrainy. Od 2003 roku Sodol służył w wojskach powietrznodesantowych, w 2007 roku został mianowany dowódcą 25. Brygady Powietrznodesantowej.

Od 2014 roku brał udział w kampanii w Donbasie, Jego brygada spędziła pięć miesięcy w aktywnej walce. W 2015 roku Sodol uzyskał kwalifikacje oficera zarządzania wojskowego na poziomie operacyjno-strategicznym na Ukraińskim Uniwersytecie Obrony Narodowej im. Iwana Czerniachowskiego i w tym samym roku został mianowany pierwszym zastępcą dowódcy Powietrznodesantowych Oddziałów Szturmowych. Od 6 marca 2018 r. był dowódcą Korpusu Piechoty Morskiej, a 5 grudnia tego samego roku został awansowany do stopnia generała porucznika. 28 lutego 2022 r. Zełenski przyznał Sodołowi tytuł Bohatera Ukrainy.

Niewiele jest informacji o Ihorze Płachucie, który objął stanowisko szefa Wojsk Obrony Terytorialnej w miejsce Anatolija Barhyłewicza, który został nowym szefem Sztabu Generalnego. Według ukraińskich mediów, w latach 2005-2008 Płachuta dowodził Samodzielną Brygadą Prezydencką, a w 2009 roku był dowódcą 169. Centrum Szkoleniowego Wojsk Lądowych. Później został szefem Południowego Dowództwa Terytorialnego Wojsk Wewnętrznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Na tym stanowisku miał dowodzić oddziałami, które 10 grudnia 2013 r. całkowicie oczyściły dzielnicę rządową z barykad Euromajdanu, a potem też walczyły z Rewolucją Godności w centrum Kijowa. Płachuta powiedział, że około 400 żołnierzy Wojsk Wewnętrznych i oddziału specjalnego Berkut było zaangażowanych w oczyszczanie ulic sąsiadujących z administracją prezydencką. W ciągu kilku dni starć zginęło ponad 100 protestujących. Po upadku Janukowycza Płachuta przeszedł na emeryturę i objął stanowisko zastępcy rektora Instytutu Zarządu Ochrony Państwowej.

źr. NV.ua, Ukrainska Prawda, Radio Swoboda