Spis treści
Prezydent Syrii próbował utrzymać się przy władzy, rozpaczliwie wysyłając SOS do każdego, kto mógłby go wysłuchać. Odzewu jednak nie było.
Dyktator został sam, sojusznicy go opuścili
Asadowi udało się wytrzymać powstanie przeciwko niemu przez 13 lat. Ale przesłanie od jego dawnych sojuszników i wrogów było jasne: jesteś sam.
Rosja, która uratowała mu skórę w 2015 roku, tym razem zaoferowała mu tylko schronienie. Iran odwrócił się od niego, mówiąc, że sam to wszystko na siebie sprowadził.
Wielu urzędników arabskich i amerykańskich powiedziało Bloombergowi, że próżnia władzy może być teraz niebezpieczna. Wspomnienia Libii Muammara Kaddafiego i Saddama Husajna w Iraku powracają: w obu krajach tych władców satrapów odsunięto w atmosferze euforii, a potem kraje pogrążyły się w jeszcze większym chaosie.
Syria jest w" okresie przejściowym"
„Chaos jest obecny w okresach przejściowych” — twierdzi Bader Al-Saif, adiunkt na Uniwersytecie Kuwejckim i adiunkt w Chatham House. „Syria jest podzielona na enklawy i strefy wpływów na dodatek w społeczno-ekonomicznym i politycznym rozkładzie”.
Początek konfliktu w Syrii w 2011 r. spowodował przesiedlenie milionów ludzi, wywołując kryzys migracyjny. Tymczasem jej sąsiedzi z Bliskiego Wschodu zmagają się już ze skutkami wojny Izraela z Hamasem w Strefie Gazy i walk z Hezbollahem w Libanie.
Rosja ma bazy wojskowe w Syrii i będzie starała się chronić swoje interesy. Ale Kreml jest zajęty wojną na Ukrainie. Iran również jest osłabiony. Jednak urzędnicy arabscy nie spodziewają się, że Republika Islamska odda swoje wpływy w Syrii bez walki.
Dyktator został zmieciony błyskawicznie
Tempo wydarzeń, które odsunęły Assada od władzy było oszałamiające. W niedzielę rebelianci przejęli kontrolę nad stacją telewizyjną i powitali upadek reżimu. Assad uciekł i znalazł azyl w Rosji.
Postęp rebeliantów zakończył impas w Syrii, w którym siły Assada wspierane przez Moskwę i Teheran odzyskały kontrolę nad większością kraju, z wyjątkiem twierdzy rebeliantów na północnym zachodzie i twierdzy kurdyjskiej na północnym wschodzie. Wywołało to sytuację, w której wiele pozostaje niepewne. Nie jest jasne, czy to przywództwo będzie w ogóle w stanie rządzić krajem ogarniętym wojną.
Nastrój odzwierciedlał te obawy, kiedy wprowadzono godzinę policyjną, a kilka budynków, w których mieściły się agencje bezpieczeństwa, poszły z dymem.
„Istnieje obawa, że wszystkie frakcje są zjednoczone przeciwko jednemu wrogowi, ale ostatecznie zostaną pochłonięte przez walki wewnętrzne” — twierdzi Bahjat Hajjar, współzałożyciel organizacji pozarządowej o nazwie Madaniya, który uciekł z Damaszku w 2011 roku z powodu sprzeciwu wobec Assadów.
