Postępowanie ws. prywatyzacji PZU rozpoczęło się na początku 2005 roku i trwało aż do teraz. Sprawa miała aż 500 tomów akt, choć sąd zapewniał, że będzie starał się działać szybko.
W sprawie Emila Wąsacza prokuratura wnioskowała o karę pozbawienia wolności w zawieszeniu i wysoką grzywnę. Sam Wąsacz twierdził, że prywatyzację przeprowadził "w sposób absolutnie na korzyść Skarbu Państwa".
Teraz do jego tezy przychylił się sąd. "Emil Wąsacz działał zgodnie z uchwałą kierunkową Rady Ministrów dotyczącą prywatyzacji PZU" - podał sąd w uzasadnieniu.
- Sąd jest pod dużym wrażeniem postawy oskarżonego, który de facto od 20 lat odbywa już karę, chociaż nigdy nie został skazany. Bardzo duże wrażenie zrobiła pokora oskarżonego w oczekiwaniu na ten wyrok - powiedziała sędzia Marta Pilśnik, która uzasadniała wyrok.
- Myślę, że słowa pani sędzi najlepiej oddają to, co mnie spotkało - powiedział Wąsacz.
Kim jest Emil Wąsacz?
Emil Wąsacz jest w wykształcenia inżynierem elektrykiem (specjalistą automatyki). W 1994 ukończył studia podyplomowe w zakresie zarządzania. Działał w Solidarności, kierował m.in. organizacją związkową w Hucie Katowice. W latach 1983–1990 pracował w Katolickiej Poradni Rodzinnej w Sosnowcu. Od 1991 był prezesem zarządu Huty Katowice. W kolejnych latach doradzał prezesom Banku Śląskiego, PeKaO SA i Stalexportu oraz kierował Hutą Szczecin i Narodowym Funduszem Inwestycyjnym „Progress”.
W październiku 1997 został powołany na ministra skarbu państwa w rządzie Jerzego Buzka. Jego polityka prywatyzacyjna spotkała się z krytyką lewicowej opozycji, która wielokrotnie podejmowała bezskuteczne próby odwołania ministra drogą wotum nieufności. W sierpniu 2000 roku Wąsacz został odwołany przez premiera i zastąpiony wicemarszałkiem Senatu Andrzejem Chronowskim.
