Cały ten zgiełk. Jak manipulować Opinią Publiczną?

WIDEO: Trzy Szybkie

To Lenin powołał Wydział Agitacji i Propagandy przy KC KPZR. O sukcesie świadczy fakt, że dziś skrót „agitprop” oznacza zorganizowaną propagandę. Misję ideologicznej konwersji Zachodu Lenin powierzył Willemu Münzenbergowi, który karierę polityczną zaczynał w SPD, ale już w 1920 roku zakładał Komunistyczną Partię Niemiec i został szefem Międzynarodówki młodych komunistów. Münzenberg chętnie przyjął ofertę: „W przeciwieństwie do tego z jak niską oceną słowo propaganda spotyka się wśród grup burżuazyjnych, w terminologii socjalistycznej oznacza coś wielkiego, cennego, duchowego, naukowego”.

W krótkim czasie stworzył w Niemczech gigantyczny koncern mediowy obejmujący tytuły prasowe, wydawnictwa, kluby książki, a nawet studia filmowe. Współpracujący z nim Manès Sperber, po latach pisał: „ Münzenberg potrafił skłonić pisarzy, filozofów i artystów do zaświadczania własnym podpisem, że należą do pierwszego kręgu walczących o „sprawę”. Stworzył karawany intelektualistów, którzy tylko czekali na znak, by coś zrobić, a on wskazywał kierunek.” Zasady działania Münzenberga opisał Jonathan Miles, a przytaczam je ponieważ wydają się stale aktualne.

W pierwszej chwili pomyślałem, iż następnego dnia będzie ładna pogoda. Kolonia czarnych ptaków była rozłożona regularnie niczym bombki na choince. Żaden nie przycupną tuż obok pnia, co zwiastowało bezwietrzną noc.

Po pierwsze: Emocje zawsze wygrają z rozumem. Wybrać tematy o silnym ładunku uczuciowym oraz narzędzia posługujące się obrazem (kino, fotografia). By skutecznie kreować nastroje trzeba przeniknąć do środowisk artystycznych.

Po wtóre: Kłamstwo jest równorzędne z prawdą. Nie cofać się przed kłamstwem i zmyśleniem, choćby nie miały nic wspólnego z rzeczywistością. (np. pisano o ZSRR jako raju na ziemi)

Po trzecie: Lepiej zabiegać o „towarzyszy drogi”, niż aktywistów. Założyć pozornie niezależne organizacje i stowarzyszenia, które pomogą dotrzeć przesłaniu do opinii publicznej. Infiltrować uniwersytety, co pozwoli wspomóc się głosem „wielkiego naukowca”. Münzenberg organizował komitety, kongresy, międzynarodowe ruchy jak Komitet Pomocy Ofiarom Faszyzmu, Komitet Czujności, Kongres Młodzieży… W każdym udzielały się szanowane osobistości, choć angielskie hrabiny, amerykańscy publicyści czy francuscy naukowcy nigdy o Münzenbergu nie słyszeli, a Komintern uważali za wymysł Goebbelsa.

Po czwarte: Debata jest nieskuteczna: trzeba zdusić sprzeciw. Przeciwnika zszargać tak aby jego słowa utraciły znaczenie. Mobilizować „towarzyszy drogi” i zinfiltrowane środowiska żeby podważyć wiarygodność oponenta. Słowa są ważne: do 1932 r. socjaldemokraci nazywani są socjal-faszystami ale potem każdy kontestujący stalinowską propagandę nazywany jest faszystą. Skuteczność była taka, że w strachu przed stygmatyzacją środowiska intelektualne stosowały autocenzurę.

Podczas wojny w Hiszpanii Münzenberg mieszkał już we Francji. Pomagał Frontowi Ludowemu i kontynuował stalinowską agitację. Celem było przekonanie opinii publicznej, że tylko komunizm skutecznie walczy z faszyzmem. Jednak procesy moskiewskie i pakt niemiecko- sowiecki zachwiały jego wiarę w nieomylność Stalina. Oskarżono go więc trockizm i Münzenberg zaginął. Znaleziono jego ciało przypadkiem, w lesie koło Saint-Marcellin. Wszystko wskazuje, że za tą śmiercią stało NKWD.