Lecha Kaczyńskiego i jego brata Jarosława uważano za polityków zadziornych, a nawet wojowniczych. Ich poglądy charakteryzowano jako populistyczno-prawicowe. Mówiono o nacjonalizmie i braku zaufania zarówno do UE, jak i do putinowskiej Rosji. Takie podejście zyskiwało Kaczyńskim wielu zwolenników - szczególnie wśród ludzi wierzących, tradycjonalistów i rolników.
Lech Aleksander Kaczyński urodził się na warszawskim Żoliborzu w 1949 r. Chwilę przed nim na świat przyszedł jego brat bliźniak Jarosław. Ich ojciec był inżynierem i - podobnie jak matka, z wykształcenia filolog - członkiem AK. Oboje walczyli w Powstaniu Warszawskim. To wspomnienie o patriotycznej postawie rodziców, refleksja nad tragedią narodu, pchnęło Lecha Kaczyńskiego do przedstawienia, a następnie realizacji idei budowy muzeum Powstania Warszawskiego.
Bracia studiowali na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Studia ukończyli w 1971 r. Lech Kaczyński jeszcze wtedy nie przypuszczał, jak bardzo jego życie zmieni przeprowadzka do Gdańska.
W późnych latach 70. polska gospodarka jest w stanie krytycznym. Dochodzi do protestów. Niektórych przywódców strajków aresztowano. Z myślą o nich powstaje Komitet Obrony Robotników (KOR). Lech Kaczyński związał się z KOR w 1977 r. W sierpniu 1980 r. rodzą się ruch i NSZZ Solidarność. Świat słyszy o elektryku Lechu Wałęsie. Tak formowały się podstawy dla upadku komunizmu w Europie Wschodniej w 1989 r. Podczas negocjacji z rządem Lech Kaczyński pełni funkcję doradcy strony związkowej. Po wprowadzeniu stanu wojennego w 1981 r. zostaje internowany.
W 1988 r. reżim uznaje istnienie związku i zezwala na jego ponowną rejestrację. Rok później zaczynają się obrady Okrągłego Stołu. W czerwcu 1989 r. Lech Kaczyński zostaje senatorem z ramienia Komitetu Obywatelskiego. Od roku 1992, gdy Wałęsa zmusza go do dymisji ze swojej kancelarii, trwa między nimi konflikt.
W 2002 r. Lech zostaje prezydentem Warszawy. Natychmiast zakazuje organizacji na ulicach stolicy dwu parad równości. Jego silne poparcie społeczne okazuje się siłą kluczową i decydującą, gdy chodzi o niespodziewane pokonanie w wyborach prezydenckich w 2005r. Donalda Tuska. W tym samym roku PiS wygrywa wybory parlamentarne. W 2006 r. premierem zostaje Jarosław Kaczyński. Funkcję sprawuje przez rok. Do czasu wygranej Platformy Obywatelskiej w wyborach 2007 r.
Lech Kaczyński miał jasną wizję polskiej polityki zagranicznej. Uważał, iż Polska jak kania dżdżu potrzebuje ''bezpieczeństwa energetycznego''. To ono ma chronić interesy narodowe kraju. Postrzegano go jako polityka nieufnego wobec Unii Europejskiej, choć pragnął ściślejszych z nią stosunków, a także z sąsiadami Polski: Niemcami i Rosją. Dążył do wzmocnienia relacji z Ameryką, uznając je za kluczowe. Był głównym zwolennikiem rozmieszczenia w Polsce elementów amerykańskiej tarczy rakietowej. Ten plan autorstwa jeszcze administracji prezydenta Busha nieustannie drażnił i irytował Rosję. Irytowała ją także postawa polskiego prezydenta w tej kwestii.
Podczas wojny rosyjsko-gruzińskiej 2008 r. Lech Kaczyński otwarcie i zdecydowanie poparł prezydenta Gruzji Micheila Saakaszwilego. Wzywał nawet do międzynarodowej interwencji w tej sprawie. Zmarła tragicznie głowa państwa polskiego wspierała starania Gruzji i Ukrainy o przystąpienie do NATO. Kaczyński naciskał też na bliższą współpracę między UE a zależnymi niegdyś od ZSRR państwami Europy Wschodniej i jego byłymi republikami - obecnie niepodległymi państwami - na Kaukazie. Uznawał, iż tylko taka współpraca spełni kluczową rolę straszaka wobec zapędów Moskwy i jakiejkolwiek przyszłej agresji z jej strony.
- Lech Kaczyński nie był charyzmatycznym mówcą. Ale jego żelazna pogarda dla epoki komunistycznej i tony populistyczne zjednały mu sympatię znacznej części ludności Polski. Był wielkim patriotą - podsumował postać zmarłego tragicznie prezydenta jeden z polskich publicystów.
Popularność zjednywały Lechowi Kaczyńskiemu pogarda dla epoki komunistycznej oraz tony populistyczne
