Spis treści
Na co jest zdrowa młoda kapusta?
Młoda kapusta dostępna jest na bazarkach i w warzywniakach już w maju, dlatego już teraz możesz się cieszyć jej smakiem i wartościami odżywczymi. Jest lżejsza i delikatniejsza w smaku niż kapusta późna, a co najważniejsze, zawiera mnóstwo cennych składników odżywczych.

Kapusta biała bogata jest w witaminy A i C, a także E, K, z grupy B oraz kwas foliowy i kwas pantotenowy. Jest też źródłem magnezu, wapnia i potasu. Przy tym jest lekkostrawna 100 g surowej kapusty to tylko 30 kcal.
Dzięki temu młoda kapusta jest zdrowa i mogą ją jeść nawet osoby na diecie odchudzającej (jeśli nie dodają do niej ciężkostrawnych i kalorycznych dodatków). Za względu na bogactwo witaminy C młoda kapusta wspiera odporność. Zawarty w niej błonnik pokarmowy reguluje pracę jelit, zapobiega zaparciom i wspomaga prawidłowe trawienie. Zawarte w niej witamina K, żelazo i kwas foliowy wspierają także układ krwionośny i pracę serca, a potas korzystnie wpływa na ciśnienie krwi.
Kapusta biała to bardzo ważny składnik polskiej kuchni. Najwięcej wartości odżywczych młoda kapusta zachowuje, gdy jest spożywana na surowo, np. w surówkach. Można ją również dusić, gotować czy dodawać do zup. Zarówno kapusta kiszona, jak i surowa często gości na naszych stołach w postaci bigosu, zasmażanej kapusty, gołąbków czy kapuśniaku.
Kto powinien unikać kapusty?
Kapusta jest warzywem wzdymającym ze względu na zawartość siarki i błonnika pokarmowego. Chociaż błonnik jest ważny dla zdrowia jelit, u niektórych osób, zwłaszcza z wrażliwym układem trawiennym, może powodować dyskomfort. Proces fermentacji kapusty (w kiszonkach) dodatkowo wzmacnia te właściwości, a także zwiększa zawartość sodu.
Chociaż kapusta jest warzywem bardzo zdrowym i bogatym w witaminy, istnieją pewne sytuacje i schorzenia, przy których należy ograniczyć lub całkowicie unikać jej spożycia. Te osoby powinny na nią uważać:
Osoby z problemami trawiennymi takimi jak:
Zespół jelita drażliwego (IBS) – kapusta, zwłaszcza surowa i kiszona, jest bogata w FODMAP (fermentujące oligo-, di-, monosacharydy i poliole), które mogą nasilać objawy IBS, takie jak wzdęcia, gazy, bóle brzucha i biegunki.
Zapalenie jelit, nadkwasowość żołądka, wrzody, choroba refluksowa – kapusta, szczególnie kiszona, może działać drażniąco na błonę śluzową żołądka i jelit, pogarszając objawy tych schorzeń.
Częste biegunki i wzdęcia – ze względu na zawartość błonnika i związków siarki, kapusta może nasilać te dolegliwości.
Zapalenie trzustki – w tym przypadku również zaleca się dietę lekkostrawną, wykluczającą kapustę.
Osoby z chorobami tarczycy (zwłaszcza niedoczynnością) – kapusta (i inne warzywa krzyżowe, takie jak brokuły, kalafior, brukselka) zawiera goitrogeny. Są to substancje, które mogą zakłócać wchłanianie jodu i hamować produkcję hormonów tarczycy. Osoby z niedoczynnością tarczycy lub chorobą Hashimoto powinny ograniczyć spożycie surowej kapusty. Gotowanie może zmniejszyć ilość goitrogenów.
Osoby przyjmujące leki przeciwzakrzepowe (np. warfarynę) – kapusta jest bogatym źródłem witaminy K, która odgrywa kluczową rolę w krzepnięciu krwi. Duże i nieregularne spożycie kapusty może wpływać na skuteczność leków przeciwzakrzepowych, zwiększając ryzyko zakrzepów.
Osoby z chorobami nerek i nadciśnieniem tętniczym – kapusta kiszona zawiera bardzo dużą ilość sodu (soli), co jest niewskazane dla osób z nadciśnieniem i problemami z nerkami, ponieważ może prowadzić do zatrzymania wody w organizmie i obciążenia układu krążenia.
Osoby z nietolerancją histaminy – kapusta kiszona, jako produkt fermentowany, może zawierać histaminę, co może wywoływać objawy u osób z jej nietolerancją.
Dzieci (poniżej 10. miesiąca życia) – u niemowląt i małych dzieci kapusta może powodować problemy trawienne, takie jak biegunki, wzdęcia i bóle brzucha, ze względu na niedojrzałość układu pokarmowego. Po tym okresie należy wprowadzać ją do diety powoli i w niewielkich ilościach.
Zawsze warto obserwować reakcję własnego organizmu na spożywane pokarmy. Jeśli masz wątpliwości lub cierpisz na przewlekłe schorzenia, skonsultuj się z lekarzem lub dietetykiem, który pomoże dostosować dietę do Twoich indywidualnych potrzeb.