Rafał Musioł: Krótkie refleksje po derbach Górnika Zabrze z Piastem Gliwice

Takie derby chciałoby się oglądać co tydzień. Sześć goli, niebywała dramaturgia, kontrowersje, a także „elektryczna” atmosfera i blisko dwudziestotysięczna widownia sprawiły, że w Zabrzu podczas starcia Górnika z Piastem panowała prawdziwa gorączka sobotniej nocy. Emocje zresztą nie opadną długo, bo wieści o stanie zdrowia Rafała Janickiego oraz filmiki dokumentujące jak Łukasz Podolski ku uciesze Torcidy naśladował kurczaka (to w Zabrzu synonim kibica gliwickiego klubu) będą dla mediów pożywką przez co najmniej kilka kolejnych dni.

Górnikowi należą się jednak słowa uznania nie tylko za podniesienie się z kolan przy stanie 0:2 i uratowanie remisu w ostatniej akcji. Równie ważne były koszulki w jakich zagrał zespół Bartoscha Gaula. To kolejna specjalna edycja, budząca zazdrość rywali i pożądanie wśród kibiców. Pod względem kreatywności w tej dziedzinie Górnik też jest już wielokrotnym mistrzem Polski.

Na koniec jeszcze jedna refleksja. W Gliwicach nie znalazło się nawet 1666 kibiców, którzy chcieliby zobaczyć derby na własne oczy i zespół z sektora gości wspierała jedynie połowa grupy. To dość symptomatyczne, ale niespecjalnie zaskakujące, biorąc pod uwagę tradycyjną mizerię frekwencyjną na Okrzei. Ten fakt chyba jednak nie spędza specjalnie snu z powiek władzom Piasta, które znacznie więcej energii poświęcają cenzurowaniu list dziennikarzy i odrzucania akredytacji tych, którzy - ich zdaniem - nie są godni oglądania występów Piasta z wysokości trybun. Gwoli ścisłości zaznaczę, że nie załatwiam w ten sposób prywaty i to nie ja usłyszałem, że na stałą przepustkę na stadion w Gliwicach trzeba sobie zasłużyć i przejść przez procedurę przypominającą zbieranie punktów w marketach...