Ciało 17-letniej Agaty z Wejherowa znalezione zostało 22 lutego 2015 roku w parku im. Haffnera w gdańskim Brzeźnie. Dziewczyna zginęła od pojedynczego pchnięcia nożem w okolice podbrzusza. Śledczy ustalili, że nastolatka chciała umrzeć i zaplanowała własną śmierć, która miała być samobójstwem. Jednak winna jej śmierci jest koleżanka Wiktoria Ś. (dawniej M.).
W sierpniu 2017 roku gdański Sąd Okręgowy uznał Wiktorię Ś. winną zabójstwa. Skazał dziewczynę na 11 lat pozbawienia wolności i zapłatę rodzinie 100 tys. zł zadośćuczynienia. Od tego wyroku odwołała się obrona, prokuratura i oskarżyciel posiłkowy. W kwietniu 2018 roku gdański sąd apelacyjny podtrzymał wyrok I instancji.
- Należy podkreślić, że to tragiczne zdarzenie, które miało miejsce 21 lutego 2015 roku było bardzo trudne do oceny - powiedział w kwietniu 2015 roku w ustnym uzasadnieniu wyroku Wiktor Gromiec, sędzia sprawozdawca 3-osobowego składu orzekającego. Jak podkreślił, przełomem w sprawie był moment, gdy oskarżona w maju 2015 r., w szpitalu psychiatrycznym zaczęła opisywać "bardzo szczegółowe okoliczności" tragedii. - Z relacji tych świadków [pacjentów szpitala, którzy słyszeli opowieści kobiety – dop. red.] wynikał bardzo aktywny udział oskarżonej w tym zdarzeniu, związany z zadaniem śmiertelnych ciosów – powiedział i podkreślił, że dopiero później współoskarżona wskazała dowody materialne: użyty nóż i zakrwawioną odzież Wiktorii Ś. (M.).
Kasacje złożyli obrońcy skazanej, a także minister sprawiedliwości-prokurator generalny. Postanowieniem z 21 września 2021 r. Sąd Najwyższy w Izbie Karnej w sprawie zabójstwa Agaty z Wejherowa oddalił kasację jako „oczywiście bezzasadną”.
- Niemniej, sąd uznał, że wyroki w obu instancjach były prawidłowe, tym samym wyrok wymierzający 11 lat więzienia dla oskarżonej jest ostateczny - czytamy w odpowiedzi na nasze zapytanie przesłane przez Justynę Piskorek z zespołu prasowego SN. - Sąd w ustnym uzasadnieniu, zwrócił uwagę na zarzuty podnoszone przez oskarżonych, w tym lakoniczność uzasadnienia wyroku SA, niemniej Sąd na podstawie przepisów kpk zwrócił się do SA o uzupełnienie uzasadnienia, a ten odniósł się znacznie obszerniej do podnoszonych zarzutów. Reasumując, Sąd mając na uwadze uzupełnienie uzasadnienia oraz brak wystąpienia w sprawie „niewspółmierności kary” podnoszonej przez PG – nie podzielił zarzutów przedstawionych w kasacjach, uznał rozstrzygnięcie za trafne i oddalił kasację jako oczywiście bezzasadną.
