Wojsko Izraela ponownie powołuje rezerwistów, którzy już zostali zwolnieni ze służby

Bezpośrednio po ataku Hamasu 7 października 2023 r., który rozpoczął wojnę, zmobilizowano ok. 300 tys. rezerwistów. Część z nich później zwolniono, niektórzy zostaną jednak ponownie wezwani, by uzupełnić braki w kluczowych jednostkach - przekazała w poniedziałek armia.

Ponownie powołani zostaną żołnierze, którzy nie przekroczyli wieku odejścia z rezerwy. Dla większości jest to 40 lat, dla oficerów - 45, dla specjalistów - 49.

Po wybuchu wojny 7 października, powszechna definicja izraelskich sił obronnych (IDF) zmieni się z „małych i inteligentnych” na „duże i inteligentne”. Ponieważ trwająca wojna i wyzwania, które nadejdą, będą wymagały większej liczby żołnierzy.
Zgodnie z ustawą o służbie obronnej Izraela, która reguluje obowiązki i wyjątki, wszyscy obywatele Izraela, którzy spełniają kryteria poboru, są zobowiązani do służby po ukończeniu 18 lat, chyba że kwalifikują się do któregokolwiek z zawartych w ustawie zwolnień.

Po prawie ośmiu dekadach zwolnienia, Sąd Najwyższy Izraela jednogłośnie orzekł w czerwcu 2024 r., że Haredi (Żydzi ultraortodoksyjni ) kwalifikują się do obowiązkowej służby. W następnym miesiącu armia zaczęła werbować mężczyzn Haredi.

Żydzi Haredi (ultraortodoksyjni) wyróżniają się spośród żydowskiej większości narodu, ponieważ wcześniej otrzymali całkowite zwolnienie z IDF na mocy unikalnego porozumienia, zaaranżowanego przez Dawida Ben-Guriona, pierwszego premiera Izraela. Porozumienie to coraz mocniej dzieliło izraelskie społeczeństwo, ponieważ uraza z powodu rosnącej społeczności Haredi i braku „dzielenia się ciężarem” służby narodowej rosła. Do tej pory tylko nieliczni zgłaszali się do służby.

Nieliczni, którzy zdecydowali się zaciągnąć, byli „witani” przez tłumy ultraortodoksyjnych mężczyzn, którzy próbowali powstrzymać ich przed wejściem do ośrodków rekrutacyjnych.

Oczekuje się, że liczba ta nieznacznie wzrośnie, ponieważ ci, którzy nie zastosują się do prawa, stracą świadczenia z ubezpieczenia społecznego i nie otrzymają paszportu ani prawa jazdy.

Niedobór żołnierzy służących zgodnie z prawem, które wymaga, aby każdy młody mężczyzna lub kobieta zaciągnął się do wojska w wieku 18 lat, będzie nadal bardzo obciążał jednostki rezerwowe w czasie wojny, a także po jej zakończeniu.

Zgodnie z ustawą o służbie obronnej Izraela, która reguluje obowiązki i wyjątki, wszyscy obywatele Izraela, którzy spełniają kryteria poboru, są zobowiązani do służby po ukończeniu 18 lat, chyba że kwalifikują się do któregokolwiek z zawartych wymienionych wyjątków.

W tej chwili rekrutki służą 24 miesiące, a rekruci 32 miesiące. W wyniku wojny zmieniło się kilka podstawowych norm. Dłuższe kadencje dla poborowych i rezerwistów będą odbywać się w Siłach Obronnych Izraela, które przygotowują się do przedłużającej się konfrontacji w Strefie Gazy i starają się zwiększyć liczbę swoich ludzi w obliczu nadchodzących wyzwań.

Ustawodawcy będą musieli zaakceptować proponowane poprawki do ustawodawstwa dotyczącego służby bezpieczeństwa i służby rezerwowej, które obejmują ponowne wprowadzenie trzyletniej obowiązkowej służby wojskowej dla mężczyzn, która obowiązywała do 2015 r.

Żołnierze płci żeńskiej służący na stanowiskach bojowych i innych specjalnych będą również odbywać 36-miesięczną służbę na mocy proponowanych zmian.

Siły Obronne Izraela opracowały profil medyczny każdego żołnierza, który armia analizuje, aby zdecydować, gdzie wysłać poborowych. Poborowi o najwyższym profilu medycznym są umieszczani w jednostkach inżynieryjnych, wywiadu polowego/bojowego i pięciu brygadach piechoty. Jednostkami o drugim najwyższym profilu medycznym są: wywiad, żandarmeria wojskowa, artyleria, korpus pancerny i straż graniczna.

Korpus Adiutantury, Korpus Logistyczny i Korpus Uzbrojenia należą do wsparcia bojowego i formacji wsparcia bojowego, które są powoływane z najniższym dopuszczalnym poziomem profili medycznych. Osoby uznane za niezdolne do służby wojskowej i te, których profile nie spełniają dopuszczalnych standardów (Profil 21), są całkowicie zwalniane ze swoich obowiązków wojskowych. Najwyższy profil to 97.

Chociaż służba wojskowa w Izraelu jest obowiązkowa, zwolnienia można uzyskać z przyczyn religijnych, fizycznych, psychologicznych lub prawnych. Istnieje również rosnące, ale nadal bardzo rzadkie zjawisko uchylania się od poboru, głównie z powodów sumienia lub politycznych. Zwolnienia są atakowane ze względu na uczciwość, a także z powodu postrzeganego niedoboru personelu bojowego.

W Izraelu służba rezerwowa jest wymagana i postrzegana jako integralna część kultury. Rzeczywista liczba żołnierzy służących w rezerwach IDF dramatycznie spadła z czasem, przy czym większość tych żołnierzy była częścią jednostek bojowych IDF podczas swojej pierwotnej obowiązkowej służby.

Teoretycznie służba rezerwowa jest obowiązkowa dla tych, którzy służyli w IDF i mają mniej niż 40 lat, chyba że są zwolnieni. Po urodzeniu pierwszego dziecka kobiety na stanowiskach niebojowych są zwalniane z tego obowiązku.

Od wybuchu wojny rezerwiści służą przez długi czas, głównie w jednostkach bojowych. Stanowi to duże obciążenie dla ich życia prywatnego, ponieważ wpływa na ich pracę i prywatne interesy.
Żołnierze IDF, mężczyźni i kobiety, służą również w jednostkach Straży Granicznej, która jest częścią izraelskiej policji.

Młodzi poborowi dokładają wszelkich starań, aby dołączyć do elitarnych jednostek IDF. Obejmuje to zapisywanie się na prywatne kursy, które czynią ich bardziej odpowiednimi do służby w tych jednostkach.

Innym punktem zainteresowania młodych poborowych są jednostki technologiczne IDF, głównie korpusu wywiadowczego, takie jak jednostka 8200. Ci żołnierze, gdy kończą obowiązkową służbę, niemal automatycznie otrzymują pracę w dużym przemyśle high-tech w Izraelu, który płaci pensje znacznie powyżej przeciętnych.

IDF oferuje żołnierzom, którzy ukończą obowiązkowy okres służby, dołączenie do stałej armii. Oferty są składane zgodnie z potrzebami operacyjnymi. Mężczyźni w stałej służbie są kontraktowani na służbę do 45 roku życia.

To prawo było przedmiotem debaty, ponieważ zmusza IDF do wypłacania emerytur tym żołnierzom od tego wieku, podczas gdy większość z nich po zakończeniu służby wojskowej kontynuuje pracę na rynku cywilnym.

W świetle napiętej sytuacji bezpieczeństwa, która utrzymuje się od kilku miesięcy i która ma się utrzymać w nadchodzących tygodniach, IDF wysyła obecnie żołnierzy z jednostek bojowych, którzy są uzbrojeni i ubrani w mundury wojskowe, aby chronić cywilów w Jerozolimie, Tel Awiwie i innych obszarach Izraela. Decyzja ta została podjęta zgodnie z dyrektywą Ministra Obrony. Chociaż nie jest to bezprecedensowe, aby personel Sił Obronnych Izraela wzmacniał siły policyjne w sytuacjach nadzwyczajnych, kluczowe jest rozważenie wyzwań i konsekwencji, jakie niesie ze sobą ta taktyka.

Nowy rząd „pełnej prawicy” pozwala większej liczbie obywateli na noszenie broni krótkiej.
Itamar Ben Gvir, minister bezpieczeństwa narodowego z prawicowej partii politycznej, oświadczył, że od 7 października ministerstwo otrzymało ponad 260 000 dodatkowych wniosków o pozwolenia na broń krótką i obecnie wydaje do 3000 z nich każdego dnia, w porównaniu do 100 zatwierdzeń dziennie przed 7 października.

Aby uzyskać prywatne pozwolenie na broń, obywatel powinien udowodnić, że służył w wojsku, jest niekarany i wziąć udział w czterogodzinnym kursie, który nauczy go przepisów bezpieczeństwa i kiedy można używać broni. Ponadto wydanie pozwolenia wymaga również osiągnięcia wysokiego poziomu na strzelnicy.

Jak wspomniano wcześniej, po zakończeniu wojny wiele rzeczy w służbie wojskowej w Izraelu będzie musiało ulec zmianie, aby uczynić Siły Obronne Izraela „dużymi i inteligentnymi”.

O AUTORZE:
Arie Egozi jest absolwentem Uniwersytetu w Tel Awiwie. Pracował jako korespondent ds. lotnictwa i obrony dla największego izraelskiego dziennika „Yedioth Ahronot” oraz kilku zagranicznych wydawnictw obronnych. Specjalizuje się w tematyce izraelskich instytucji lotnictwa i obrony. Relacjonuje nową rzeczywistość na Bliskim Wschodzie i w regionach Zatoki Perskiej w kontekście obronności, rynku zbrojeniowego i współpracy kontrwywiadowczej.