Co oznacza artykuł 5. NATO? Chodzi o wsparcie w razie ataku na członka Sojuszu

Artykuł piąty Paktu Północnoatlantyckiego, podpisanego w Waszyngtonie 4 kwietnia 1949 roku brzmi następująco:

„Strony zgadzają się, że zbrojna napaść na jedną lub więcej z nich w Europie lub Ameryce Północnej będzie uznana za napaść przeciwko nim wszystkim i dlatego zgadzają się, że jeżeli taka zbrojna napaść nastąpi, to każda z nich, w ramach wykonywania prawa do indywidualnej lub zbiorowej samoobrony, uznanego na mocy artykułu 51. Karty Narodów Zjednoczonych, udzieli pomocy Stronie lub Stronom napadniętym, podejmując niezwłocznie, samodzielnie jak i w porozumieniu z innymi Stronami, działania, jakie uzna za konieczne, łącznie z użyciem siły zbrojnej, w celu przywrócenia i utrzymania bezpieczeństwa obszaru północnoatlantyckiego”.

„O każdej takiej zbrojnej napaści i o wszystkich podjętych w jej wyniku środkach zostanie bezzwłocznie powiadomiona Rada Bezpieczeństwa. Środki takie zostaną zaniechane, gdy tylko Rada Bezpieczeństwa podejmie działania konieczne do przywrócenia i utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa”.

Wbrew obiegowej opinii zastosowanie artykułu 5. Paktu Północnoatlantyckiego nie oznacza automatycznego wypowiedzenia wojny agresorowi, który napadł na jednego z członków Sojuszu.

Kluczowe jest tu zdanie, mówiące o tym, że państwo członkowskie podejmie działania, „które uzna za konieczne, łącznie z użyciem siły zbrojnej, w celu przywrócenia i utrzymania bezpieczeństwa obszaru północnoatlantyckiego.”

Do tej pory artykuł piąty Paktu został zastosowany raz – po zamachach, jakie islamscy terroryści przeprowadzili na Stany Zjednoczone 11 września 2001 roku.

dś