Samospalenie Piotra S. przed PKiN w Warszawie. Taniec na grobie

Paweł Siennicki

3 listopada 2017, 14:33

W obliczu śmierci człowiek jest bezradny. W obliczu samobójstwa, tak straszliwego jak samospalenie, każdy powinien być dodatkowo bardzo ostrożny w ferowaniu wyroków. Dlatego namawiam do opamiętania się. W obliczu śmierci nie powinno być miejsca na jej lekceważenie, ale też mój sprzeciw budzi wykorzystywanie jej w rozgrywkach, czynienie z niej pałki do walenia po głowie tych, których się nie lubi i zwalcza.

W Warszawie kilka dni temu spalił się człowiek. Zostawił swój manifest polityczny, w którym wyjaśnił, że zrobił to w proteście przeciwko obecnym rządom PiS. Wiemy też, że był chory, leczył się na depresje, ale rodzina przekonuje, że nie miało to związku z jego czynem.

Ta śmierć wywołała skrajne emocje. Zaangażowani politycznie przeciwnicy PiS próbują z niej uczynić symbol sprzeciwu i akt ofiary wobec domniemanej dyktatury, innym zdarzyło się śmichować nad tą tragedią. Obie postawy odrzucam.

PRZECZYTAJ TEŻ KOMENTARZ JAKUBA BIERZYŃSKIEGO. ŚMIERĆ SZAREGO CZŁOWIEKA

W swoim komentarzu Jakub Bierzyński krytykuje opozycje za to, że nie robi z tej tragedii politycznego użytku, nie organizuje, jak rozumiem, wielkich manifestacji, nie przystępuje do zbrojnego obalania „dyktatury”. Myślę, że opozycja zachowując rozwagę w komentarzach, właśnie zachowuje się tak jak powinna. Tak jak powinniśmy, my wszyscy. W przeciwieństwie do Bierzyńskiego, który urządza taniec na grobie. Jakakolwiek jest temperatura politycznego sporu, myślę, że ta śmierć powinna skłonić do refleksji i przede wszystkim zatrzymania się. Gdzie skończy się to nakręcanie emocji? Może wszyscy, także Jakub Bierzyński, zastanowimy się nad swoim językiem i jaki mamy w nakręcaniu tej spirali swój własny udział. Tak, zanim padną kolejne oskarżenia o faszyzm, dyktaturę czy szukanie zdrajców. Zanim dojdzie do kolejnej tragedii. To właśnie robienie polityki na grobie tego biednego człowieka jest czystym szaleństwem.