Dieta ujemnych kalorii pozwoli więcej energii spalić, niż przyjąć? Takie jest założenie! Można na niej sporo schudnąć, ale trzeba uważać

Kaloria to jednostka energii. W kontekście żywienia odnosi się do ilości energii, jaką organizm otrzymuje z jedzenia i napojów. Każdy produkt spożywczy – od marchewki po ciasto czekoladowe – dostarcza określoną liczbę kalorii. Nasze ciało potrzebuje tej energii do funkcjonowania: oddychania, trawienia, poruszania się, a nawet... myślenia.

Kiedy spożywamy więcej kalorii, niż zużywamy, nadmiar odkładany jest w postaci tkanki tłuszczowej. Gdy dostarczamy ich mniej – organizm zaczyna korzystać z zapasów. Cała tajemnica odchudzania tkwi więc w bilansie energetycznym.

Dieta ujemnych kalorii opiera się na założeniu, że istnieją produkty spożywcze, których trawienie i metabolizowanie pochłania więcej energii, niż one same dostarczają. Innymi słowy – zjada się produkt o niskiej kaloryczności, a organizm zużywa więcej kalorii na jego strawienie, niż z niego uzyskuje. Efekt? Ujemny bilans kaloryczny. Według zwolenników tej diety, jedząc określone warzywa i owoce, można „oszukać” organizm i chudnąć bez głodówki.

Wśród produktów uznawanych za „ujemnokaloryczne” prym wiodą warzywa i owoce o wysokiej zawartości wody i błonnika. Do najczęściej polecanych należą:

1. Seler naciowy – klasyka gatunku. Zawiera ok. 10 kcal na 100 g i wymaga intensywnego żucia i trawienia.

2. Ogórki – orzeźwiające i prawie całkowicie zbudowane z wody.

3. Grejpfruty – nie tylko niskokaloryczne, ale też wspomagają metabolizm.

4. Szpinak, brokuły, kalafior, cukinia – warzywa krzyżowe i liściaste to świetne źródło błonnika.

5. Arbuz – zawiera 36 kcal na 100 gramów produktu.

W diecie tej stawia się na świeże, nieprzetworzone produkty, które wspierają trawienie i są bogate w witaminy oraz minerały. Często zaleca się również picie dużej ilości wody oraz unikanie tłuszczów i węglowodanów prostych.

Dieta ujemnych kalorii była badana naukowo. Naukowcy z Uniwersytetu w Alabamie wykorzystali do eksperymentu jaszczurki agamy brodatej, które mają trawić pokarm podobnie do ludzi. Początkowo jaszczurkom zaserwowano post, a następnie podano seler i zmierzono tempo przemiany materii. Jak się okazało, jaszczurki zachowały około 25% energii spożytej wraz z selerem, co obaliło teorię ujemnych kalorii.

Istnieje także teoria twierdząca, że jedzenie lodów może pomóc schudnąć, ponieważ przy ich spożyciu organizm musi zużyć energię, by je ogrzać, a tym samym spala kalorie. Jednak te zimne słodkości mają w sobie sporo tłuszczy i cukrów, przez co nie ma możliwości, by jedząc lody spalić więcej kalorii, niż przyjąć do organizmu.

Dieta ujemnych kalorii nie działa w dosłownym jej rozumieniu, to znaczy, że spożywając posiłek, nawet gdy jest to seler albo arbuz, dostarczamy organizmowi więcej kalorii, niż spalimy. Jednak jedzenie niskokalorycznych produktów może pomóc w schudnięciu. Warto przy tym wziąć pod uwagę restrykcyjność diety ujemnych kalorii, a w związku z tym zagrożenie dla zdrowia. Oto wady i zalety tego rozwiązania.

Zalety:

• Zwiększone spożycie warzyw i owoców.

• Naturalne oczyszczenie organizmu.

• Niska kaloryczność diety sprzyja odchudzaniu.

• Prosta zasada – jedzenie produktów o niskiej kaloryczności.

Wady:

• Ryzyko niedoborów składników odżywczych (białko, tłuszcze, witaminy rozpuszczalne w tłuszczach).

• Możliwy efekt jojo po powrocie do normalnej diety.

• Uczucie głodu i brak energii przy dłuższym stosowaniu.

• Brak solidnych dowodów naukowych potwierdzających istnienie produktów „ujemnokalorycznych”.

Jeśli mimo wszystko, zdecydujemy się na dietę ujemnych kalorii, pamiętajmy, że jest ona niskokaloryczna. Limit kaloryczny wynosi około 1000 - 1200 kalorii. W związku z tym nie powinna trwać dłużej niż dwa tygodnie i nie każdy powinien na nią przechodzić.

Źródła: „Testing the validity of “negative-calorie” foods with a reptile model”, Integrative Food, Nutrition and Metabolism