Spis treści
Nowotwory krwi. Jakie badania pomagają je rozpoznać?
U najmłodszych najczęściej diagnozuje się ostrą białaczkę limfoblastyczną, podczas gdy u dorosłych dominuje przewlekła białaczka limfocytowa. Aby wykryć rozwijającą się chorobę, należy przeprowadzić szereg badań, zaczynając od tradycyjnej morfologii krwi z rozmazem mikroskopowym – to jedno z podstawowych badań, które może wykazać nieprawidłowości sugerujące białaczkę lub inne nowotwory krwi.
W diagnostyce nowotworów krwi wykorzystuje się także między innymi:
biopsję aspiracyjną szpiku kostnego lub trepanobiopsję – są standardem w diagnostyce nowotworów układu krwiotwórczego (np. białaczek, chłoniaków),
badanie histopatologiczne – kluczowe dla potwierdzenia nowotworu i określenia jego rodzaju,
badania obrazowe (np. USG, PET-CT) – stosowane przy podejrzeniu zajęcia narządów (np. śledziony, wątroby, węzłów chłonnych),
metody chirurgiczne (np. limfadenektomia, splenektomia) – mogą być stosowane diagnostycznie, gdy inne metody nie dają jednoznacznych wyników.
Prawidłowe rozpoznanie nowotworów układu krwiotwórczego i chłonnego wymaga kompleksowego podejścia diagnostycznego. Kluczowe znaczenie ma tutaj nie tylko morfologia krwi z rozmazem, ale również szczegółowa analiza danych klinicznych, cech morfologicznych komórek, ich immunofenotypu oraz zaburzeń genetycznych.
Dopiero zestawienie wyników z różnych źródeł, w tym badań laboratoryjnych, histopatologicznych i obrazowych, pozwala specjaliście na precyzyjne postawienie diagnozy. Takie interdyscyplinarne podejście zwiększa szanse na szybkie wykrycie choroby i wdrożenie skutecznego leczenia.
Jak wygląda leczenie raka krwi?
Nowotwory krwi, czyli choroby układu krwiotwórczego, nie tworzą litego guza, a ich rozrost ma charakter rozproszony, dotyczy komórek krwi lub szpiku kostnego, które krążą w organizmie. Kiedy nowotworowe białe krwinki, płytki krwi lub limfocyty zaczynają wypierać zdrowe komórki, krew stopniowo traci zdolność do prawidłowego funkcjonowania, a choroba może rozprzestrzeniać się na inne części ciała. Przykładem przewlekłego nowotworu krwi jest przewlekła białaczka limfocytowa.
Leczenie nowotworów krwi najczęściej obejmuje:
chemioterapię,
terapię celowaną (np. inhibitory kinaz, przeciwciała monoklonalne),
immunoterapię, a czasem także radioterapię, zwłaszcza przed przeszczepem szpiku lub w przypadku chłoniaków.
Dla wielu pacjentów, zwłaszcza tych z zaawansowanymi lub opornymi postaciami choroby, jedyną szansą na całkowite wyleczenie jest przeszczepienie szpiku kostnego. Może to być przeszczep autologiczny, wykorzystujący własne komórki pacjenta pobrane w fazie remisji, lub allogeniczny, czyli pochodzący od zdrowego dawcy. Dzięki tej procedurze możliwe jest odbudowanie prawidłowego układu krwiotwórczego i przywrócenie zdrowia.
Źródło: https://www.dkms.pl
