Grzegorz Cygonik: Dwa lata temu sądziłem, że do polityki już zamknąłem drzwi. Teraz mam różne myśli

Józef Oleksy opowiadał, że przekonania o tym, iż już nie jest ministrem nabrał wówczas, gdy pod sejmem wsiadł do auta, otworzył gazetę. A auto nie ruszyło, bo nie było kierowcy...

Pyta pan o powrót z polityki do „realu”? Często zadaje się takie pytanie politykom w Polsce. Bardzo mnie bawią zagajenia: „Jak tam życie po polityce? Czy takowe istnieje”? Odpowiadam krótko: „Jest takie życie” Polityka może nie jest narkotykiem, ale bardzo absorbuje czas. Na pewno nie można być „trochę w polityce”, a trochę „nie być” Gra się na całego.

Jak długo trwa powrót do zwykłego świata?

To zależy od tego, czy od razu znajdzie się pracę.

U pana było to pisanie felietonów do gazet, później rzecznikowanie w Zakładach Mechanicznych...

Były różne propozycje zaraz po wyborach, z których nie skorzystałem. Ostatecznie trafiłem do „Mechanicznych”. Tam przepracowałem cztery lata. Była w tym konsekwencja. Jako poseł zajmowałem się dużo sytuacją tej firmy.

Znajomi politycy pomogli?

Nie. Zakład potrzebował mnóstwa kontaktów w Warszawie. A ja znałem z Sejmu ministrów gospodarki czy obrony. Potem trafiłem do pracy w Warszawie, do PZU. Odpowiadałem za współpracę firmy z samorządem branżowym. Tam pracowałem do kwietnia 2015 roku. W prima aprilis mi podziękowano za współpracę.

Zwolnili pana prawie koledzy partyjni z PiS.

Absolutnie nie koledzy partyjni, bo nigdy do PiS nie należałem. Zostałem zwolniony w doborowym towarzystwie. A teraz mam firmę doradczą. Zajmuję się PR-em.

Do pierwszego wystarcza?

Dziękuję, nie narzekam.

A trzeba było zostać w polityce. Ponoć W 2001 roku miał pan propozycję przejścia do PiS-u,. Ba, plotkowano na mieście, że będzie pan miał „biorące miejsce”.

Były rozmowy z nieżyjącą już posłanką Barbarą Marianowską, była jedna sejmowa rozmowa z Jarosławem Kaczyńskim. Ale zupełnie niezobowiązujące. Z ręką na sercu, nigdy nie miałem takiej myśli, żeby przechodzić do innej partii w trakcie kadencji. Pierwsze publiczne doniesienia, że mam przejść do PiS-u pojawiły się w momencie, kiedy zostałem rzecznikiem klubu AWS, czyli na półtora roku przed końcem kadencji.

Kto pana ubrał w to rzecznikowanie?

Andrzej Szkaradek z Nowego Sącza, bo chciał, żeby to ktoś z Małopolski był rzecznikiem klubu. A poza tym zależało mu, żeby wziął to ktoś z doświadczeniem parlamentarnym, a ja już wcześniej byłem posłem i szefem gabinetu wicemarszałka sejmu Dariusza Wójcika.

Jak układała się wówczas współpraca między posłami z Ziemi Tarnowskiej?

Najlepsza współpraca była za mojej pierwszej kadencji, czyli w latach 1993-1997. Najlepiej się pracowało z Gwidonem Wójcikiem z Unii Wolności, Władysławem Żabińskim z Polskiego Stronnictwa Ludowego i z Krzysztofem Janikiem z SLD.

KPN-owiec z komunistą? Dość egzotyczna koalicja.

Ale mieliśmy jakieś pomysły czy idee na województwo tarnowskie. Nie miał znaczenia legitymacja partyjna, gdy chodziło o sprawy regionu.

A potem województwo zostało sprzedane za czapkę gruszek?

Nie, pomysł był taki, by ograniczyć liczbę województw i administracji państwowej w terenie i by większość zadań przejęły samorządy. Nie sprzedano województwa w Tarnowie, bo nie było opcji, by pozostało w tym lub innym kształcie. Byłem w środku tego procesu, pracując w Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych. Nie można mówić, że likwidacja województwa tarnowskiego jest w jakiś sposób spersonalizowana. To samorządy wszystkich szczebli decydują po reformie o większości spraw lokalnych. I to tam są fundusze. To, że Tarnów nie ma siedziby urzędu wojewódzkiego nie jest powodem tego, że wyjeżdżają stąd ludzie.

A co nam po budynku?! Kraków dzieli pieniądze i bierze ich lwią część .

Dlatego dużo zależy od tego, jakich mamy radnych wojewódzkich i jakich mamy parlamentarzystów.

Starają się?

Mam krytyczny stosunek do tego. Jeśli lider listy jest spod Krakowa, senator tarnowski jest z Krakowa, to dużo tłumaczy. Zresztą o pracy większości posłów nic nie mogę powiedzieć, bo po prostu nie wiem, co robią. Najlepszy kontakt mam z Urszulą Augustyn.

Tylko, że teraz jest w opozycji, więc choćby wymyśliła patent na robienie złota z piasku, to nikt jej tego nie przegłosuje.

Ale w tamtej kadencji była wiceministrem edukacji i razem zrobiliśmy kilka dobrych projektów.

Jak ocenia pan to, co dzieje się w bieżącej polityce?

Bardzo źle.

Ale słupki PiS-owi zbytnio nie maleją.

A to zależy, kto i w jaki sposób robi badania. Jestem bardzo zniesmaczony i rozczarowany. Dla mnie Jarosław Kaczyński jest osobą o zapędach dyktatorskich, a jednocześnie jest kompletnie bezideowym politykiem. Jego zaplecze jest nastawione na robienie kariery za wszelką cenę. A jego ugrupowanie jest najgorzej rządzącym po 1989 roku. No, może równie kiepski był rząd Jana Olszewskiego. Zdewastowali państwo w ciągu dwóch lat, w wymiarze sprawiedliwości czy polityce zagranicznej, łamali konstytucję. Dewastują nawet politykę historyczną. Mało miejsca, by wszystko wymienić. Ten rząd charakteryzuje zawołanie: „Te premie się nam należały!”

Drzwi do polityki zamknął pan na cztery spusty a klucz wrzucił do rzeki?

Gdyby pan zadał mi to pytanie dwa lata temu odpowiedziałbym zdecydowanie: „Tak, zamknięte”. Ale kiedy widzę dewastację państwa, to różne myśli mnie nachodzą. Na razie jestem obserwatorem i od lat sympatykiem PO.

A gdyby pojawiła się oferta?

Nie rozpatruję tego w kategorii ofert...