"Krótka piłka": Dlaczego sukces w Legii niezmiennie stanowi problem? Od trzech dekad nikt przy Łazienkowskiej nie nauczył się nim zarządzać

Gołym okiem widać, że kadra Legii nie jest skrojona na skuteczną walkę na trzech frontach. Zespół, który zachował szansę na tytuł mistrzowski i Puchar Polski wymaga wzmocnień „na wczoraj”. Tymczasem trener Goncalo Feio publicznie – podczas konferencji prasowej – wypalił, że dotąd nie dostał do analizy nazwisk zawodników, którzy w jego ocenie mogliby znacząco podnieść siłę i jakość Legii. A korzystając z oczywistego faktu, że po jesieni bronią go wyniki ponad stan, miał doprowadzić w szatni także do zwarcia z właścicielem klubu Dariuszem Mioduskim. Zarzucając mu brak całościowego wsparcia.

Decydując się na angaż krewkiego Feio zarówno dyrektor sportowy Jacek Zieliński, jak i wspomniany Mioduski, musieli zakładać, że konstrukcja emocjonalna tego szkoleniowca jest niczym tykająca bomba. To znaczy z góry wiadomo, że wybuchnie, a niewiadomą stanowi jedynie długość lontu. I oczywiście kilkukrotnie Goncalo dał się we znaki w trakcie rundy, a to „popisując” się obscenicznymi gestami wobec gości z Broendby, a to puszczając wiązankę szefowi klubowego skautingu Radkowi Mozyrce w Legia Training Center. Wówczas było to jednak o tyle – powiedzmy – do wytłumaczenia, że nie wszystko od strony sportowej wyglądało w pierwszym zespole dobrze, czego konsekwencją było widoczne skrócenie lontu u szkoleniowca i częściowa utrata samokontroli. Dlaczego jednak „odpalił się” po zakończeniu tegorocznych rozgrywek, gdy rezultaty okazały się lepsze od oczekiwań?

Nie można oczywiście wykluczyć, iż pan Feio zakochał się w sobie z wzajemnością i zupełnie odleciał. Bardziej jednak prawdopodobne, że niestandardowe zachowanie jest w pełni przemyślane, a nawet wyrachowane. I szkoleniowiec z Półwyspu Iberyjskiego kuje po prostu żelazo, póki gorące (patrz: walczy w ten sposób nie tylko o powiększenie zakresu własnych kompetencji, ale i o nowy kontrakt - aktualny wygaśnie po sezonie); gdyż uznał, iż lepszego momentu po prostu nie będzie. Inna sprawa, że nie tylko piłkarze, ale i ludzie pracujący w akademii mają o Portugalczyku bardzo dobre zdanie. Trener pierwszej drużyny, jak usłyszałem, ma pełny przegląd wszystkich drużyn w klubie – od U-17 począwszy. Regularnie bywa na meczach, interesuje się postępami najzdolniejszych wychowanków. Słowem, nie opieprza się na robocie, i najwyraźniej szuka rozwiązań alternatywnych wobec niemocy pionu sportowego na rynku transferowym.

Niezależnie jednak od rzeczywistych intencji „wywołującego dymy” Feio, zarządzanie sukcesem jest w Legii procesem tak samo nieopanowanym, jak w pamiętnym roku 1995, po wywalczeniu awansu do ćwierćfinału Champions League. Mimo upływu niemal trzech dekad, mimo wielu podejść i licznych sposobności, w zasadzie nic pod tym względem się nie zmieniło.. A szkoda...