Rosja z nową wojskową bazą w Libii. Tam trafia broń z Syrii. Plan ekspansji w Afryce

Nova poinformowała powołując się na dobrze poinformowane libijskie źródła, że baza lotnicza Maaten Al Sarra, która znajduje się w strategicznym miejscu i była wykorzystywana podczas granicznych walk Libii z Czadem (1978-1987), jest obecnie w centrum dużej rosyjskiej operacji mającej na celu wzmocnienie kontroli nad regionem Sahelu, obszarem coraz bardziej znajdującym się w centrum geopolitycznych interesów Moskwy.

W grudniu 2024 r. Federacja Rosyjska wysłała grupę żołnierzy z armii obalonego Asada w celu przywrócenia funkcjonalności bazy, aby przekształcić ją w strategiczny punkt operacji wojskowych w Afryce, z którego można bezpośrednio zaopatrywać Mali, Burkina Faso i potencjalnie Sudan. Oznacza to nowy etap rosyjskiej ekspansji na kontynencie afrykańskim, po utracie pozycji w Syrii po upadku reżimu Baszara al-Asada.

Według włoskiej agencji, wojskowi powiązani z reżimem Asada rozpoczęli współpracę z rosyjskimi technikami w celu ponownego uruchomienia bazy i przywrócenia infrastruktury, takiej jak pasy startowe i magazyny. Baza ma stać się głównym centrum logistycznym dla rosyjskich operacji w Afryce i ważnym ośrodkiem przepływu dostaw do innych obszarów na wybrzeżu śródziemnomorskim.

W ciągu ostatniego roku Rosja wzmocniła też swoje aktywa w czterech swych bazach lotniczych w Libii: Al-Khadim na wschodzie, Al-Dżufrze w centrum, Brak Al-Szati na południowy zachód od Sabhy, stolicy południa, i Al-Kardabiji w Syrcie w regionie centralnym.

Po upadku Asada nasiliły się spekulacje, że priorytetem dla Moskwy jest uzyskanie w Libii bazy morskiej. W tym kontekście wymienia się najczęściej Tobruk. Taki scenariusz bardzo niepokoi kraje południa NATO, z Włochami na czele. Do tego póki co nie doszło, ale decyzja Haftara ws. bazy w głębi lądu sugeruje otwartość władz w Bengazi na dalszy wzrost obecności wojskowej Rosji.

Według włoskiej agencji, konwój wojskowy z batalionu Tariq bin Ziyad, powiązanego z Saddamem Haftarem, niedawno udał się w kierunku bazy Al-Sarra, aby zabezpieczyć obszar i chronić drogi prowadzące do Sudanu. Potwierdziło się, że Moskwa zmieniła politykę wobec wojny domowej w Sudanie: zdystansowała się od Sił Szybkiego Wsparcia (RSF), dowodzonych przez gen. Hemedtiego, i nawiązała bliższe stosunki z Abdelem Fattahem Al-Burhanem, dowódcą Sudańskich Sił Zbrojnych.

Agencja Nova zwróciła uwagę na inny ważny aspekt rosyjskiej operacji w Libii, jakim jest rosnący kontakt ze społecznościami plemiennymi w południowej Libii i zdolność Rosjan do zawierania sojuszy z lokalnymi plemionami zamieszkującymi Fezzan, pustynny region w południowej Libii, który rozciąga się w kierunku Czadu i Nigru. To nowy etap rosyjskiej ekspansji na kontynencie afrykańskim, po utracie pozycji w Syrii po upadku reżimu Asada.

Rosjanie byli w stanie zawrzeć sojusze z lokalnymi plemionami, zwłaszcza tymi, które kontrolują obszary przygraniczne, aby wzmocnić swoją pozycję strategiczną i uzyskać dostęp do bogactw naturalnych, takich jak kopalnie złota w górach Kalanga. Kopalnie te, zlokalizowane na obszarze kontrolowanym przez plemiona Tebu, są cennym zasobem dla Rosji, która zintensyfikowała swoją obecność w regionie.

źr. Libya Observer, Agenzia Nova