Spot Tuska, czyli jak w PO traktuje się wyborców

W debacie publicznej zawrzało. Co by nie było, ciężko sobie przypomnieć w dziejach polskiej polityki aż taką woltę. Żeby ją dostrzec, nie trzeba wcale głęboko grzebać w biografii byłego premiera. Nie ma konieczności odwoływać się do czasów jego wiernopoddańczej postawy wobec niemieckiej Kanclerz Angeli Merkel, podczas jej polityki „refugees welcome”. Starczy spojrzeć na to, co wyprawiała partia Tuska (i wyprawia nadal) w sprawie granicy polsko- białoruskiej.

Europosłanka PO, Janina Ochojska praktycznie codziennie publicznie kłamie, opowiadając na forum Europarlamentu niestworzone brednie (oparte na kłamstwach propagandy Putina i Łukaszenki) o okrutnym, polskim reżimie, które masowo morduje migrantów. To PO regularnie krytykowała Prawo i Sprawiedliwość za kwestie muru na granicy oraz tego, jak rozwiązywany jest ten kryzys. To posłowie Platformy, tacy jak Jachira czy Sterczewski, organizowali na granicy durne happeningi a czasem wręcz prowokacje wymierzone w Służbę Graniczną. W końcu to media na pasku PO, najróżniejsze Onety, TVNy, Tok Fmy organizowały regularną kampanię nienawiści wobec funkcjonariuszy broniących nas przed hybrydowym atakiem Łukaszenki.

Niektórzy co bardziej krewcy „dziennikarze” wywodzący się z tych środowisk wprost przyrównywali naszą służbę graniczną do SSmanów. I dziś przewodniczący PO nagle pokazuje nam się jako niezłomny obrońca granic? Który uratuje nas przed proimigrancką polityką PiS? Nic dziwnego, że przemiana Tuska wywołała burzę komentarzy. Oberwało się Tuskowi nawet od jego byłych przyjaciół. Prawdziwie „nokautujący” cios dostał były premier od pastora Johna Godsona, który w ten sposób odniósł się tej nagłej przemiany światopoglądowej- „zapewniał (Pan) a ja potwierdziłem, że Polska jest bardzo gościnnym krajem dla obcokrajowców. Panie Donaldzie – co się zmieniło? Ktoś może teraz napisać: „Murzyn zrobił swoje, murzyn musi odejść”. Tyle że hipokryzja czy kłamstwo to w polityce rzecz stara jak świat. Tu może dziwić tylko ostentacja i prymitywizm tej „przemiany”. Widać wyszło PO w sondażach, że przegrywa na kwestii imigrantów (awantura we Francji też na pewno nie pomaga), więc jej szef, z właściwą sobie gracją i subtelnością, próbuje temu zaradzić. To, co naprawdę zaskakuje, to reakcje elektoratu Donalda Tuska oraz mediów funkcyjnych względem PO. Używając kolokwializmu- łyknęli to od razu. Jeszcze wczoraj tym, czym chlubił się zwolennik PO to właśnie „tolerancja”, „otwartość na innego”, postępowa, europejska gotowość życia w muli kulti społeczeństwie, przeciwstawiona ksenofobii PiS. Okazuje się jednak, że tak media PO jak i zwolennicy tej partii gładko weszli w antyemigrancką retorykę, którą niby tak gardzili, i drą dziś szaty nad potencjalnie niebezpiecznym napływem Ukraińców czy pracowników Ubera za odpowiedzialny jest PiS.

Co by nie mówić o tym strasznym ciemnogrodzie, głosującym na PiS, z którym wciąż mierzy się ta lepsza, świetlista Polska, ma on dość spójne poglądy, w momencie zaś prawdziwego kryzysu, gdy Putin rozpoczął swoją pełnoskalową inwazję na Ukrainę, pokazał solidarność i otwartość. Jak dowodzi spot Tuska, z tymi tolerancyjnymi z wielkich miast sprawa jest jak widać dużo bardziej skomplikowana. Co więcej, narracja Tuska jest bez porównania bardziej ksenofobiczna niż ta PiSu (jeszcze niedawno tak krytykowana). Podczas gdy partia Kaczyńskiego mówi- "nie przyjmujmy tych, których chce nam wmusić Unia", były premier stwierdza- "patrzcie co za błąd, ilu już zostało przyjętych, jakie będą problemy, czas z tym skończyć". Jednym więc z kluczowych komponentów tej narracji jest atak na tych, którzy już tu są, żyją, pracują. Spójrzmy też na konstrukcję spotu Tuska. Otóż wymienia on akurat kraje, z których emigracja do Polski jest znikoma, chociażby z tego powodu, że są one dużo bogatsze od Polski.

Chodzi mu tylko o to, żeby ich nazwy, jak zapewne powiedzieli przywódcy Platformy jego spece od propagandy, możliwie negatywnie kojarzyły się Polakom. To pokazuje i cynizm, i agresję tej narracji. Potwierdzają to reakcje współpracowników byłego premiera. Giertych wprost stwierdził, że ludzie, których PiS aktualnie wpuścił do Polski, za jakiś czas rozpoczną taki sam jak w Paryżu festiwali przemocy. Sygnał, jaki wysyła jeden z najważniejszych ludzi Tuska jest jasny- zagrożenie już tu jest. W rozprzestrzenianiu tego typu narracji w internecie dzielnie wspierał Giertycha Tomasz Lis, kolejny autorytet postępowych i tolerancyjnych salonów związanych z Platformą. Okazuje się więc, że tym, co odróżnia tych „dobrych”, „liberalnych” i „postępowych” od ciemnogrodu to nie poglądy. To nie idee powodują, że funkcjonariusze medialni czy wyborcy Platformy Obywatelskiej mogą poczuć się lepsi, być wielkomiejską, europejską elitą. Ba, mogą być oni nawet większymi ksenofobami niż wyborcy PiS, to nie zmienia ich nadrzędnego statusu względem „polskiego plebsu”. Jaka jest więc ta różnica? Wódz. Tu nie chodzi, jak widać, o poglądy ale o wierność przywódcy. Nie słowa są istotne, tylko to, kto je wypowiada. Tusk jest dla nich jak fuhrer, jedynym dogmatem jest podążanie za nim.

Jedno trzeba oddać Tuskowi. Perfekcyjnie wytresował swoje media. Dziennikarze i publicyści, którzy jeszcze kilka dni temu (!) chcieli walczyć z ksenofobią Kaczyńskiego, wycierali sobie usta lewicowymi sloganami, marzyli o „otwartej Polsce” dziś popierają (bądź udają, że jej nie zauważyli) rasistowską narrację. Jak widać w tych „wolnych mediach” naprawdę nie ma żadnych idei, żadnego kręgosłupa moralnego, jest tylko polityczne zadanie. Oczywiście przekonania przywódcy PO mogą się jeszcze zmienić milion razy. Jeśli były premier zdobędzie władzę a Berlin będzie oczekiwał wierności w kwestiach polityki migracyjnej, Tusk natychmiast oświadczy, że on zawsze był za „pomocą” i „humanitaryzmem”, otworzy granicę, pozwoli tu Niemcom stworzyć tymczasowe obozy dla migrantów. Nie musi się obawiać reakcji swoich zwolenników, ci zmienią za nim poglądy w kilka sekund. Dziś możemy się już więc spodziewać po byłym premierze wszystkiego. Używając angielskiego idiomu, „sky is the limit”. Może jutro Tusk oświadczy, iż w Smoleńsku doszło do zamachu, o czym on zawsze mówił, zaś jego media, z GW i Onetem na czele, zaczną organizować obchody alternatywnych miesięcznic smoleńskich? Może były premier poczuje potrzebę pójścia na klęczkach na Jasną Górę? Wtedy wierny elektorat podąży za nim, w TVNie prezenterki będą eksponować krzyże na dekoltach zaś Polityka z Newsweekiem dorzucą obrazek Maryi do swoich wydań. Owszem, Platforma zawsze była partią skrajnie amorficzną, bezideową, niemniej starała się to rozgrywać dotychczas na zasadzie „szerokiej koalicji”, w której jest miejsce dla „każdego”. Pokazywać samą siebie jako ugrupowanie, gdzie obok siebie stoi „konserwatysta” i „narodowiec” Roman Giertych (ze świtą, w której brylują ludzie wywodzący się z neonazistowskich kręgów) i owinięty tęczową flagą Sterczewski, „otwarty” „katolik” Terlikowski i poseł Nitras, wołający o konieczności „odpiłowania katolików”. Teraz Tusk wszedł na poziom wyżej. Pewny absolutnej wierności służalczych względem niego mediów oraz „giętkości” własnego elektoratu zdecydował się na całkowity i ciągły recykling idei. Rano będzie wegetarianinem, wieczorem myśliwym. We wtorek pojedzie do Warszawy, opowiadając o konieczności otwartej Polski, we środę, na wschodzie Polski, będzie atakował rząd za zbyt dużą liczbę przyjmowanych uchodźców. W PO nie ma już nic trwałego, nie ma też w tym żadnej myśli, żadnych wartości, programu, jest tylko słowo wodza i pragnienie władzy.